เพ่งพินิจ "..ความตาย.."(มรณานุสสติ)

ขอบคุณ กลุ่มวางลูกแก้วจักรพรรดิทั่วโลก สร้างโลกจักรพรรดิ

 

10 สัญญาณที่บอกว่าคุณหรือเขากำลังใกล้ตาย​​/ดร.สุพาพร เทพยสุวรรณ







   ไม่มีใครสามารถพยากรณ์ถึงวันตายของตนเองได้ แต่ทั้งแพทย์และพยาบาลผู้ที่มีประสบการณ์กับคนไข้ที่ใกล้ตายเกือบจะทุกวันสามารถบอกถึงอาการของคนไข้ที่เริ่มหมดอายุขัยได้ อาการดังกล่าวเหล่านี้ เป็นอาการของวัยที่เสื่อมสภาพ แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องมีอาการทั้งหมดดังที่จะกล่าวถึงนี้ แต่อาจจะมีอาการดังกล่าวรวมกัน 4-5 ข้อ ดังจะกล่าวต่อไปนี้



        1.เบื่ออาหาร ร่างกายของคนเราต้องการพลังงานเพื่อขับเคลื่อนต่อไป หากมีใครปฏิเสธอาหาร หรือน้ำ หรือทานอาหารได้ในปริมาณน้อย เช่น กินแค่ข้าวต้มถ้วยเล็กๆ ไม่ยอมทานเนื้อสัตว์ แม้ว่าจะเป็นอาหารโปรดที่เคยชอบทานก็ไม่อยากแตะ นั่นหมายถึงอาการของความตายเริ่มเข้ามาเยือนแล้ว คนส่วนใหญ่ที่ร่างกายเสื่อมสภาพ มักมีปัญหาเรื่องการกลืนอาหาร วิธีช่วยอาจทำได้โดย อย่าบังคับให้ทานอาหาร แม้ว่าผู้ดูแลอาจรู้สึกเครียดที่ญาติ หรือคุณพ่อ คุณแม่ไม่สามารถทานอาหารได้ แต่ใช้วิธีเสริมกำลังใจ หรือให้ทานไอศกรีม หรือจิบน้ำ หรือน้ำแข็ง ใช้ผ้าอุ่นๆ เช็ดบริเวณริมฝีปาก เพื่อเพิ่มความชุ่มชื่นและผ่อนคลาย
       
       2.เหนื่อยง่ายและต้องการนอนมากกว่าปกติ คนไข้ที่เริ่มนอนในเวลากลางวันและกลางคืนเป็นเวลานาน มีการไหลเวียนของโลหิตน้อยลง และปฏิเสธไม่ทานอาหารและน้ำ และเริ่มขาดน้ำ ไม่สามารถตื่นและทำกิจกรรมได้ตามปกติ เริ่มเหนื่อย อ่อนเพลีย และเลื่อนลอย วิธีช่วยอาจทำได้โดย ให้นอนและหลีกเลี่ยงสิ่งรบกวนที่ทำให้ตื่น เมื่อคนไข้อยู่ในภาวะไม่รู้สึกตัว หรือโคม่าให้พูดคุยเหมือนคนไข้ได้ยินถึงแม้ว่าคนไข้จะไม่มีอาการตอบสนองก็ตาม
       
       3.ร่างกายอ่อนแอไม่อยากเคลื่อนไหว เมื่อร่างกายเริ่มปฏิเสธอาหารทำให้ขาดพลังงานและนำไปสู่ความอ่อนแอ แทบไม่อยากจะยกศีรษะในขณะที่นอนและมีปัญหาการดื่มน้ำจากหลอด วิธีช่วยอาจทำได้โดย ทำให้คนไข้นอนในท่าที่สะดวกสบายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
       
       4.สับสนและหลงลืม นอกจากอวัยวะเริ่มเสื่อมสภาพแล้ว สมองที่เคยทำงานได้อย่างดีก็เริ่มจำอะไรไม่ค่อยได้ ความทรงจำที่เหลือคือความฝังใจที่สดชื่นหรือขมขื่นในอดีต คนไข้อาจจำไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน จำชื่อคนอื่นไม่ได้ อาจพูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้หรือเหลวไหล สับสนเรื่องเวลา หรือจำไม่ได้ว่าทานอาหารหรือยัง วิธีช่วยอาจทำได้โดยช่วยเตือนความจำด้วยความใจเย็น และพูดกับคนไข้ด้วยเสียงอ่อนโยน และบอกชื่อของตัวเองให้คนไข้ทุกครั้งที่พบกัน เพื่อคนไข้จะจำได้
       
       5.หายใจลำบาก การหายใจเข้าออกไม่สม่ำเสมอ ติดขัด และยากลำบาก เวลาหายใจสามารถได้ยินเสียงดังและหายใจเข้าลึก มีอาการหอบ หรือมีการหยุดหายใจเป็นช่วงๆ หยุดหายใจประมาณ 5 วินาที หรือนานถึง 1 นาที ก่อนจะหายใจแรงและลึกอีกครั้งและค่อยๆ หายไปอีก บางครั้งหายใจเข้าออกดังครืดคราด วิธีช่วยอาจทำได้โดย เตือนผู้เฝ้าไข้ให้ระวังและใส่ใจสังเกตอาการเหล่านี้ โดยพยายามให้คนไข้อยู่ในท่าที่สบายที่สุด นั่งในที่ที่สบาย หรือตั้งศีรษะให้อยู่ในที่ผ่อนคลาย หายใจสะดวก เช็ดริมฝีปากด้วยผ้าเปียก หรือทาลิปมันเพื่อช่วยให้ริมฝีปากสดชื่น หากมีเสมหะมากให้ขับออกโดยธรรมชาติ ในกรณีที่ไม่มีเครื่องดูดเสมหะ การใช้เครื่องช่วยหายใจอาจช่วยได้
       
       6.ไม่เข้าสังคม เมื่อร่างกายเริ่มหมดสภาพ ผู้ที่ใกล้ตายจะหมดความสนใจกับสิ่งรอบตัว บางครั้งอาจพูดน้อยลง บ่นพึมพำ สมองทำงานไม่ฉับไว ไม่ตอบสนองต่อคำถาม หรืออาจจะเดินหนีไป ก่อนที่อาการไม่สุงสิงกับผู้คนจะเริ่มขึ้น บางครั้งคนที่ใกล้ตายอาจจะทำให้คุณประหลาดใจโดยแสดงพฤติกรรมบางอย่างที่ทำให้เราตื่นตกใจได้ สิ่งนี้อาจเกิดขึ้นไม่ถึงชั่วโมงหรืออาจทั้งวันก็ได้ วิธีช่วยอาจทำได้โดย ใช้เราเฝ้าสังเกตอาการเหล่านี้ และใช้วิธีสัมผัส ลูบเบาๆ ที่แขน พูดคุย เมื่อคนไข้เริ่มจำได้ถึงความหลังเก่าๆ ให้รีบตอบสนองทางบวกทันที เพราะความจำเหล่านี้อาจจะหายไปในพริบตา
       
       7.การเปลี่ยนแปลงเรื่องการถ่ายปัสสาวะ ในขณะที่ผู้ป่วยไม่สนใจเรื่องการทานอาหารและการดื่ม ทำให้การขับถ่ายน้อยลงด้วย ความดันเลือดต่ำ เป็นขั้นตอนหนึ่งของผู้ที่กำลังสูญเสียชีวิต เมื่อถึงจุดนี้อาจไม่มีอะไรที่จะช่วยได้ และอาจมีอาการอย่างอื่นที่พอสังเกตเห็นด้วยเช่น ไตเริ่มไม่ทำงาน ให้สังเกตการถ่ายปัสสาวะ เมื่อเป็นสีน้ำตาล แดงหรือสีชา การสูญเสียการควบคุมปัสสาวะอาจเป็นอาการสุดท้ายของผู้ที่กำลังจะตาย วิธีช่วยอาจทำได้โดย บางครั้ง ทางการแพทย์อาจตัดสินใจใช้การช่วยระบายของเสียออกจากร่างกาย ถึงแม้ว่าอาจจะยังไม่ถึงชั่วโมงสุดท้ายของชีวิต แต่การมีไตที่ไม่ทำงานจะทำให้โลหิตเป็นพิษและอาจส่งผลให้เข้าสู่โคม่าก่อนเสียชีวิต
       
       8.บวมที่เท้าและตามข้อต่อ เมื่อไตไม่สามารถฟอกเลือดได้ จะทำให้ไปสะสมในอวัยวะต่างๆ ในร่างกาย เช่น หัวใจ โดยเฉพาะข้อต่อและขา อาจเป็นบริเวณมือ หน้าและเท้ามีอาการบวมน้ำได้ วิธีช่วยอาจทำได้โดย เมื่อถึงขั้นนี้ปกติจะไม่มีการช่วยเหลืออะไรเป็นพิเศษ เพราะอาการบวมไม่เป็นสาเหตุของโรค แต่เป็นเพราะอาการชรา และการเสื่อมสภาพของร่างกาย
       
       9.มือและเท้าเย็น หนึ่งชั่วโมงหรือ 2-3 นาทีก่อนเสียชีวิต ผู้ป่วยมักมีอาการมือและเท้าเย็นเนื่องจากเลือดไม่ไปเลี้ยงตามปลายประสาท ดังนั้น นิ้วมือ นิ้วเท้าจะเย็น เล็บอาจมีสีจาง หรือสีน้ำเงิน วิธีช่วยอาจทำได้โดย ห่มผ้าห่มอุ่นๆ ให้คนไข้เพื่อให้สบายตัวขึ้น
       
       10.เส้นโลหิตดำเป็นลายพร้อย หรือกระด่างกระดำ ผิวหนังมีรอยดวง ด่างดำ ซีดหรือมีแต้มสีแดง สีน้ำเงินขึ้นเป็นจุดๆ เป็นอาการของผู้ที่จะเสียชีวิต สิ่งนี้เป็นผลจากการไหลเวียนหิตที่ล้มเหลว อาจปรากฏให้เห็นก่อนตามบริเวณเท้า
       
       สัญญาณของผู้ใกล้เสียชีวิตแต่ละคนนั้น อาจมีขั้นตอนที่แตกต่างกันไป สิ่งที่เขียนข้างบนนี้เป็นเพียงการให้ความรู้กับผู้อ่านในการสังเกตทั้งผู้ป่วยและคนชราที่อยู่ใกล้ตัวท่าน ผู้เขียนอยากให้ผู้อ่านดูแลผู้ที่กำลังจะสูญเสียชีวิตด้วยความรัก ความเมตตาและความอดทนจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตเขา เพื่อที่คุณจะไม่ต้องมารู้สึกเสียใจในภายหลัง
       
       ข้อมูลอ้างอิงhttp://www.caring.com

 

เพ่งพินิจ ความตาย สบายจิต

จันทร์มืดมิด ภายนอก บอกความหมาย

ว่าโลกนี้ มืด-แจ้ง แปลงกลับกลาย

ดูคลับคล้าย ใจคน ปนโสมม


แสงสว่าง แห่งปัญญา พาใจสว่าง

แสงสว่าง แห่งพระธรรม ล้ำเฉิดฉาย

แสงแห่งพระ ภายใน คือธรรมกาย


น้อมจิตหมาย ตายแค่เปลี่ยน ร่างบำเพ็ญ

 

ขณะที่ยังลมหายใจอยู่ อย่ามีความประมาท ให้เวลาล่วงไปเปล่า ต้องพากันรีบเร่งทำความดีเสียเร็ว เพราะสิ้นลมหายใจแล้ว เราก็หมดโอกาส ทำความดี ต่อไปได้
เปรียบเหมือนพ่อค้าหรือแม่ค้า ที่กำลังมีสินค้าดีขาย ย่อมต้องรีบเดิน รีบพาย รีบทำ รีบพูด ถ้าหมดเวลาเสียแล้ว ก็หมดโอกาสที่จะหากำไรได้
.....
ท่านพ่อลี ธมมธโร

 

วิธีทำจิตก่อนตาย ให้ได้ไปสวรรค์

 

น้อมนำธรรมทานนี้ ถวายความดีเพื่อบูชาคุณแห่งองค์หลวงปู่

ด้วยพระพุทธานุภาพอันไม่อาจประมาณ ลูกหลานทั้งหลายขอน้อมกราบอาราธนานิมนต์ธาตุขันธ์องค์หลวงปู่มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ตามอัตภาพ ขอองค์หลวงปู่พึงเป็นร่มโพธิ์ไทรและเป็นเนื้อนาบุญอันบริสุทธิ์ให้ลูกหลานได้สร้างความดีฝากไว้ในพระศาสนา ให้ลูกหลานได้แลเห็นตราบนานเท่านานทุกประการเทอญฯ

.."ไม่ต้องกลัวตาย..ความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัว
ตายดีแล้ว..ความตายเป็นทิพยโอสถ
เพราะมีตาย..จึงหมดทุกข์โศกโรคภัยได้
กลัวทำไม..ในเมื่อยังเกิดใหม่ได้
หมั่นบำเพ็ญทาน ศีล ภาวนาไว้ให้มากเถิด
จะได้เกิดเป็นผู้มีบุญญาธิการมาช่วยโลก"..

๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๘

๑๐๔ ปี
พระอุดมญาณโมลี
(หลวงปู่จันทร์ศรี จันททีโป)
วัดโพธิสมภรณ์ จ.อุดรธานี


เครดิต https://www.facebook.com/khanaphat.pongchalermporn?fref=photo

 

ขอเชิญเพื่อนสมาชิกลงชื่อผู้ที่เสียชีวิต เพื่อที่ทางศูนย์ฯ จะทำการแผ่บุญให้ครับ

ลงได้ที่ https://www.facebook.com/Ghostcente...697637591656/1136451083049636/?type=3&theater

 

เมื่อต้องใส่บาตร อุทิศให้่ยาย

 

ความตาย แค่ ลาโรง ชั่วคราว

เพื่อเปลี่ยนบทบาท

เปลียนหัวโขน

แล้วกลับมาแสดงใหม่

ขอแค่เพียงใจ ยังใฝ่ดี

มั่นคงบำเพ็ญ จนกว่าจะถึงจุดหมาย

 

เมื่อคนที่เรารัก.....กำลังจะตาย




สิ่งสำคัญ ๕ ประการที่ควรทำ เมื่อคนที่เรารักกำลังจะตายจากไป
หนึ่ง อย่าไปทึกทักเอาเองว่าคุณควรจะรู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง
พวกเราอาศัยอยู่ในวัฒนธรรมปฏิเสธความตาย แค่จะพูดคำว่า “ตาย” ยังเป็นเรื่องยาก พวกเราไม่ได้ถูกสอนว่าจะต้องเผชิญหน้ากับความตายของตัวเองหรือคนที่เรารักอย่างไร และมักตื่นตระหนกเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าความตาย หรืออย่างน้อยก็รู้สึกอึดอัดกระสับกระส่ายเพราะไม่รู้ว่าควรจะทำอะไร ดังนั้น เราควรเริ่มต้นด้วยการรับรู้สภาวะที่เกิดขึ้น และไม่กดดันตัวเองว่าต้องทำแต่สิ่งที่ถูก เมื่อคนที่คุณรักกำลังจะตาย ไม่แปลกอะไรที่คุณจะรู้สึกสับสนวุ่นวาย แค่อย่าโยนความสับสนของคุณไปให้คนอื่น โดยเฉพาะผู้ที่กำลังจะตาย
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้กับทุกคน เนื่องจากไม่มีใครตอบสนองต่อเรื่องราวต่างๆ ในแบบเดียวกัน คนส่วนใหญ่มักจะไม่มีการเตรียมตัวอีกทั้งยังขาดทักษะในการจัดการกับสถานการณ์ดังกล่าว แต่ก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ หรือไปขู่เข็ญให้คนอื่นทำตามความต้องการของตนเอง
ใช้ใจของคุณนำทาง ปล่อยให้ความรักของคุณเอ่อล้นไปสู่ผู้ที่กำลังจะจากไปรวมถึงคนอื่นๆ ด้วย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความรักที่มีให้กันและกัน ทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้




อ่านฉบับเต็มได้ที่ http://www.budnet.org/sunset/node/386

สิ่งสำคัญ ๕ ประการที่ควรทำ เมื่อคนที่เรารักกำลังจะตายจากไป | โครงการเผชิญความตายอย่างสง

 

http://palungjit.org/threads/ไว้อาลัย-หลวงพ่อพระมหาถาวรฯ-วัดปทุมวนาราม.556606/

 

ชายผู้หนึ่งได้เสียชีวิตลง ในตอนที่เขารู้สึกตัวว่าได้ตายไปแล้ว เขาก็เห็นเทพองค์หนึ่งเดินถือกระเป๋าเข้ามาหาเขา แล้วพระองค์ได้เอ่ยขึ้นว่า

เทพ : เรียบร้อยแล้วหนุ่มน้อย ถึงเวลาไปแล้ว!
ชายหนุ่ม : ทำไมเร็วนักละครับ? ผมยังมีเรื่องราวที่ต้องทำอีกมากมาย....
เทพ : ขอโทษด้วย เวลาของเธอหมดแล้ว!
ชายหนุ่ม : ในกระเป๋าของท่านคืออะไรครับ?
เทพ : นี่คือของๆเธอ!
ชายหนุ่ม : ของๆผม! คืออะไรครับ? เป็นทรัพย์สิน เสื้อผ้า หรือว่าเงินครับ?
เทพ : สิ่งที่เธอพูดมา มันไม่ใช่ของเธอตั้งแต่แรกแล้วหนุ่มเอ๋ย นั่นมันเป็นสมบัติของในโลก!

ชายหนุ่ม : ถ้าอย่างนั้นมันก็คงเป็นความทรงจำของผมสินะ!
เทพ : ความทรงจำเป็นสมบัติของกาลเวลา
ชายหนุ่ม : ถ้าอย่างนั้นคงเป็นความสามารถของผม!
เทพ : ความสามารถเป็นสมบัติของโลกอีกเช่นกัน
ชายหนุ่ม : หรือจะเป็นญาติมิตรของผม?
เทพ : ไม่ใช่ เขาเหล่านั้นเป็นเพียงผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอเท่านั้น
ชายหนุ่ม : หรือเป็นลูกเมียของผม?
เทพ : ไม่ ลูกเมียเป็นเพียงแค่ความระลึกของเธอเท่านั้น
ชายหนุ่ม : ถ้าอย่างนั้นคงเป็นร่างของผมแน่ๆ
เทพ : ไม่ใช่ ร่างของเธอนั้นเป็นสมบัติของดิน
ชายหนุ่ม : ถ้าอย่างนั้น มันคงเป็นจิตญาณของผมสินะ
เทพ : น่าเวทนา เด็กหนุ่มเอ๋ย เธอเข้าใจผิดแล้ว จิตญาณของเธอนั้นเป็นของเบื้องบน

ชายหนุ่มรู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง เขารับกระเป๋ามาด้วยมืออันสั่นเทา เมื่อเขาเปิดแระเป๋าออกมา ข้างในกระเป๋าใบนั้นกลับมีแต่ความว่างเปล่า...

เขาถามเทพด้วยความหมดอาลัยตายอยาก
ชายหนุ่ม : ทุกสิ่งที่ผมเคยมี มันไม่เคยเป็นของผมเลยหรือ?
เทพ : ใช่แล้ว เธอเข้าใจถูกแล้ว ทุกสิ่งในโลกที่เธอหามา ไม่มีสิ่งใดที่เป็นของเธอเลย
ชายหนุ่ม : แล้วอะไรที่เป็นของผม?
เทพ : ลมหายใจเป็นของเธอ! นั่นคือสิ่งเดียวที่เป็นของเธอในตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่!
…………………………..

ชีวิตคนเรา แค่ชั่วพริบตา รักษาทุกขณะเวลาที่คุณยังมีลมหายใจอยู่ จงรักชีวิตและถนอมชีวิต.....

นุสนธิ์บุคส์

ขอบคุณบทความจาก : http://on.fb.me/1Osc4nx

‪#‎Inspiration‬ ‪#‎Dhamma‬ ‪#‎ธรรมะ‬ ‪#‎แรงบันดาลใจ‬ ‪#‎NewHeartNewWorld‬


https://www.facebook.com/newheartnewworld?fref=photo

 

จุ๊บแจง: ชีวิตสอนอะไรเราบ้าง
-----------------
แม้ว่าเด็กสาวคนนี้จะมีเนื้อร้ายอยู่ในตัว
แม้ว่าผู้ใหญ่บางคนจะตัดสินว่าเธอเป็นอย่างไร
แต่แท้ที่จริงหัวใจใสๆ ของเธอ
มีเนื้อดีของการใฝ่เรียนรู้อยู่เต็มเปี่ยม
เนื้อร้ายภายใน
อาจพรากความฝันภายนอกให้ดับไป
แต่เนื้อดีภายใน
จะยังคงอยู่เพื่อจิตกระจ่างใสได้เดินทางต่อไป
มาร่วมค้นหา ‘เนื้อดี-เนื้อร้าย’
ทั้งของเรา และของเธอ
กับเรื่องราวของ
จุ๊บแจง - มรกต ผาสุพรรณ์
ในรายการ ชีวิตสอนอะไรเราบ้าง
ตอนที่ 12 ช่อง Death Space
ฟังผ่านอุปกรณ์ iOS
https://goo.gl/0RH7hQ
อุปกรณ์อื่นๆ ฟังออนไลน์ได้ที่
PodOmatic | Best Free Podcasts
ดาวน์โหลดไฟล์ mp3 ได้ที่
http://goo.gl/raZk2L
อ่านบทความฉบับเต็มได้ที่
จุ๊บแจง ชีวิตที่ยังมีพรุ่งนี้ | โครงการเผชิญความตายอย่างสงบ

 

เวลาเราคุยเรื่องสัปเพหระในชีวิตประจำวัน ท้องฟ้าอากาศ การงาน การเงิน ท่องเที่ยว เราสามารถพูดคุยได้อย่างสนุกสนาน เพลินใจ แต่ความสำราญในการคุยที่ว่านั้น อาจหยุดชะงักลงในทันที หรือเกิดความกระอักกระอ่วน หากหัวข้อการสนทนานั้นเป็นเรื่อง "ความตาย" ที่หลายคนไม่กล้าพูดถึง
ที่จริงแล้วเราก็สามารถ "คุย" เรื่องความตาย ได้เหมือนกับเรื่องอื่นๆในชีวิต หากไม่อคติหรือหวาดเกรงมากเกินไป
ลองคุยเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความตายแบบสบายๆดูก่อนก็ได้ เช่น ตอนนั่่งจิบกาแฟก็ชวนคุยเรื่องราวเกี่ยวกับเป้าหมายชีวิตที่ต้องทำให้สำเร็จก่อนตาย คุยเรื่องชีวิตที่เหลืออยากทำอะไร แล้วคราวต่อๆมาค่อยไต่ระดับเรื่องต้องใช้ความคิดไตร่ตรองมากขึ้นหรือกล้าคุยมากขึ้นสำหรับบางคน เช่น อยากจัดงานศพกันแบบไหน หรืออยากตายดีอย่างไร
* การเรียนรู้ที่จะคุยเรื่องความตาย ควรพิจารณาด้วยว่าคู่สนทนาของเราพร้อมคุย หรืออยากคุยมั้ย ไม่ควรผลีผลามหากเขายังไม่อยากคุย หรือกับคนที่เรายังไม่สนิทดีนัก เพราะเรายังไม่รู้ทัศนะว่าเขามองอย่างไรเรื่องความตาย แต่หากเป็นคนใกล้ชิดกันเอง เราก็จะรู้วิธีพูดกับเขาและเรียนรู้ไปด้วยกันได้ง่ายขึ้น
การคุยเรื่องความตายอาจจะดูยากตอนเริ่มต้นสำหรับใครหลายคน แต่ก็ไม่ยากเกินไป ...และมันก็จะง่ายขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเราคุยเรื่องสัปเพเหระนั่นเอง

 

อาการของคนที่ใกล้จะตาย- โดย หลวงพ่อฤาษีฯ วัดท่าซุง

อาการของคนที่ใกล้จะตาย
โดย หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง
ผู้ถาม :- “หลวงพ่อคะ ที่หลวงพ่อบอกว่า เวลาคนใกล้จะตาย ถ้าจิตดีก็ไปดี ถ้าจิตไม่สงบก็ลงนรก แล้วคนที่ใกล้จะตายเขากำลังเจ็บปวดเล่าคะ จะให้สงบได้ยังไง…?”
หลวงพ่อ :- “ฉันไม่ได้บอกว่าสงบ บอกว่าจิตผ่องใส”
ผู้ถาม :- “เขาเจ็บปวดจะให้เขาผ่องใสได้ยังไงคะ…?”
หลวงพ่อ :- “ถึงเจ็บเขาก็ใสได้”
ผู้ถาม : -“หนูเห็นเขาร้องครวญคราง…”
หลวงพ่อ :- “ร้องเสียงดังไหม…ถ้าดังมากใสมาก อ้าว…สังเกตสิ ถ้าเสียงร้องโอ๊ยๆ อย่างนี้ใสแจ๋วเลย”
ผู้ถาม :- (หัวเราะ)
หลวงพ่ออธิบายเพื่อความเข้าใจต่อไปว่า
หลวงพ่อ :- “ถ้าเป็นบุญเขาทำได้ ถ้าบุญช่วยเขานะ จะสังเกตได้ ๒ ตอน บางทีขณะที่มีทุกขเวทนามากถึงกับทะลึ่งพรวดๆ ก็มีใช่ไหม…ตอนนั้นจิตอาจไม่ทรงตัว ก่อนจะตายจริงๆ ประมาณสัก ๒๐ นาทีจิตสงบ ถ้าตอนสงบตอนนี้จะพูดรู้เรื่องหมด นี่ฉันเจอะมาเยอะ บางคนเขาดิ้นพรวดๆ ทะลึ่งพรวดๆ ยิ่งกว่าร้องอีก ร้องด้วยทะลึ่งด้วย มันแน่นขึ้นมาเต็มที่ พอประมาณสัก ๒๐ นาที หรือเกินกว่านั้น เขาเงียบเรียบร้อย…สบาย…”
ผู้ถาม :- “แต่ยังไม่หยุดหายใจ ใช่ไหมคะ…?”
หลวงพ่อ :- “อ้าว…ยังไม่ตาย พอสบายเขาก็พูดได้เลย ถามว่าใกล้จะถึงเวลา ๑๑ โมงแล้วหรือยัง บอกว่ายัง เหลืออีก ๓ นาที พอ ๑๑ โมงเป๋ง ลืมตาปั๊บหลับปุ๊บไปเลย นี่ถ้าบุญเขามีนะ ที่ดิ้นพรวดน่ะเพราะกรรมปาณาติบาตมาสนอง ในตอนต้นเท่านั้น แต่ทำเขาตอนปลายไม่ได้”
ผู้ถาม :- “บางคนนะคะ ก่อนจะตายเขาบอกว่ามีคนมารับ แต่งตัวอย่างโง้นอย่างงี้”
หลวงพ่อ :- “ไอ้แต่งตัวอย่างโง้นอย่างงี้ ไม่มีหรอก”
ผู้ถาม :- (หัวเราะ) “คือว่าแต่งชุดขาวค่ะ ใส่หัวชฎา”
หลวงพ่อ :- “อ๋อ…ถ้าอย่างนั้นน่าไปสวรรค์ ทุกคนน่ะควรจะบอกได้ ถ้าลิ้นดี”
ผู้ถาม :- “บางคนก็บอกว่านุ่งผ้าสีแดง”
หลวงพ่อ :- “ชุดนี้สบายแน่ คือทุกคนเวลาจะตาย มีแขกเชิญทั้งนั้น อยู่แต่ว่าใครจะเชิญ ถ้าหากว่าประสาทสมบูรณ์แบบนะ จะบอกได้ทุกคน ก่อนจะตายอย่างมากไม่เกิน ๗ วัน หรือ ๓ วัน จะเห็นพวกนี้มารับ จะมาเชิญ แต่สำคัญมาแค่ ๔ คน แต่งตัวแดงน่ะซิ ไม่ต้องห่วงไปสำนักพระยายมแน่
ถ้าจะไปเป็น เทวดา เทวดาจะมารับ
ถ้าจะไปเป็น พรหม มีทั้งเทวดาและพรหมมารับ
ถ้าจะไป นิพพาน จะเห็นพระอรหันต์มารับด้วย มีเทวดาด้วย มีพรหมด้วย มีพระอริยะด้วย”
ผู้ถาม :- “ถ้าเป็นมนุษย์ล่ะครับ…?”
หลวงพ่อ :- “เป็นมนุษย์มีหมามารับ เอ้ย…ไม่ใช่ ถ้าเป็นมนุษย์ก็ไม่มีใครมารับซิ เป็นมนุษย์ก็ไม่จำเป็น คือไม่ต้องมีภาพ ออกปั๊บเข้าเลย ออกไปอาจจะเป็นสัมภเวสีชั่วขณะไม่กี่วัน”
ผู้ถาม :- “ออกปั๊บเข้าปั๊บ มีไหมครับ…?”
หลวงพ่อ :- “มี แต่ออกไปอยู่ ๙ วัน ๑๐ วัน เดือนสองเดือนแล้วเข้าก็มี เคยเจอะหลายราย ไม่เหมือนกัน”
ผู้ถาม :- “ขอให้หลวงพ่อเล่าเรื่องเทวดามาเชิญอีกหน่อยเถอะครับ”
หลวงพ่อ :- “พวกมาเชิญนี่เขารู้จุดหมายแน่นอนนะ อย่างเรื่อง ครูบุญชู ศรีผ่อง อยู่จังหวัดอ่างทอง แกตายผิดระเบียบ เพราะคนที่จะตายชื่อ นางสาวบุญชู จิตทอง แต่ผู้มารับแกแวะเล่นเอานางบุญชูเข้าให้ พวกรับผิดตัว เขาให้มารับนางสาวบุญชู บ้านอยู่จังหวัดสิงห์บุรี แล้วบัญชีเขาก็ชัด บอกบ้าน บอกตำบล บอกต้นไม้ บอกเลขบ้านเสร็จ แล้วก็บอกอาการโรค และเวลาที่จะตายด้วย คือว่าจะเป็นไข้ทับระดูตาย ตายเวลาตีหนึ่งครึ่ง แต่พ่อพวกนั้น พ่อมาตั้งแต่ตอนเย็น พ่อล่อเอานางบุญชูไปเลย”



จากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๔
พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง)