อยากทราบข้อแตกต่างระหว่าง สมาธิตั้งมั่นกับอารมณ์วางเฉย

โปรอุปปาติสสะ ส่ง คนไปได้แค่ สวรรคิ์

ยังโดนทักเลยฮับ ทำไมไม่ส่งให้ถึง ปรินิพพานยี

 

เขาอยากให้พักยกรึเปล่าคับ ตัดสินใจก่อนขึ้นเวที

 

โดนกำหนดโดยที่ไม่ได้ตัดสินใจดูไม่แฟร์ หรือสภาพสติสตังไม่ครบ55

 

เรากะมักจะเห็นในสิ่งที่เราอยากเห็นกันทั้งนั้น
ดันทุรังกันไป
เกิดจากความไม่รู้
ดับพร้อมความรู้
เป็นของทำได้ยากจริงๆ
ผิดธรรมชาติโดยแท้
ปลงธรรมสลดสังเวช

 

ธรรมะที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ท่านก็
ทรงเห็นและตรัส
ว่ายากยิ่งที่รู้ตาม
จนทรงท้อพระทัย
ไม่อยากเผยแผ่ แต่พระอินทร์มาทูล
อ้อนวอนขอให้ทรงเมตตาเผยแผ่
แก่หมู่สัตว์(ผู้ติดข้อง)พระองค์จึง
ทรงเปลี่ยนพระทัยสอนให้
แล้วใครจะว่าง่ายๆ ที่เห็นความจริง
ของสิ่งที่มีอยู่จริง(ธรรมะ)

 

บางท่านบอกธรรมะคือธรรมชาติ
บางท่านบอกธรรมะเหนือธรรมชาติเพราะธรรมชาติคือวัฏฎะ
บางท่านบอกธรรมะคือธรรมชาติที่ผิดธรรมชาติ
อืมดีๆทั้งนั้น คืออะไรก็ได้ถ้าถ้าพอใจ..:)

 

มี5 ปีก่อน ปลงกับชีวิตแล้ว ได้ธรรมมะทำให้มีความสุข ชีวิตพอเพียง โดดเดี่ยวและพอใจแล้ว แต่ตอนนี้ผมว่ามันไม่ใช่อย่างเมื่อก่อน..อารมณ์ไม่ยอมให้ผมปลง

 

+++ หลักจริง ๆ คือ ข้อ 1+2 หาก "ตั้งอยู่ (ไตรลักษณ์)" ได้ ข้อ 3+4 จะเป็นไปเอง
+++ ณ ข้อ 2 ตรง "สติปัฏฐาน" ตรงนี้จะเป็น "ฐานจิต" จะเป็นส่วนของ "จิตตานุปัสสนา สติปัฏฐาน"
+++ โดยมี "ตน" ตั้งมั่นอยู่ ณ ปัจจุบัณขณะ ในสภาวะ "กายจิต" และมี "ตนเป็นประธาน (อธิปัตย์)"
+++ อาการจะมี "สติ+สัมปชัญญะ เต็มเปี่ยม ณ ปัจจุบัณขณะ" เพียงแต่ "ต่างสถานการณ์" เท่านั้น

+++ ให้ตรวจจาก 4 บันทัด ที่ผมกล่าวไว้ข้างบน
+++ หาก "อาการตรงตามนั้น" ถือว่า "ใช่" นะครับ

+++ เรื่อง "ความรู้ภายใน" จะแตกฉานได้ ต้องมาจาก "กิริยาจิต" เท่านั้น
+++ เหตุของการ "เกิดขึ้น/ตั้งอยู่/ดับไป (ไตรลักษณ์)" ของ กิริยาจิต
+++ สิ่งที่ผมบอกคุณ Supop นั้น เป็นภาค "ตั้งอยู่" ของกฏไตรลักษณ์
+++ ผู้ที่ "ตัด/ปฏิเสธ" ภาคนี้ออกไป ผมถือว่า "ไม่คู่ควร ต่อ การแสดงธรรม" นะครับ

 

ก้เข้าทำนอง มันจะยาก สองคราว

ตามธรรมนิยาม พระศาสดามีระบุไว้

ต้องใช้ กัลยณธรรม อะฮับ

ต้องเข้าใกล้ แต่จะเจอที่ใช่ไหม
ไม่มีใครบอกได้

แต่ถ้า เอาแต่ถามปม นาหญ้าขึ้น
รกรออยู่แน่นวล

ปล. พระ หรือ อุบาสก สมัยหลวง
ปู่มั่น มาถึงจุดนี้ ท่านจะเล่าเรื่อง
การเข้าหา ไปขอนวด ขอปรนิบัติ
(ธรรมเนียมพระ เรียก การไปทำ
ให้เกิดปัจจัย ชื่อว่า อาจารบ์....
ถ้า ยังไม่ยอมลงอีก แล้วหน่วย
ก้านพอมี ท่านก้จะให้ นิสัย
คือ จำต้องอนุโลมตามปฏิปทา
ท่าน เพราะ สาวกจะไม่มีทาง
ฉลาดในมรรค จึงต้องอาสัย
สัจจ ตามที่ท่านผ่านร้อนผ่าน
หนาวมา ถึงจะพอเหน ร้อย
เท้าลูกนกในอากาศ )

อันนี้ ป๋มก้ไม่รู้รสอะนะ ต้อง
รอขาจงขาแจมแพลม หรือ
ไม่ก้จิกหัวลากไปเลยแบบ
ปฏิการะ กับ โชติปาละ ทำนองนั้น

สยอง.....

 

การจะให้ ภาค "ตั้งอยู่" ตามกฏของไตรลักษณ์ได้ ต้องทิ้งตัวตน การจะทิ้งตัวตนได้ต้องปล่อย วางจากราคะ โทษะ และโมหะให้ได้ก่อน

 

ดิจิมอน เจ้า ไป ดึง โพสต์ เผิ่น มาตอบ เดี๋ยว ก็ ถืก ลูก ศิษย์ เผิ่น เข้า มา ด่า ดอก..

ลาง เถื่อ เผิ่น อาจ สวน คืน เจ้า แล้ว เจ้า สิ ตอบ เผิ่น จั่ง ได๋..

ไป ดึง โพส แข่ มา ตอบ คึด ว่า สิ สอน แข่ ลอย น้ำ ติ เจ้า นั่น..

 

สิ้นยึดตัวตนสิ ถอนโคนถอนราก
ทีเดียวจบ
ถ้ายังมีโคนมีรากอยู่ แม้จะราน
กิ่งรานก้านหมด
มันก็แตกออกมาอีกนะ กิเลสหน่ะ

 

ขออำภัยคับ มิได้จะมีเจตนาอย่างนั้น เพียงเอามาสอนตัวเองซื่อๆ

 

แล้วราก แล้วโคน อยู่ที่ไหนล่ะ..

ไป จำ คำ ใคร เขา มา พูด..

 

ขอบคุงผู้รู้ ใจความสำคัญควบคุมอารมได้ กะเอาอยู่

 

อย่าส่งจิตออกนอก..

นั่นละ เป็นการเจริญสติ..

จิตถึงฐานปุ๊บ กะ มีสติ ทันที..

จิตถึงฐานปุ๊บ สติสัมโพชฌงค์ กะมี ทันที..

 

ความเป็น"เรา" คืออุปปาทาน เป็นโคนเป็นราก
ที่ต้องถอนออกด้วนปัญญา 3
การใช้เวลาถอนความเป็นเราต้องใช้เวลานาน
มากเพราะหลงว่าขันธ์ 5 คือตัวตนของ"เรา"
มาตลอดนับชาติไม่ถ้วน
ดังนั้น อาจต้องเวลาเป็น 10 หรือ20 ปี
หรือข้ามไปชาติหน้า โดยต้องเริ่มปูทาง
ด้วยความ
ถูกต้องในชาตินี้

 

จิตถึงฐาน บ่อยๆ จนชำนาญ กะเห็นแจ้งตามจริง..

ไก่กะฟัก ออกจากไข่..

บ่ต้องควบคุมอีกต่อไป..

 

ก็ศาสดาสอนไว้แล้ว กายนี้ไม่ใช่เรา ใจนี้ไม่ใช่เรา..

ไม่ใช่ยังไง? ก็รู้ลงไปสิ..

"รู้" ก็มีอยู่กับตัวแล้ว "ผู้รู้" ก็มีอยู่กับตัวแล้ว จะสั่งสมอินทรีย์อีกทำไม..

วิธีทำรู้ให้ชัด วิธีทำรู้ให้แจ้ง ครูบาอาจารย์ทั้งหลายก็สอนไว้แล้วว่า.. "อย่าส่งจิตออกนอก"

 

พระพุทธองค์ตรัสไว้แล้ว..

"7วันบ้าง 7เดือนบ้าง 7ปีบ้าง"

แล้ววันๆนึงจะปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าทำไม?

ทำไมไม่ทำให้ได้ ใน 7วันบ้าง 7เดือนบ้าง..