อยากทราบข้อแตกต่างระหว่าง สมาธิตั้งมั่นกับอารมณ์วางเฉย

ไปพิจารณาให้แตกฉานในธรรมกว่านี้..

ไปดูให้ละเอียดกว่านี้ ถ้าจะทำงานทางธรรม ถ้าจะให้เป็นประโยชน์สูงสุดต่อพระพุทธศาสนา ไปพิจารณาธรรมให้แตกฉาน..

 

(แก้ไขใหม่)
ตามที่ผมได้ขยายความว่า อารมณ์วางเฉยในวิปัสสนาไปแล้วเกี่ยวกับ วางจากอารมณ์อันชอบใจและไม่ชอบใจไปแล้วนั้น ผมอาจจะรวบรัด แท้จริงแล้วยังมีอีกห้วงนึงที่ยังกล่าวไม่หมด ดังนี้.- ขณะนั่งสมาธิ เกิดนิมิตเห็นดวงไฟลอยไฟสีทองประมาณขนาดเลเซอร์พ้อยเตอร์ลอยไปลอยมา ผ่านตัวเราตลอดซ้ายบ้างขวาบ้าง ลอยขึ้นสูงบ้างลงต่ำบ้าง จึงสังเกตอยู่พักนึง ในใจคิดว่า สิ่งนี้เป็นนิมิตจริงหรือนิมิตจากการปรุงแต่งของเราเอง(เพราะความอยากรู้) เท่านั้นล่ะครับ จึงเกิดภาพตัวเราอยากวิ่งไล่ตามดวงไฟดังกล่าว แต่อาการที่รับรับรู้ได้ คือเหนื่อยมาก เหมือนมันเหนื่อยอยู่แถวบริเวณหน้าอก จึงตั้งสติใหม่ พร้อมกับพิจารณาสิ่งนี้อีกครั้ง เหมือนมีคำพูดบอกกับเราว่าเหนื่อยมั้ย.? เราจะเหนื่อยกับสิ่งนี้อีกนานมั้ย..? เท่านั้นล่ะครับ จึงได้สติวางอารมณ์ที่อยากวิ่งไล่ ปล่อยมันไป คิดซะว่าเห็นก็เห็นไม่เห็นก็ช่างมัน จากนั้น จึงปรากฏว่า เหมือนมีร่างเราแต่ขนาดใหญ่กว่าซ้อนทับตัวเรา(ตัวเราในที่นี้คือตัวเราในท่านั่งสมาธิ)แล้วกำลังเฝ้ามองดูเราอีกคน(ในทีวี)ที่วิ่งไล่ตามดวงไฟนั้นอยู่ (แต่มิได้มีอารมณ์พอใจหรือไม่พอใจกับภาพเหตุการณ์และเหนื่อยกับเหตุการณ์ดังกล่าวนั้นเลย) เมื่อผ่านไปซักระยะ เหมือนมันกระโดดกลับเข้าไปเป็นผู้เล่นใหม่อีกครั้ง พอรู้ว่าเหนื่อยอีก จึงถอนจิตกลับมาเฝ้าดูเหตุการณ์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้แค่เฝ้ามองดูไม่นาน... เหมือนจะนึกขึ้นได้ว่า ทั้งหมดทั้งมวลไม่ว่าจะเป็นผู้เล่นหรือเฝ้าดูมันคืออะไร นี่ไม่ใช่เรา แท้จริงแล้วเรานั่งสมาธิอยู่ต่างหากล่ะ ดังนั้นผมจึงออกจากสมาธิครับ

ปล. ต้องขออภัยที่เล่ามาแต่ต้นไม่ละเอียดพอ เจตนาแท้จริงแล้ว คือแค่ต้องการคำชี้แนะตามหัวข้อกระทู้เท่านั้นครับ หากท่านใดจะพิจารณาการปฏิบัติธรรมตามเนื้อหาสาระที่ได้แจ้งเพิ่มเติมก็ยินดีน้อมรับและขอขอบคุณ / ขออนุโมทนา สาธุครับ

 

"พุทธภูมิ"

ฝึกต่อไป..

ตอบเท่านี้ละ..

 

" แท้จริงแล้วเรานั่งสมาธิอยู่ต่างหากล่ะ "

" ดังนั้นผมจึงออกจากสมาธิ "

ตรงนี้ต่างหาก เป็นเรื่อง สมถะ และ วิปัสสนา

ส่วนอื่นๆ ที่เล่าเป็นเพียง "ภวังค์" ที่เป็น อาการไหลไป

ตอนออกจาก สมาธิ กลับมา อย่าหยุด อย่าม้วยเสื่อ
สำคัญตรงนี้ ....

หาก ไม่เลิกปฏิบัติ ใช้อะไรเป็น บริกรรม ตัวเหตุ
ให้จิตไหลไปใน "ภวังค์" ให้ทำอีก

แล้วจะพบว่า ภวังค์ มีสองชนิด ชนิดย้อมจิตแล้ว
เหมือนจะออกแต่เอาเข้าจริงๆ ยังไม่ใช่ ที่นั่งสมาธิอยู่

กับ

ภวังค์ อีกชนิดที่ มีบริกรรม และ รู้เนื้อรู้ตัวตลอด

พอแยกได้

คำว่า "จิตตั้งมั่น" คือ บริกรรมแล้ว ยังสามารถรู้เนื้อ
รู้ตัวได้ตลอดทั้งคืน ไม่มีเลิก แต่อาจจะไหลเข้า
ไปใน ภวังค์แบบลืมกายลืมใจ

ทำตรงนี้ให้ชำนาญ คือ จะไหลลงไปในภวังค์ ไหน
ก็แยกออก ไม่ระคนกัน ไม่เอาอันไหน ข่มอันไหน
ไม่เลือกว่า อันไหนดีกว่า อันไหนไม่ใช่

พอไม่เลือก และ ไม่เลิก ไม่หลับ ภาวนาได้ทั้งคืน

มีเครื่องประกอบ คือ "การตื่น" เห็นภัยใน "ภวังค์ทุกชนิด"
เน้นนะว่า ภวังค์ทุกชนิด เพราะ ภวังค์ก็คือ ภพ

หน้าที่ของ ภพ คือ ทำให้ยังมีการเกิด การจุติ

ส่วน การมีเครื่องประกอบคือ การตื่น(ชาครินานุโนค)
กับ พาหุลีกตา(ความเพียรประกอบ) แค่นี้ก็พอ
เพียงแล้ว ที่จะไม่ต้องถามใคร

จะเห็นอะไร ทำอะไรขนาดไหน ไม่ต้องเอาสิ่ง
เหล่านั้นมาเล่า เว้นแต่ จะเจอพวกเดียวกัน
ก็เล่าเป็นพิธี ก่อนชวนกลับ มารู้เนื้อรู้ตัวนั่นแหละ ทาง

 

เป็น พุทธภูมิ ไหม

ไม่ใช่เลย ไกลลิบลับ ไม่มีความเป็น พุทธภูมิ
แม้นแต่นิดเดียว

หากเป็น พุทภูมิ จะเอา อยาตนะออกหมด
แม้นกระทั่ง ใจ มโนยาตนะ

จึงมีความเป็น ผู้ไม่ได้สดับจาก อะไร (เพราะ
เอาอายตนะ ออกหมดแล้ว )

 

ลองดูนะ

ภาวนาไปก่อน

ภวังคที่กลับออกมา แล้วเหนื่อย จริงๆ ก็เล่นได้
แต่หากภาวนากลับมา รู้เนื้อรู้ตัวบ่อยๆ จะสังเกต
เห็นว่า ภวังค์แบบนี้ขาดทุนป่นปี้ หากมันเกิด
ขึ้นครังเดียว จะล้มประดาตาย กลับมารู้เนือรุ้ตัว
ได้ยาก เว้นแต่ ตื่นต้องไปเรียน ไปทำงาน (ภวังค
ที่เป็นหนี้ ต้องทำงาน มา สับ ข่มให้ออก )

ส่วนภวังค์ที่มีบริกรรม แล้ว มีตัวพูดได้ มีบริกรรม
ด้วย แต่ ขาดความรู้เนื้อรู้ตัว นี่ ตัวนี้แสบ มันจะเหมือน
เราปฏิบัติได้ทั้งคืน แต่จริงๆ เปล่าเลย ไม่ใช่ทาง
แต่ไม่ห้ามประกอบ

ส่วนภวังค์ที่รู้เนื้อรู้ตัว เป็นมรรคก็จริง แต่เนื่อง
จากเป็น ฆราวาส หนทางไม่ได้กว้างขวาง ดังนั้น
อย่าให้จิตไปติดเฉย ต้อง สับไป ภวังค์ ภพของลูก
ภพของพ่อ ภพของคนของสังคม เข้ามาสับปิติ

โลกไม่เสีย ธรรมก็ไม่เสีย

 

เด็กเพิ่งเริ่มหัดเดิน คนเดินก่อนก็ชี้บอกทางไปสิ..

พุทธภูมิ หรือไม่ ไม่ใช่ประเด็น..

ประเด็นอยู่ที่ว่า เขาฝึกมาได้เยอะกว่าหลายๆคน ที่อยู่ในเว็บบอร์ดมาเป็นสิบปี..

 

ถ้าเขาฝึกสติให้อยู่กับตัวได้ ไม่ไปติดภวังค์ ไม่แน่ การถอดกายใน อาจเป็นเรื่องเล็กน้อย สำหรับเขา..

เชิ๊บ เชิ๊บ..

 

เขาคงเป็นศิษย์ท่านธรรมชาติ หรือไม่ก็เคยเกี่ยวพันกันมาแต่อดีต..

สังเกตุเขาจะเข้าใจที่ท่านธรรมชาติ อธิบาย กว่าคนอื่นอธิบาย..

 

ธรรมอันเป็นสาระเกิดแต่กุศลอันเป็นประโยชน์ ผู้เสพธรรมย่อมพิจารณาธรรมตามสมควรแก่เหตุและปัจจัยด้วย ศีล สมาธิ ปัญาตนเอง โดยมิกล่าวโทษผู้ใด เพื่อสร้างตัวตน / ด้วยความเคารพทุกท่านครับ

 

+++ ตรงนี้ "รับประกัน" ได้ว่า ไม่มีเจตนาอุตริอะไรทั้งสิ้น
+++ จู่ ๆ มันก็ "โผล่มาเอง" ณ ตรงนี้ "ไม่ใช่มโน" แต่เป็น "นิมิต = เครื่องหมาย" เฉย ๆ
+++ ไม่ต้องไป "แปล" อะไร แต่ที่แน่ ๆ ตรง "ดวงประกายทอง" ตรงนี้
+++ ผู้ที่เขารู้จัก ย่อมบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า "ให้ เร่งความเพียรได้แล้ว ถึงเวลาแล้ว"

+++ เกิดภาพ หรือ "เป็นตัวเรา ในเหตุการณ์" วิ่งไล่
+++ เอาให้แน่นะ "ภาษาผิดเพียงคำเดียว มันไปกัน คนละเรื่อง" ทีเดียว

+++ 1. มันเป็น เสียงเรา หรือ เสียงคนอื่น
+++ 2. มันเป็น เจตนาเรา หรือ เจตนาจากผู้อื่น

+++ ตรงนี้ "ต้องแยกให้ออก" หาก "ใช้ภาษาไม่ตรงกับ อาการ/เหตุการณ์"
+++ รับประกันได้ว่า "เละ" แน่นอน เพราะมันจะ "ฉีก" ไปคนละเรื่อง นะ

+++ วรรคนี้ "สับสน ในการใช้ภาษา แน่นอน" ระบุไม่ตรงอาการแน่ ๆ

+++ ตรงนี้ "สภาวะเรา" เป็น สภาวะไหน "ตัวใหญ่ หรือ ตัวเล็กกว่า"
+++ คำตอบ "ต้องตรงกับสภาวะที่ปรากฏ ณ ตรงนั้น" นะ
+++ ตรงนี้ "ภาษาที่ใช้ ระบุว่า เรา เป็นตัวเล็กกว่า"

+++ แล้วภาษาตรงนี้ "ระบุ" ว่า เรา เป็นตัวใหญ่กว่า
+++ ภาษา "อย่าผิด" ก็แล้วกัน

+++ "ผู้เล่น" เป็นตัวไหน ใช้ภาษา ให้ตรงตามกรณี นะ

+++ เอาให้แน่นะ "เรา ตาย/เกิด แปรเปลี่ยน ไป/มา เดี๋ยว นอก/ใน กาย ใหญ/เล็ก" ต่าง ๆ
+++ หลาย ๆ ที มันก็ "ไม่ได้ใช้ กายเนื้อ" เอาซะเลย ตรงนี้ "มันชัดเจน" ในเรื่องของอะไร
+++ ความเป็น "ตน" นอก/ใน ใหญ่/เล็ก ไม่ได้สนอะไรกับ "กายเนื้อ" สักกะแอะ ใช่ป่าว

+++ ณ ปัจจุบัณขณะ ในแต่ละขณะ "ให้มีสติรู้ชัดเจน ในทุก ๆ แต่ละ ปัจจุบัณขณะ"

+++ ที่เรียกว่า "จิตอยู่ในปัจจุบัณขณะ" ก็จะรู้จัก "ความเป็นตน ณ แต่ละปัจจุบัณขณะ ได้เอง"
+++ ตรงนี้ คือ "มหาปัฏฐานสูตร ณ ขณะที่เป็น อธิปัตติปัจจัยโย"
+++ มีความเป็น "ตน" ได้หนึ่งเดียว แต่ "แปรสภาพ" ไปได้ "ทุกปัจจุบัณขณะ"
+++ ดังนั้น "ถึงเวลา เร่งความเพียร ได้แล้ว" นะ

+++ คำชี้แนะ "ตามหัวข้อกระทู้" ไม่สามารถ "ตามสถานการณ์" ในเนื้อกระทู้ ณ ปัจจุบัณขณะ ได้นะ
+++ เลือก ๆ ฟังเอาก็แล้วกัน นะ

 

(แก้ไขใหม่)
ขอขยายความดังนี้ครับ คล้ายกับเรามี 3 ร่าง ดังนี้
1. เป็นผู้เล่นอยู่ในเหตุการณ์ เสมือนตัวเราอยู่ในทีวี
2. เป็นผู้ดูเหตุการณ์ เสมือนรับรู้ได้ว่าร่างกายเรามีขนาดใหญ่กว่าตัวตนจริงๆ ประมาณเกือบ 1 ฝ่ามือ อยู่ในท่านั่งเดียวกันกับที่เรานั่งสมาธิครับ
3. เป็นตัวตนของเราจริงๆ ที่นั่งสมาธิอยู่ครับ

ส่วนเสียงที่ได้ยิน เสมือนเป็นเสียงเราเองจากจิตใต้สำนึกประมาณนี้ครับ

เรื่อง กายจะใหญ่-จะเล็กนั้น ผมไม่ได้สนใจครับ แค่รับรู้เฉยๆ ครับ

ปล. ปกติผมจะนั่งสมาธิประมาณ 5 แต่ไม่เกิน 10 นาที แต่ในวันนั้น ผมนั่งไปประมาณ 30 นาที ช่วงเริ่มนั่งใหม่ๆ อาการเหน็บที่ขาจากการนั่งก็มี แต่ก็ตั้งสติดูเวทนาจากอาการเหน็บชาที่ขา โดยพิจารณาว่ากายหรือจิตเราบอกว่าทุกข์ จากอาการเหน็บชาดังกล่าว เลยกำหนดจิตเพ่งไปที่บริเวณที่เป็นเหน็บ ความเจ็บปวดเพิ่มมากขึ้น จึงลองพิจารณาว่าอาการเจ็บนี้ใช่เรามั้ย โดยกำหนดจิตให้ว่าง ระหว่างที่ทำจิตให้สงบ ความเจ็บปวดเริ่มลดลง จนอาการเจ็บปวดหายไป จึงได้เข้าสู่เหตุการณ์ตามต้นเรื่องครับ

 

รู้สึกว่า โพสต์นี้ มีปีติเกิดร่วม นะ..

ค่อยๆ พิมพ์ ตั้งสติ ดีๆ..

เดี๋ยวเขาก็เข้ามาตอบให้ ใจเย็นๆ..

กระทู้นี้ ยกให้ท่านธรรมชาติแนะนำ คนเดียว ไปเลย..

 

+++ ต้องระวัง "เสียงของเรา ในหัว" ให้ดี ๆ
+++ ตรงนี้เป็น "วจีจิตตะสังขารขันธ์" หรือ "เสียงของจิต"
+++ แบบเดียวกับ "มโนจิตตะสังขารขันธ์" ที่เป็น "ภาพของจิต"
+++ ทั้ง 2 อย่าง เป็นการ "มโนเอาเอง" ทั้งหมด

+++ ตรงนี้ "พูดกัน คนละเรื่อง" ซะแล้ว
+++ แสดงว่า "ไม่สนใจในปัจจุบัณขณะ"
+++ และ "ไม่สามารถอยู่ใน ปัจจุบัณขณะ ณ แต่ละเหคุการณ์ได้"

+++ จริง ๆ แล้ว "สติ" คือ อาการ "รู้" โดยไม่ต้อง "ดู"
+++ และจริง ๆ แล้ว เมื่อเกิดอาการ "ดู" มันจะบดบัง "สติรู้" จนมิด

+++ ตรงนี้ "ใช่" ยิ่งเพ่ง ยิ่งเจ็บ นี่คือ ความจริงของการ เพ่งเวทนา
+++ ดู (ผู้เพ่ง) เวทนา (จุดเพ่ง) เมื่อ "ผู้เพ่ง เข้าสู่ จุดเพ่ง"
+++ จุดเพ่ง จะเพิ่มอาการมากยิ่งขึ้น จะได้ผลลัพธ์เป็น ทุกข์

+++ สลายผู้เพ่ง (ว่าง) จุดเพ่ง ย่อมจางคลาย ทุกข์ย่อมลดลง
+++ กระบวนการนี้เรียกว่า "พิจารณา" (ไม่ใช่ "คิด") ถูกต้องแล้ว
+++ ถือว่า ทำได้ดีทีเดียวนะ

 

ขอขอบคุณทุกท่านที่กรุณาแนะนำสิ่งต่างๆ ด้วยดี และผมขอน้อมรับไว้ / หากสิ่งใดที่เป็นการสื่อให้เกิดความเข้าใจคาดเคลื่อนผิดพลาดประการใด ผมต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ / ขอความสุขจงมีแด่พวกท่านทุกประการ สาธุ ขอเจริญในธรรมครับ

 

55 หวัดดีคับ ผมติดภวังเหมือนกาน เพิ่งรู้ว่ามันคือภวังแทบแย่

 

ผ่านภวังได้อารมณ์จะหมดหรือเปล่าคับ

 

ขอเรียนถามว่า การถอดกายใน มีลักษณะอย่างไร มีประโยชน์อย่างไร ด้วยความเคารพครับ

 

ถามท่านธรรมชาติ เลยนะ..

ให้ท่านธรรมชาติแนะนำ และ อธิบายให้ฟัง..

 

คง ไม่ ว่า กัน นะ..

เมื่อพูดไว้แล้ว ก็ ต้อง มี สัจจะ..