ไม่ไหวแล้วผมมีอาการปรามาสพระรัตนตรัยครับ

โมทนาคะ พี่อ้น

 

อย่าคิดมากครับ พยายามคิดเรื่องอื่น

 

ใช้บทสวด ขอขมาพระรัตนไตร ต่อหน้าพระพุทธรูป ทุกวัน ทำไปเรื่อยๆ โดยเฉพาะเวลาก่อนนอนทุกวัน

ผมเจอเข้าเต็มๆประมาณ3เดือน จึงค่อยคลายไป พยายามอย่าไปนึกถึง เพราะยิ่งคิดถึง ก็ยิ่งทุกข์ครับ มันเป็นกิเลสมารที่นอนเนื่องอยู่ในใจเรามานาน

สวัสดีมากครับ
จากคนที่ยังไม่เต็มบาท

 

เป็นเหมือนกันครับ เราฟุ้งซ่านไปเอง คิดว่าจิตตัวนั้นมันไม่ใ่จิต้ตัวจริงของเรา จึงหลุดออกจากกังวล
แล้วก็ขอขมาต่อสิ่งศักดิ์ทั้งหลาย ที่เราได้ปรามาสครับ+นั้งสมาธิ+แผ่เมตตา ขัดเกลากิเลสในใจ ให้เบาบางลงที่สุด สาธุ

 

ลองเข้าไปบอร์ดนี้ดูน่ะครับ(ฝึกจิตเพ่งกึ่งกลางระหว่างคิ้วสงบเร็ว)

 

อะเอาไปสวดให้สบายใจ

คำขอขมาพระรัตนตรัย

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ว่า 3 จบ)<O></O>
<O></O>
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต อุกาสะ ทวารัตตะเยนะ กะตัง<O></O>
<O></O>
สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต้ อุกาสะ ขะมามิ ภันเตฯ<O></O>
<O></O>
หากข้าพระพุทธเจ้า ได้เคยประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินต่อพระรัตนตรัย อันมีพระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ทั้งหลาย ในชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก้อดี ด้วยกายก็ดี วาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ด้วยเจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ดี<O></O>
ขอองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์ทั้งหลาย และผู้มีพระคุณทุกท่าน ได้โปรดอดโทษให้แก่ข้าพระพุทธเจ้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ<O></O>​

คำบูชาพระรัตนไตร

โยโส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ <O></O>

สวาขาโต เยนะ ภะคะวะตา ธัมโม<O></O>
สุปฎิปันโน ยัสสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ<O></O>
ตัมมะยัง ภะคะ วันตัง สะธัมมัง สะสังฆัง<O></O>
อิเมหิ สักกาเรหิ ยะถาระหัง อาโรปิเตหิ อะภิปูชะยามะ<O></O>
สาธุโนภันเต ภะคะวา สุจิระปะรินิพพุโตปิ<O></O>
ปัจฉิมาชะนะตานุกัมปามานะสา<O></O>
อิเม สักกาเร ทุคคะตะปัณณาการะภูเต ปะฎิคคัณหาตุ<O></O>
อัมหากัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ<O></O>
อะระหังสัมมา สัมพุทโธ ภะคะวา พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ(กราบ)<O></O>
สวากขาโต ภะคะวะตาธัมโม ธัมมังนะมัสสามิ(กราบ)<O></O>
สุปะฎิปัณโน ภะคะวะโตสาวะกะสังโฆ สังฆังนะมามิ(กราบ)<O></O>​

 

ปัญหานี้ผมว่าทุกคนที่ตั้งใจในธรรม ต้องเจอนะ

ขอขมา พระรัตตนตรัย แล้ว อธิฐาณว่า
ว่าลูกเป็นโรคจิต(ผมทำอย่างนี้นะ)จิตชอบฟุ้งซ่านคิดอะกุศลไร้สาระ ขอ พระรัตนตรัยและดหล่าเทวดาทวยเทพทุกๆพระองค์ที่ดูแลทำนุบำรุงพระศาสนา ขอพระมหากรุณาธิคุณโปรดเมตตา ลูกโปรด อดโทษ อภัยโทษ และ อโหกรรมให้แก่ลูกด้วยเถิด จน กว่าลูกจะหายจากอาการโรคจิตนี้

ผมเบาบางลงเยอะแล้วครับนานๆทีจะเจออีก 555เมื่อก่อนเวลาจิตเลวมาชอบกัดปากตัวเองไม่ก็หันหน้าเบือนจากพระ ไม่ก็เอานิ้วมือที่พนมกันกดกันแน่น เครียดไปหมด อย่าทำอย่างนั้นนะครับ ยิ่งเครียดใหญ่ ให้คิดแค่ว่าจิตเลวมาแล้วปล่อยมันไปสบายๆรักษาอารมณ์ธรรมของเราอย่างเดียวพอ เพราะใจคือตัวจริงของเราครับ หรือตอนสวดมนต์ ก็ฟังเสียงตัวเองสวดทุกๆคำไปไม่ต้องคิดอะไรสวดแล้วฟังเสียงตัวอย่างเดียวครับ หายชัวร์!! เอาสติไว้

ต้องมีสติสู้กับมัน ไม่เข้าถ้ำเสือหรือจะได้ลูกเสือ เกี่ยวรึเปล่า55.....อย่าเครียดเกินไปครับ
เอานี่ไปครับ

คาถา พระพุทธเจ้าชนะมาร ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
(ตั้งนะโมสามจบ)
ปัญจะมาเร ชิโนนาโต ปัตโต สัมโพธิมุตตะมัง
จัตตุสัจจัง ปะกาเสติ ธัมมะจักกัง ปะวัตตะยิ
เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ โหตะเม ชะยะมังคะลัง

ตอนสวดมนต์สวดบทนี้ด้วยครับ หรือ ก่อนทำสมาธิประเสริฐยิ่งครับ

 

มายืนยันอีกเสียงครับ ว่าเจอกันทุกคนมันเป็นกิเลสมารครับ หนักเบาแล้วแต่คน
แต่เชื่อเถอะว่าเจอทุกคน หลวงพ่อท่านแนะนำเอาง่ายๆเลยว่าขอขมาพระรัตนตรัย
ทำเข้าไปครับ นึกได้ก็สวนเข้าขอขมาพระรัตนตรัยไป ผมก็เป็นแต่ยิ่งฝึกมันจะมีสติมากขึ้น
มันกล้าคิดเราก็กล้าขอขมา องค์สมเด็จท่านมีมหาเมตตากรุณาเหนือสุดพ้นเหลือประมาณ
ท่านพร้อมจะให้อภัยกับทุกท่านที่ตั้งใจดีครับ หลวงพี่เล็กก็ตอบเหมือนกัน
ว่ามันกำลังจะผ่านไปอีกขั้นมันก็ยิงข้อสอบให้มาเรื่อยๆ ตื้อเข้าไป หาวิธีตื้อทำดีเข้าไป
ขอขมาเข้าไป ถึงจุดหนึ่งมันจะผ่านไปเองครับ เอ้าสู้ๆ

 

ไอ้ขี้หมาเอ๋ยมัวแต่"วิตกจริต"อยู่ได้ ย้ำคิดย้ำทำอยู่แต่เรื่องนี้ถ้าตายไปตอนนี้เดี๋ยวนี้จะเป็นยังไงฮึ???
<O
จิตเศร้าหมองมีอบายภูมิ 4เป็นที่ไปก็เท่านั้น มัวแต่ถามแต่ไม่ทำเดี๋ยวก็ตายเปล่าหรอกคิดว่าตัวมีเวลาอีกนานหรือกว่าจะตายน่ะ<O
<O
ถ้าไม่เชื่อว่าพระท่านดีก็ไม่ต้องไปนับถือท่าน ก็หมดเรื่องสงสัยอยู่ได้ ต่อให้อีกกี่ร้อยคนมาตอบตัวเราเองก็ไม่ยอมรับเหตุผลของเขาหรอก ลองไปทวนดูสิ ว่าไอ้ที่บอกว่าลบลู่พระท่านน่ะตั้งใจหรือเปล่า ถ้าไม่ได้ตั้งใจก็ขอขมาท่านไป แล้วเลิกคิดวิตกได้แล้วเดียวมันจะอกแตกตายพร้อมกับจิตที่เศร้าหมองซะเปล่าๆ<O
<O
ถ้า "ตั้งใจคิด" ว่าจะเป็นคนดีแล้วมันก็ต้อง "ตั้งใจทำ" ด้วยมันถึงจะสำเร็จได้ แค่นี้ก็ถอดใจซะแล้วมันก็ไม่ต้องไปไหนกันละซิ ที่น่ารำคาญก็ไอ้พวกที่ "ไม่ตั้งใจจริง"นี่แหละ

เอ้าถ้าอ่านอยู่ ก็คิดเอาเองแล้วกัน<O
<O

 

เจ้าพ่อดัน

 

โมทนาสาธุกับทุกท่านที่ให้คำแนะนำ เพิ่งทราบเหมือนกันค่ะว่าอาการที่เกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อหลายๆ เดือนที่ผ่านมาคือกิเลสมารที่อาจจะเกิดขึ้นกับทุกคน ค่อยยังชั่วหน่อย ทราบแล้วค่อยโล่งใจ เพราะที่ผ่านมากลัดกลุ้มมากจนถึงขนาดตัดสินใจพยายามไม่นึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากับหลวงพ่อเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดภาพอกุศลเข้ามา จะนึกถึงแค่ช่วงสวดมนต์ แต่ปรากฏว่าไม่เกิดผลเพราะก็ยังนึกถึงท่านอยู่ จึงใช้วิธีขอขมาเช้าและก่อนนอน และทุกครั้งที่ปรามาส ตอนนี้เริ่มๆดีขึ้นแล้วค่ะ

[b-wai] [b-wai] [b-wai]

 

ขอขมาพระบ่อยๆนะครับ เป็นการดีด้วยเพราะเวลาที่เราไม่ตั้งใจหรือไม่เจตนาต้องมี

เรื่องของพระคาถานั้นไม่ต้องคิดมากนะครับ ให้คิดว่าที่ว่าพระคาถาเราทำเพื่อบูชาพระรัตนตรัยก็พอแล้ว และ พระคาถาที่สวดนั้นเราทำเพื่อให้จิตสงบอยู่ในอารมณ์เดียวเท่านั้นให้เป็นเอกคัตตารมณ์เท่านั้นเอง(สมาธิ)
ถ้าคิดอะไรมากไปกว่านี้ปวดหัวเปล่าๆ คับ

ขอเป็นกำลังใจให้หายคิดมากเร็วๆนะครับ

ขอบอกเคล็ดไม่ลับในการทำสมาธิหน่อยนะครับ
ถ้าเราทำแบบโง่ๆ อย่าฉลาดเกินอาจารย์ที่ท่านสอนนั้นเราจะไปไกลมากเลย
ทำแบบโง่ๆนะครับอย่าลืม

 

1.คือยังงี้ครับ ผมมีอาการปรามาสพระรัตนตรัยครับ แล้วคือว่าเมื่อวาน ตอนผมจะไปอาบน้ำ ผมกำลังคิดเรื่องที่คาถาของหลวงพ่ออะครับแล้วคิดไปคิดมา ผมคิด คิดไม่ดีออกไปอะครับตอนนี้ไม่สบายใจครับ แต่ผมตอบไม่ได้ครับ ว่าผมตั้งใจรึปล่าว เพราะอาการปรามาสพระรัตนตัรย เกิดขึ้นบ่อยมากเลยครับ ผมไม่รู้จะทำไงดี แล้วที่ทุกข์กว่านั้นก็คือว่าตอนนั้น ผมไม่รู้ว่าตั้งใจหรือปล่าว ใครมีวิธีดู บอกผมหน่อยยยยยยยยยย
________________________________________________________________

2.เมื่อกี้ก็อีกแล้ว ไปเรียนพิเศษ ความคิดคิดไปไม่ดี เราบอกตัวเองว่าไม่ได้เจตนาและเราก็ทำใจให้นิ่ง แล้วคล้ายๆกับเราปรามาส โดยเจตนา ร้อนและทุกข์ใจครับทำอย่างไรดีครับ
________________________________________________________________

3.คือยังงี้ครับ ผมถามเลยดีกว่า ว่าตอนนั้นนี้ใจผมปรามาสใช่ไหมครับ แล้วผมบอกตัวเองว่านี้เราไม่ได้เจตนา ถ้าเจตนาเราก็จะไม่ทำ แล้วผมก็ทำใจให้เป็น ปกติแล้วจะลองปรามาสดูแต่ก็ไม่กล้า ผมอยากถามว่าเป็นบาปไหมครับ ผมรำคาญและทุกข์จริงๆ
________________________________________________________________

ง่าย ๆ และพิสูจน์ได้ด้วยตัวคุณเอง

"ดู" ความกลัว ความทุกข์ใจ และความร้อนใจของคุณนั่นแหละ.....มันเกิดขึ้นที่ไหน.....บริเวณที่มันเกิดความกลัว มันมีพิกัด มีตำแหน่ง มีระยะทาง มีมาตรวัดใด ๆ หรือไม่...ดูให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ "ดู" อย่างเดียวไม่ต้องสนใจอย่างอื่น (ลืมให้หมด........ถ้ามันยังหวนกลับไปคิดถึงเรื่องเดิม ก็ ดู "มัน" นั่นแหล่ะไม่ว่า "มัน" จะคิดเรื่องอะไรก็ตาม จง "ดู" แต่เพียงอย่างเดียว "ดูเฉย ๆ" อย่าห้ามความคิด....ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นขอให้ "ดูเฉย ๆ")