รัก

ทางที่เราไปคือทางที่พรานทั้งหลายไปไม่ถึง

ถึงแม้อยากจะไปใจจะขาดก็ไปไม่ได้

เพราะที่ศรีอารย์จะไปคือพระนิพพาน

 

เรามาอยู่ในโลกนี้แค่ชั่วคราว แต่ทำราวจะอยู่ชั่วนิจนิรันด์

 

นิพพาน อีกแล้ว อิอิ

เราไปได้ แต่ไม่ไปเมื่อ 52 อสงไขยที่ผ่านมาแล้ว

เพราะอะไร รู้ไหม?

 

เพราะคุณอู๊ดยังไม่เอานิพพาน

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Sriaraya5<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3107825", true); </SCRIPT>
สมาชิก

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->duangtham<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3107855", true); </SCRIPT>
สมาชิก

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=-256AvWZzZY]YouTube - ผู้เสียสละ- สายัณห์ สัญญา[/ame]

 

เพราะหากอวิชชา ยังมิได้ปหานให้สิ้นแล้วไชร์จึงชื่อยังไม่บรรลุพุทธะแต่หากรู้แจ้งซึ่งความเป็น
พระสาวกและพระปัจเจกโพธิตลอดถึงพระศาสดาจารย์
ก็มิอาจดำรงค์อยู่ซึ่งโพธิสัตว์วิสัย

นิพพานนั่นแหละเป็นบ่อเกิดขุมทรัพย์ของความรักความปรารถนาดีทั้งปวง

 

<TABLE class=tborder id=post3104525 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1 id=td_post_3104525 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">ดวงธรรมญาณมีอยู่ก่อนแล้วในอากาศธาตุ

อันที่จริงร่างกายนี้เป็นแต่ธาตุดินเปลือกที่ห่อหุ้มดวงธรรมญาณ

เป็นร่างเทียม ที่จิตเรามายึดถือครอง แต่แรกๆก่อนมาอาศัยเขาอยู่

เราก็รู้ว่าเรามาจากไหน แต่พออาศัยนานวันเข้าก็ไปหลงยึดเป็นตัวตนของเรา

จริงๆซะนี่ ต่อมาเมื่อมาถือปฏิบัติขัดเกลา ความโลภ ความโกรธ ความหลงออก

ไปเสียบ้าง สัญญาเก่าความจำได้หมายรู้ก็จะผุดขึ้น ว่าต่างอันต่างจริงคนละ

ส่วน ไม่ใช่ของสิ่งเดียวกันอย่างที่กิเลสมันปิดปังเอาไว้ แท้จริงแล้วเป็นของ

หลายสิ่งหลายอย่างประชุมรวมกันเป็นรูปร่างกายนี้ขึ้นมา

มีคำถามเนินนานมาแล้ว ว่าโลกมีที่สิ้นสุดไหม

ถ้าท่านสามารถพิจารณาเห็นความเสื่อมของสังขารร่างกายอยู่ทุกขณะจิต

ท่านได้คำตอบไปแล้ว ว่าโลกย่อมมีวันถึงกาลแตกดับสลายอย่างแน่นอน

จิตส่วนหนึ่ง ร่ายกายส่วนหนึ่ง แยกออกจากกันอย่างเอกเทศ

แยกจิตออกจากกายทำจิตให้เหนือกว่าอารมณ์จะพบเราท่านไม่มีในที่ใดๆ<!-- google_ad_section_end -->

</TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"><SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("3104525")</SCRIPT></TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวใจความว่า "ร่างกายเรานี้เสมือนเป็นห้องสมุดขนาดใหญ่บรรจุสรรพวิชาตำราไว้มากมายสุดที่จะประมาณ" ท่านคงจะหมายความว่า การคิดค้นร่างกายเรานี้ทำให้เกิดปัญญาเห็นตามจริงนะ<!-- google_ad_section_end -->

 

พระสาวกเราก็ไม่เอา ปัจเจกเราก็ไม่เอา พุทธะเราก็ไม่เอา เราเดินไปตลอดจนถึงนิพพานแล้วเราก็ไม่เอา ท่านว่าเราจะไปไหน

 

พรานพึงพอใจแล้วกับตัวตนเช่นนี้ พรานหยุดแล้ว แต่ท่านสิยังไม่หยุด แสวงหานิพาน
ถ้าท่านรู้จักหยุด รู้จักพอจริงๆ นิพานก็อยู่แค่เอื้อม

 

Sriaraya5<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3107825", true); </SCRIPT>
สมาชิก

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->duangtham<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3107855", true); </SCRIPT>
สมาชิก

เอาขนมมาให้กินระหว่างเดินทาง...
​

 

ขอถุงนึงด้วยครับพี่พรานพิเศษ นอนดึกจังครับ แถมยังขยันมากด้วย อิอิ :cool:

 

<!--coloro:#aa33ff--><!--/coloro-->ไม่มีไฟใดเสมอด้วย ราคะ

ไม่มีโทษใดเสมอด้วย โทสะ

ไม่มีทุกข์ใดเสมอด้วย ขันธ์ ๕

ไม่มีสุขใดเสมอด้วย ความสงบ<!--colorc--><!--/colorc-->



<!--coloro:#ff22ff--><!--/coloro-->ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีโศก

ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีภัย

ไม่มีของรักเสียแล้ว

โศกภัยก็ไม่มี<!--colorc--><!--/colorc-->

​

 

ความรักและเมตตาที่แท้จริงไม่ได้ประกอบด้วยพยัญชนะและตัวสะกด
นิพพานที่แท้จริงก็เช่นกันไม่ได้ประกอบด้วยตัวอักษร
ผู้แสวงหานิพพาน แต่ยังไม่รู้จักตนเอง คิดว่าเมื่อไหร่จะถึง...
:z3

อ้าว...ลืมตัว ลืมตัว สหาย!ขอยากินหน่อย...ก่อนจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้ ;)
ขอเป็นยารสรักแท้ รสอื่นไม่อ้าว...(ขอเขายังจะเรื่องมากอีก อิ..อิ..)
catt3

 

อุเบกขา...การกระทำตามคำนี้ทำได้ยากนัก
วาง...การกระทำตามคำนี้ไม่ง่ายเลย
ความสมดุลแห่งจิตยังไม่มี .........2 คำนี้ ยากนักที่จะเข้าใจ
ก่อนจะผ่านสิ่งใดๆ ไปได้ หากมัวแต่อ่านตำรา รู้ตามตำรา
ครูบาอาจารย์ท่านคงไม่คิดคำชุดนี้ขึ้นมา
สงบ ดู รู้ วาง...
เพราะทุกคนต้องรู้ด้วยตนเองทั้งนั้น
การจับเอาคำตามตำรามาเรียงร้อย มันก็ดูขลังดี
แต่หากจะให้ศักดิ์สิทธิ์มีพลังแห่งการรู้แจ้งจริงๆ แล้ว
คุณเท่านั้นที่เป็นผู้พิสูจน์
:z17
โอ๊ย...มึน โอ๊ย...งง
ปลงซะไม่ปลงจะเสียคน....แต่ปลงไม่ไหว มีแต่จะให้
เอาความรักไปเพื่อน!...;)

 

สหาย ณ. มาเคียงเยือน ถึงเรือนรัก
พริ้วสะบัด ธรรมคุณ อรุณฉาย
ตะวันส่อง คำประเสริฐ พริ้งเพลิดใจ
ทิวาใส อมฤตรส พจนา



อ้าว...ลืมตัว ลืมตัว สหาย!ขอยากินหน่อย...ก่อนจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้ ;)
ขอเป็นยารสรักแท้ รสอื่นไม่อ้าว...(ขอเขายังจะเรื่องมากอีก อิ..อิ..)


ยาใดใด ไม่เห็นสม จะดมดื่ม
ในเมื่อตื่น อยู่ในรัก ธรรมรักษา
เมตตาจิต พินิจให้ ทุกเพลา
คุณประเสริฐ รักเมตตา พาจำเริญ

 

นับถือ นับถือ
ใด้ใจพรานมาก เดี๋ยวพรานพิเศษ จนท.ฝ่ายปรนเปรอความรักจะมอบ ประกาศนียบัตร
นักรักทรงคุณค่า สำหรับผุ้ที่บรรลุแล้วซึ่งความเข้าใจ ในความสงบ ความสวยงาม แห่งความรัก

ชื่นใจ บุญรักษา

 

คำว่ารัก พี่มอบไว้ ให้น้องหญิง
พี่ให้จริง กับน้องหญิง ผู้เดียวหนา
โปรดเก็บไว้ แนบในอก ในอุรา
ด้วยเลอค่า สูงส่งยิ่ง กว่าสิ่งใด........ (kiss)

โฮะโฮะโฮะ เรามีสมญานามเต็มๆว่า "ท่านดอนฮวนแห่งตะวันออก ผู้เลอโฉมสุดๆ จอมยุทธไม่หยุดรัก สาวๆรุมกันชุมซะยิ่งกว่ายุงก้นป่อง รูปหล่อไม่ง้อหญิง หล่อจริงๆให้ดิ้นตายเถอะ<SCRIPT type=text/javascript> <!-- vBulletin.register_control("vB_ProfilefieldEditor", "5"); //--> </SCRIPT> "โฮะโฮะโฮะ :VO