รัก

รอยบาดแผล จากบึงรัก มิมีดอก.....เราจักบอก มีแผลมา ก็จักหาย
ด้วยลมรัก แผ่วเป่า เยียวยาให้.....บาดแผลใด ได้รักไล้ ได้เลือนลาง

 

เป็นหน้าที่ ของจาน ต้องช่วยศิษย์.....ไม่ช่วยศิษย์ จักให้ช่วย ผู้ใดเล่า
ก็ดวงใจ ถอดไป ให้ศิษย์เรา.....ให้ดื้อเเจ้า เฝ้าใจให้ สบายเบยยย .. 55

 

บาดแผลลึก สะอึก เป็นรอยใหญ่
ความรักไล้ ลูบผ่าน (อัน)ตรธานหาย
ถ้าไม่ผูก ใจเจ็บ นั้นย่อมคลาย
แสนสบาย หายคล่อง ปล่องเมตตา

 

มีคนรัก ท่านเปรียบ เท่าผืนหนัง.....อันคนชัง เปรียบไว้ ใช่ผืนเสื่อ
ผืนหนังนั้น มีค่า ขอจงเชื่อ.....อย่าสนเสื่อ หันเข้า เฝ้าหนังกัน

ชีวิตคน ไม่มีใคร ไม่ถูกด่า.....ผิดก็ด่า ถูกก็ด่า เราขำขัน
ภัย"โทสะ" รบขนะ จึงบันดาล.....ให้ประจาน ตัวตน บ่นออกมา

ศัตรูใหญ่ ภายใน ชื่อ"โทสะ".....มันก็ปะ เจือปน ทุกคนหนา
เรียนรู้รบ กับมัน ด้วยปัญญา....."โทสะ"มา ตั้งน้ำ ทำละลาย

ไฟร้อนมา เอาใจ ไปใฝ่น้ำ.....ไม่ต้องถาม เปลวไฟ มาจากไหน
ไม่ต้องสน ใครจุด ไฟหรือไม่.....เพราะกองไฟ มันเกิดใน ใจตนเอง


status... กลอนธรรมะ ฮ่าส์

 

บึงเราเย็น ซำบาย คัยร้อนหรือ.....เรายึดถือ สุขสนุก เป็นที่ตั้ง
ใครเข้ามา แล้วไม่หนุก หมองคงพัง.....รีบหาช่าง มาซ่อม ให้หมองดี .. คริๆ

 

เคยดูShrek Donkey มันพูดว่า.....เพื่อนกันหนา ต้องกล้า พูดข้อเสีย
แต่ส่วนใหญ่ เห็นคนชอบ ออสเตรเลีย.....น่าละเหี่ย คำเลียดึง ทึ้งล่มจม

ปราชญ์กล่าวว่า ชี้ผิดเรา บอกขุมทรัพย์.....จักได้ปรับ ปรุงไป หายขื่นขม
บอระเพ็ด เป็นยา เมื่อได้อม.....มันก็ขม เข้าซอก ออกฤทธิ์ยา

ส่วนยาพิษ ต้องเคลือบ น้ำตาลหวาน....เติมกลิ่นกลั่น ดอกไม้ เคลือบคลุมหน้า
นั่นแหละรส หอมหวาน ปลิดอุรา.....แม้นราชา ยังล้ม เพราะลมเลีย .. (และหรือ"โลมเลีย")


status... option เสริม "ลมเลีย" กับ "โลมเลีย" ใช้แทนกันได้ เพราะพาให้ล่มจมฉิบหายเหมือนๆกัลลล 55555

 

จักเรียนรู้ เป็นจ้าว เวหาหาว.....ผงาดห้าว อิสระ ได้เหมาะสม
ต้องเรียนรู้ เล่นกับ บันไดลม.....บินไต่ลม ขึ้นไป ไม่เปลื้องปลิว

เป็นจ้าวลม มิใช่ ลมเป็นจ้าว.....ลมเป็นบ่าว วิหคใช้ บินหวิวหวิว
มองลมพัด อย่าให้พัด ใจเราปลิว.....สายลมหวิว ลับไป ไฝ่แค่มอง

 

ในใจมั่น ปลดปลง ไม่ถือสา
เรื่องผ่านมา ปล่อยไป ไม่ใคร่สน
เพียงแต่หลีก หลบเร้น เช่นใจตน
อโห-พ้น ไม่เข้าใกล้ ไปจากเลย555555

 

เอี๊ยดเอี๊ยดเอี๊ยด เบรกไว้ ไม่"ดราม่า".....ฮาฮาฮา ดีก่า นะฉาวฉาว
อิอิอิ เจ้าดื้อ ไม่มาเฝ้า.....คริคริเอา ธรรมะวาง สักแปร๊บนึง

มาวันนี้ รับบท เป็นภารโรง.....ที่ซื่อตรง เก็บกวาด หยากไย่ขึง
กวาดฝุ่นผง ประปราย รายรอบบึง.....ให้น่าพึง น่ามอง น่าปองเยือน

มีแขกวน เวียนเยือน มิเคยขาด.....แต่ถึงขาด แขกเข้า มาเว้าเอื้อน
เราก็เข้า มาเล่น ในบึงเรือน.....มิเคยเรียก เคยร้อง ให้ใครมา

มีแขกมา ยินดี ปรีดาอยู่.....แต่ก็ดู ลีลา การคบหา
ถ้าดูแล้ว อัชฌาสัย แปลกแปลกมา.....สนทนา วกวน เราก้อบาย

เราใคร่คุย ก็คุย เราขอบอก.....ไม่เคยออก บอกกวัก ให้มาใกล้
ใครเข้ามา สนทนา แล้วถูกใจ.....ก็คุยไป พอใจ เพลินใจเรา

ใครว่าหยิ่ง ก็หยิ่ง จริงจริงว่ะ.....อยากบอกว่า ทรนงแต่ ไม่สามหาว
คุยฉาวฉาว น่ารัก บันเทิงเบา.....หัวเราะเม๊าท์ คริกคริก ซุบซิบกัน

พรานภารโรง วันนี้ ได้เก็บกวาด.....อธิบายวาด ให้เห็น สันดานฉัน
หยิ่งทรนง ซื่อตรง ร้ายดุดัน.....แต่ก็หวาน หยดให้ ได้วาบทรวง


status... ลูกศิษย์มะอยู่ กรูร่าเริง 555

 

รำพึงกล่าว ถึงสาวสาว สังกัด"รัก".....ช่างน่ารัก เล่นกลอน ก็สะสวย
เราภูมิใจ ที่เธอเธอ เข้ามาช่วย.....ให้เรารวย เพื่อนรัก นักเล่นกลอน

เจนระจา เป็นโคลงกลอน หยอกเย้ากัน.....ให้เหมือนวัน เวลา ยุคเก่าก่อน
สุนทรียา อานุภาพ ของกลกลอน.....จักล้อมต้อน "ฝูงรัก" พักตร์รวมกัน

 

เห็นบทกลอน ของจาน ช่างปลื้มปลาบ
ธรรมมะสาด กระจาย ในบึงใส
นั่งอ่านธรรม บรรยาย อยู่ใกล้ใกล้
ดื้อตาใส อิ่มใจ ในกลอนกานท์
ถ้าอ่านธรรรม ธรรมดา จะง่วงหลับ
เอียงคอพับ อยากนอน ลาก่อนหนา
แต่อ่านธรรม เป็นกลอน ช่างตื่นตา
กลอนซาบซ่า อาจาน ยิ่งอ่านยิ่งมันส์

status... จานใครหว่า เก่งจุงเบย

 

ตาใสเจ้า เย้าหยอก หลอกยกจาน
มาชมขาน จานใคร ได้เอาหน้า
แถมมาอวด ตื่นตา ตื่นใจพา
ฮิ้วแระว่า อ่านธรรมซึ้ง ทึ่งเกินใคร....5555555555

สถานะ......ต่างประเทศ ออสเตรเลีย...อิอิ

 

กลอนธรรมะให้ละวางต่างต่างนั้น
ไม่แม่นมั่นมิอาจนำมาสอนสั่ง
แค่ประคองตัวตนฉุดดึงรั้ง
ให้ยับยั้งชั่วดีมีคุณธรรม
แต่เป็นแค่ปุถุชนคนคนหนึ่ง
บางครั้งลืมเลือนไปใจเหหัน
หาวิธีเตือนตนสารพัน
วานพรานนั้นบอกกล่าวให้เข้าใจ

 

โห!พี่เล่นนนอ่ะ ได้ทีวิ่งเข้ากัดเบย ฝากไว้ก่องงง อิอิ

 

พรานพิเศษ เกรดหนึ่ง ไม่มีสอง
ท่านรับรอง ป้องบอก จอกครบรส
สาระพัน สรรหา กว่าโอสถ
มิได้ยก ลิ้มลอง ต้องเสียใจ

 

บ่องตงเรย ไร้เจตน์ จักสั่งสอน.....มีเพียงกลอน จากเพื่อน เตือนติงให้
หากใครอ่าน แล้วมันส์ ก็อ่านไป.....เราดีใจ หากอ่านไป แล้วเพลิดเพลิน

เราพิศแล้ว หากเราตาย เรายังมี.....กลอนอัคคี เพลิงรัก ที่โหมเหิร
เป็นไอกรุ่น อุ่นใจ ให้เพลิดเพลิน......ให้เพื่อนเหิร เล่นลมบ้าง อย่างตัวเรา

ธรรมแท้จริง ไร้อรรถ ไร้ภาษา.....ไร้มายา ไร้ของเรา ไร้ของเขา
ของแท้แท้ มันอยู่ ในใจเรา.....อย่านำเข้า สิ่งนอก เข้ายอกใจ

แก้วที่ใส มันขุ่น มันหม่นหมอง.....เพราะตกต้อง มลทิน มารินใกล้
เทเข้ามา เราก็ เทออกไป.....หากหลบได้ ก็เลี่ยง เบี่ยงหลีกพลัน

แก้วของเธอ หรือแก้วฉัน มันก็แก้ว......ที่ผ่องแผ้ว สดใส ทั้งเธอฉัน
แต่อาจต่าง ที่วิธี เข้าจัดการ.....ให้แก้วนั้น คงใส ไร้มลทิน

สมมุติโลก ซับซ้อนสร้าง มากวิถี....หลายวิธี หลากถ้อย วาทะศิลป์
ก็จัดไป ตามถนัด ตามใจจินต์.....ตามกรรมผิน พาไป ให้เรียนกัน

วิถีเรา วิถีทาง บนความ"รัก".....ไม่มากหนัก ไม่วุ่นวาย แต่สร้างสรรค์
เมื่อดวงใจ มี"รัก" คอยคุ้มกัน.....เรื่องภัยพาล พาลภัย ไม่น่ากลัว

คนมี"รัก" จักอยู่ ก็เป็นสุข.....ตายไม่ทุกข์ สุขคติ ฝังในหัว
ถ้าไร้ทุกข์ เลยสุขได้ อันนั้นชัวร์.....ไม่กลับมั่ว โลกีย์ แน่แน่เลย

เราจึงร่าย ร่ายร่าย ออกจาก"รัก".....ร่ายใน"รัก" ร่ายฤทธิ์ มินั่งเฉย
ร่ายให้ความ "เกลียดชัง" มันดิ้นเกย.....ดิ้นให้เลย ขอบโลก แล้วตกไป

เพื่อนเพื่อนมี มาช่วย มารวยร่าย.....เปรมปรีดิ์ใจ ห้วงหทัย ปลื้มใจให้
เราขอน้อม คำนับ จากหัวใจ.....ที่เพื่อนให้ เกียรติเรา มาเข้าเรือน


status... รับบทภารโรงแก่ๆก็งี้แหละ บ่นยาวส์ เฮ้อส์ โฮะๆๆ

 

เจ้าศิษย์ดื้อ "พระเจ้า" ประทานให้.....ส่งศิษย์ใส มาให้ เป็นศิษย์รัก
เฉลียวรู้ ฉลาดเรียน เราโปรดมาก.....หาได้ยากส์ ศิษย์รัก ที่เก่งดี

หากสุขดี คงดี ที่มีศิษย์.....ที่ใจจิต ศิษย์เรา เข้าในที่
"โยนิโส มนสิ การ"อันดี.....ความสุขนี้ เปรียบคำไหน ไม่มีเลย

 

ดนตรีเพลง บรรเลง พร้อมดวงดาว.....ที่พร่างพราว เคล้าคลึงเสียง คลื่นสั่นไหว
พาเพลิดเคลิ้ม เหิมหทัย เหมือนเปลวไอ.....อบอวลให้ ไฟกรุ่น อุ่นใจกาย

เหล่าดารา วับวิบ พริบเป็นมิตร.....เหมือนเพื่อนชิด มิตรรัก ไม่จากหาย
ไม่ว่าวัน เดือนเปลี่ยน เวียนเวียนไป.....แต่ดาวราย มิตรฉัน ยังคงเดิม

 

ทั่นอาจาน ร่ายกลอน ตอนตีสาม
โดนยุงหาม หรือเปล่า ในไพรสณฑ์
ว่าจะซื้อ ซอฟเฟล ไว้บึงวน
ให้จานทา หรือพ่น ตอนบ่นกลอน

ดูเดือนดาว พร่างพราย ที่ปลายฟ้า
ดวงจันทรา พร่ามัว สลัวแสง
ในยามนี้ ควรพัก หลับมีแรง
วานสิ่งแฝง สะกิดจาน ให้เข้านอน

status...สิ่งที่แฝงมากับมอไซค์มือสองของจานอ่ะ อิอิอิ

 

จานเขียนป้าย ปักไว้ ห้ามยุงกัด.....ยุงไม่กัด สงสัยมัน รู้หนังสือ
เลยเล่นกลอน กับยุง ทั้งตาปรือ.....วี๊วี๊คือ เสียงกลอนยุง พุ่งตอบมา

แหมตะเอง เค้ามะหยาก จะบอกเรย.....ผีที่เกย ซ้อนท้าย เป็นหญิงหนา
ยังฉาวอยู่ เราชวน ชมดารา.....แต่เธอว์ว่า ดาวมั่ยเอา อาวววมอซายยย...