ไม่รู้จักกัน

เพราะยึด มาปรุงแต่ง จึงยากจะ ละ วาง..

เพราะไม่เห็นชัด จึง ยึด ว่า เป็น สุข..

เพราะไม่เห็นแจ้ง จึง ติด กับ มายา..

 

คนหนึ่งยืนแหงนหน้ามองท้องฟ้านิ่งๆ
อีกคนหนึ่งก็คิดไปว่าคนนี้กำลังส่งใจไปถึงใคร
อีกคนหนึ่งก็คิดไปว่าเขาคนนั้นกำลังมองก้อนเมฆ
อีกคนหนึ่งก็คิดไปว่าเขาคนนั้นกำลังมองหาสวรรค์วิมาน
อีกคนหนึ่งก็คิดว่าเขาคนนั้นกำลังพิจารณาไตรลักษณ์
ฯลฯ เกิดความคิดขึ้นต่างๆ นาๆ จากผู้ที่มองมา

ไม่มีคนไหนที่จะรู้จิตรู้ใจรู้ความคิดของคนๆ นั้นได้จริงสักคน
ดังนั้นหยุดคิดพิจารณาผู้อื่นเสียเถิด
อุปาทานสังขารขันธ์ทำกิจขณะที่เผลอสติส่งจิตออกนอก

 

ไม่ใช่คนมีฝีมือ ไม่ได้จบศิลปะ แต่ที่มาปั้นๆๆๆ เพราะได้ฝึกสติให้อยู่กับตัวเอง ได้เจริญปัญญา ได้สั่งสมบารมี 10 ทัศ และยังเผื่อแผ่ไปยังผู้ร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ให้ได้ร่วมสร้างบารมีร่วมกัน แค่นั้นเอง...ก็แค่นั้นเอง

นั่งงมไป ผสมไป คลึงไป นวดไป ติดไปทีละเกล็ด ทำไปทีละอย่าง ก็เหมือนรูปร่างกายคน ที่ต้องนำส่วนประกอบต่างๆ ของธาตุ 4 อันเป็นรูปนามมาประชุมรวมกันกำเนิดเกิดเป็นร่างกายคน มีระบบสมอง ระบบประสาท ระบบการทำงานของอวัยวะน้อยใหญ่ ที่เรียกว่าขันธ์ 5

ไม่สวยไม่งาม...แต่ได้ใจ❤

 

คำว่า "ได้ใจ" หมายถึง ความพอใจใช่ป่าว..

ความพอใจ(ฉันทะ)

ฉันทะ ให้กำหนดรู้..


:D:D

 

รู้แนวทาง รู้หลัก มากแค่ไหน..

การสั่งสมบารมี ใช่ทำ ทำไป ตามความเข้าใจของตน..

เมื่อรู้แก่น เข้าใจแก่นแท้ การสั่งสมบารมี ทั้ง 10 ทัศ ก็ไม่ยาก..

คำว่า "ทัศ" นี้ มาจากคำว่า "ทัศนา" หรือเปล่าหนอ..

"ทัศนา" แปลว่าอะไรหนอ..

เห็น อะไร หนอ..

 

ล้วนต้องผ่านขั้นตอน
ล้วนต้องเพาะบ่ม

เช่นเดียวกันกับปัญญาที่รู้ตาม เห็นตาม
จนกว่าจะถึงปัญญาเห็นชอบ..ล้วนต้องเพาะบ่ม

 

การเพาะบ่ม ต้องบ่มแก๊ส มันถึงจะสุกไว:)


การเจริญสติ การเจริญปัญญา ไม่ได้ยุ่งยาก ไม่ได้ใช้เวลานาน

เจริญสติปัฏฐาน เข้าถึงแก่นการเจริญสติ มันก็ทำงานทำการปกติ เดินเหินสะดวก สบาย ไม่มีเวล่ำเวลา มากำหนด ว่าต้องทำสมาธิตอนนั้นตอนนี้

ไม่มีเวล่ำเวลา มากำหนดว่า ต้องเจริญสติ เวลานั้น เวลานี้..

การเจริญสติ การเจริญปัญญา การทำสมาธิ การเข้าฌาน มันเป็นอัติโนมัติ เป็นอกาลิโก เป็น อยู่ในชีวิตประจำวันนี้แหละ..

เข้าให้ถึงแก่น เข้าให้ถึงหลัก จับหลักให้ได้..

 

ต้องการพ้นทุกข์ ต้องการสร้างบารมี

ต้องกล้าท้าทาย ต้องกล้าเสี่ยง ต้องกล้าตายทุกเมื่อ ต้องตรงแน่วต่อธรรมอย่างเดียว..

เมื่อมอบชีวิตให้ธรรมนำทางแล้ว ก็มีธรรมเป็นเครื่องอยู่ของใจ..

ทุกปัญหา ทุกอุปสรรค ที่พบเจอ ก็ ไม่หวั่นไหว..

 

คิดจะสร้างบารมี ด้วยการโปรดสัตว์ ช่วยเหลือ เพื่อนมนุษย์ ช่วยเหลือสรรพสัตว์..

มันต้องโปรดสัตว์ ในใจตน โปรดสัตว์ ภายใน ให้ได้ก่อน..

การโปรดสัตว์ภายใน คือ การ เพียรละกิเลส ละ อกุศล..

หากโปรดสัตว์ ภายในใจ ยังไม่ได้ ก็ยังห่าง คำว่า สร้างบารมีอยู่มาก..

 

ปณิธาน ทั้ง 4 ข้อ ของ พระโพธิสัตว์ นั้นมีอยู่..


ก่อนจะช่วยผู้อื่นให้พ้นทุกข์ ตนเองต้องพ้นทุกข์ก่อน..

ก่อนจะช่วยผู้อื่นให้ถึงมนุษย์สมบัติ ตนเองต้องได้ มนุษย์สมบัติก่อน..

ก่อนจะสอนผู้อื่นให้ถึงสวรรค์สมบัติ ตนเองต้องได้สวรรค์สมบัติก่อน..

ก่อนจะแนะนำผู้อื่นให้ถึงพรหมสมบัติ ตนเองต้องได้พรหมสมบัติก่อน..

ถ้ายังเข้าไม่ถึง ก็ไม่ต่างอะไรกับ

"ตาบอดคลำช้าง"

"ตาบอดถือตะเกียง"

 

ผู้อวดอ้างมีเยอะ เราไม่สนใจใครหรอก

 

เพราะยังไม่หลุด จึงหยุดไม่ได้ จะพ้นกามต้องอยู่เหนือกาม ถ้ายังอยู่เสมอกามจะพ้นจากกามได้ไง เปลือก...เราโง่จะตายไป คุยๆ กันอยู่นี้ก็ไม่รู้เรื่องด้วยหรอก

ปั้นขนดหางนาคได้ 5 ชั้นแระ งมไปวันละชั้น ตั้งใจว่าจะปิดจ๊อบติดเกล็ด คงต้องลากยาวไปอีกวัน 555

การทำงานคือการปฏิบัติธรรม แค่มีมนสิการ มหัศจรรย์ของศีล สมาธิ ปัญญา แสดงให้เห็นเป็นสีของออร่า เป็นพลังงาน บริสุทธิ์มากหรือน้อย เห็นได้ที่สีของออร่า งานที่รังสรรค์ขึ้นมาจะมีออร่าสีส้ม สีเหลือง สีขาว สีน้ำเงิน สีม่วง ไม่ซ้ำกัน ขึ้นอยู่กับสภาวจิต ณ ขณะนั้นๆ ถ่ายรูปทีไรกล้องพังทุกที เป็นเรื่องของพลังงานที่ถ่ายทอดทางจิตวิญญาน

โลกจะเปลี่ยน ใครจะป่วยหรือตาย ไม่ช่วยหรอก ไม่รักษาใคร ปล่อยให้ไปเกิดใหม่ดีกว่า มันทุกข์จะอยู่ต่อไปทำไม ความตายไม่น่ากลัว แค่เปลี่ยนภพภูมิ ทำบุญเยอะๆ ตายจะได้ไปสู่สุคติ ทำบุญใหญ่ๆ ชนิดโลกจดจำ จิตจะได้เกาะบุญ อันนี้กันพลาด หากยังไม่นิพพาน

กลัวไม่ได้เสพกามหรือ อืมๆ ไม่ต้องกลัวหรอก กามาวจรภพ 31 ภูมิ ไม่ขาดกาม โลภะ โทสะ โมหะ ตัณหา 3 มูลมาจากกาม พินาดีๆ ยังไม่สุด สุดจริงๆ ที่อวิชชา เราเองก็ยังไต่ๆๆๆ 555

 

ใครอวดอ้างอะไรหนอ..

 

อาจหาญ ด้วยสัจ ด้วยศีล..

เข้าสู่ สังคมใด บริษัทใด ล้วน อาจหาญ..

 

อวิชชา มันปิดบัง สติ อยู่..

ทำให้จิตถึงฐาน สติ ก็เด่นดวง ขึ้นมาเอง..

 

เมื่อวานได้รับพลอยอุณาโลมกับนิลพระเนตร และนิลดิบ จากผู้มีจิตศรัทธาร่วมสร้างพระนาคปรก ขนาดหน้าตัก 9 นิ้วค่ะ

พลอยไพลิน (บุษราคัม) เป็นพลอยที่เธอหวงและเก็บรักษามานาน แต่ก็ยินดีส่งมาให้เพื่อสร้างพระ จิตของผู้ให้ในสื่งที่ตัดใจได้ยาก (จาคะบารมี) เป็นจิตที่พร้อมต่อการบรรลุและเข้าถึงมหาทานบารมี

 

โมทนากับผู้สร้าง และผู้ที่มอบพลอย ครับ