ํธัมมานุปัสนนามหาสติปัฎฐานสี่ เป็นอย่างไร

คุณ นิวรณ์ ก็ผมจะสอนคุณ คุณก็ไม่เอา
ผมบอกว่า อย่าเอาวิญญาณ ไปรู้ นั่นรู้นี่ มากไป คุณก็บอกว่า มั่ว
ผมบอกว่า ให้เจริญ สมาธิ มากกว่านี้ คุณก็บอกว่า สมาธิหัวตอ ใครๆ เขาก็รุ้
ผมบอกว่า ให้ถือศีล ให้ดีกว่านี้ คุณก็บอกว่า ใครๆ เขาก็ทำกันแล้ว

พอบอกว่า ถ้าเช่นนั้น ให้เจริญสติ และพิจารณาลด ละ ฝืนกิเลส คุณก็บอกว่า ไม่ใช่
ต้องดูเฉยๆ เท่านั้น
ผมต่างหากที่ต้องเรียกร้องสิทธิ์ ว่า 84000 พระธรรมขันธ์ นั้นผมแสดงโดยรวมแล้ว คือ ศีล สมาธิ ปัญญา
แต่ คุณกลับบอกให้ดูเฉยๆ โดยอ้างนั่นอ้างนี่ให้มั่วไปหมดหละครับ

 

ถามจริง เคยทำธรรมานุสติปัฏฐานได้สักครั้งไหมครับ

สิ่งที่คุณพูดใน quote นี้ขัดแย้ง หัวข้อกระทู้ของคุณชัดเจน

ไปพิจารณาเอาเองละกัน

แล้วช่วยทำความเข้าใจขึ้นมาด้วยว่า เขาคุยธรรมะกันที่ขั้นตอนปฏิบัติไหน

ตกลง อย่าละเมอให้มาก ชักชวนคนเสวนาธรรมเรื่อง ธรรมานุสติปัฏฐาน ก็
งง ตัวเอง แล้วไปชักชวนคนลงไปดู การปฏฺบัติส่วนต้น วกไปวนมา

 

ก็จิตใจที่คุณตั้งไว้ ที่จะเรียกร้องสิทธิว่า สามารถแสดงธรรมได้ 84000 พระธรรมขันธ์
นั้นแหละครับ ที่ทำให้คุณตายน้ำตื้น ไม่สามารถสลัดความเห็นผิดไปได้ กอดเอาไว้
เหนียวแน่นว่า ข้าทำได้ ข้าทำดี ข้าคนเดียวทำได้ คนอื่นไม่

แต่พอมาดู ไหนครับ อนุพยัญชนะ ที่ปรากฏใน 84000 พระธรรมขันธ์ ไม่มีสักตัว
คำบาลีก็ไม่มี คำสันสกฤติก็ไม่มี ภาษามคธก็ไม่มี มีแต่ ภาษาอ้างคำว่า นรก
อ้างคำว่า มาร อยู่ไม่กี่คำ

แล้วพอจนแต้ม ก็โดดเกาะคำว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ยังกะปลิง โดยที่ไม่สามารถ
แจงแจงแม่แต่ บทอุทาน ในพระไตรปิฏก

* * * *

เอ้าฟังนะ

สิ่งที่ผมอธิบายไป นั้นก็คือ เรื่อง ศีล สมาธิ ปัญญา

 

มีธรรมตัวหนึ่ง ที่ผมอยากจะถามว่า มีใครเห็นธรรมตัวนี้หรือยัง
ธรรมตัวนั้นคือ นิพพิทาญาณ หรือความเบื่อหน่าย

ตามธรรมดา คนเรามันไม่เคยเบื่อหน่าย มันเพลิดเพลิน ทีนี้เบื่อหน่ายตัวนี้หมายถึงอะไร มันหมายถึงว่า
เราดูรูป นาม อยู่ แล้วเราเห็นว่า นี่ก็เหมือนเดิม นั่นก็เหมือนเดิม ทำไมเราจะนั่งแช่กับมันทำไม
เราจะเอาใจไปหลงทำไม พอใจเกิดปัญญาตัวนี้แหละ จะทำให้เรารุ้สึกว่า ไร้สาระที่เราจะยึดไว้ เช่นโมโห เราก็เบื่อหน่ายว่า เราจะมานั่งโมโหอยู่ทำไม นี่แหละ จิตก็หันหน้าออกทันทีกับความโมโห

แต่ทีนี้ พวกนั่งรู้ดูเฉย เขาก็ไม่รุ้จักหรอกครับ นิพพิทาญาณ เขานั่งดูได้ แล้วรอให้มันดับเอง มันก็ทำอะไรไม่ได้ นั่นแหละ เขาเรียกว่า อุเบกขาในพรหม ไม่ใช่ ญาณที่เอาไว้กำจัดกิเลสเลย เพราะฉะนั้น คนศึกษาต้องฉลาดพิจารณาในสิ่งที่ผมพูดให้มาก

ใจที่ปรากฎธรรมอันเป็น นิพพิทาญาณ นี้คือ ความฉลาด คือ ความตื่น ที่จะไม่เอาภัย ไม่ถือไว้ เพราะเห็นว่าน่าเบื่อหน่าย ไม่น่าเอา
นั่นแหละครับ จำเอาไว้

 

พูดลงไปทำไมครับ ธรรมานุสติปัฏฐาน ไม่ใช่สภาวะที่เห็น
นิพพิทญาณหรอกครับ นั้นมันตื้นไป

นิพพิททาญาณ คือ สภาวะที่จิตยังสัดส่าย ยังไม่ปัญญาแก่รอบพอ จึงเกิด
นิพพิทาญาณขึ้นมา

แต่เมื่อปัญญาแก่รอบแล้ว ถึงจะมาปฏิบัติ ธรรมานุสติปัฏฐานได้

ตกลง จะอวดรู้ว่าอย่างนู้นอย่างนี้ต่อไปอีกไหมครับ

สติ ตัวจริงคุณยังไม่เกิดหรอก เพราะความเห็นผิดเรื่อง สมาธิ ตัวเดียวนั้น
แหละที่ปิดกั้นอยู่

 

คุณ นิวรณ์ เปล่าประโยชน์ ที่จะพูดจาวกไปวนมา เพราะผมตัดสงสัยไปแล้วมันจะไม่มี การสังสนปนเป หรือ เขวประเด็น
รวมถึง การที่จะหลงไปตามเรื่องตามราว ก็ไม่มี
ก็ผมบอกแล้วว่า ในห้องอภิญญา นี้ผมจะไม่พูดจาแบบห้องวิทย์ คุณจะเอามีดไปกรีดหิน แล้วมันจะได้อะไรหละครับ

ผมก็ดับตัวรู้ ตัววิญญาณ แล้ว ผัสสะ เวทนา ตัณหา โทสะ มันจะเอาเชื้อที่ไหนมาเกิดหละครับ

คุณนิวรณ์ คุณจะต้องพยายามศึกษาคำว่า อริยะ ใหม่ มันคือคำที่ ปุถุชน ไม่เข้าใจ

 

ศีล สมาธิ ปัญญา ผมมีแล้ว ก็ประเด็นอะไรต่างๆ ก็แสดงให้เห็นว่า ไม่เคยคลุมเครือ ในทัสนะ
จะมาบอกว่า ผมติดอะไรหละครับ

ก็เคยบอกให้ถาม ในภูมิธรรมที่ตนเองมี จะได้พิสูจน์ได้ว่า เขารู้เท่าเราหรือมากกว่าเราหรือไม่
ก็เอาแต่ด่ามันจะไปรุ้อะไรหละครับ

 

ไม่ใช่มีดกรีดหินหรอกครับ ก็ผมแสดงธรรมปฏิปทาที่ต้องดำเนินไปต่อ
จากส่วนที่คุณแสดงออกมาได้เสมอ และเป็นส่วนที่คุณไม่เข้าใจ คุณ
เลยรู้สึกเหมือน เอามีดมากรีดหิน

เพราะ นึกในใจว่า ผมเป็นมีด แล้วก็สร้างภพการเป็น หิน ไว้ทีตัวคุณ เพราะ
ความเคยชินในเรื่องความเห็นผิดในการเอาสมาธิมาตัด

ผมหนะไม่ได้เห็นคุณเป็นหินหรอก แต่เห็นเป็น ควาย ที่ต้องเข็น ต้องดันให้
เดินไปข้างหน้า ไม่ใช่มาตายน้ำตื้นแบบนี้

 

ผมไม่ได้ด่าหรอกครับ ผมกล่าวออกไปซื่อๆ ตามจริง ตามที่เห็น

คุณจะเห็นว่า ที่ผมกล่าวไปน้นจริงที่สุดแล้ว คุณต้องชอบด้วยซ้ำ

 

จะให้ผมเป็นควาย คุณก็ควรต้องบอกว่า ธรรมที่ผมพูดมันไม่ดีอย่างไร เอาธรรมที่ถูกต้องมาพูด
เอ้า นิพพิทาญาณ เป็นอย่างไรสำหรับคุณ
ธัมมานุปัสสนา เป็นอย่างไรสำหรับคุณ คุณยกสองข้อนี้มาหักหล้างผมได้เลยครับ

 

แสดงไปหมดแล้วครับ อะไรบังตาคุณอยู่เหรอ

 

ผมเห็นคุณเอาแต่ด่า นี่ครับ ไม่เห็นมีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยครับ
เอาใหม่สิครับ นิพพิทาญาณ คือ อะไร และ จะเกิดกับจิตแล้วมีลักษณะอย่างไร
รวมถึง ธรรมมานุปัสสนา นั้นเป็นอย่างไร
เอาอีกรอบครับ คุณนิวรณ์ ผมอยากจะอ่าน

 

คุณขันธ์ ไหนคุณแสดงการรู้จักผิดชอบชั่วดีให้ผมเห็นหน่อย

คุณเคยพูดบ่อยว่า "พระอาจารย์ปราโมทย์เป็นศิษยหลวงพ่อเทียน และเป็น แนวเซ็น"

คำกล่าวของคุณนี้ บัดนี้ ยังถูก หรือ ผิด

หรือ คุณจะยืนยันว่า คุณละเมอไปอย่างนั้น อย่าไปให้ความสนใจ

บอกมาว่า คุณจะแสดงความเห็นต่อเรื่องนี้อย่างไร

 

ได้ครับ ผมไม่เคยพูดว่า พระปราโมทย์เป็นศิษย์หลวงพ่อเทียน
ผมบอกแต่เพียงว่า พระปราโมทย์ศึกษาธรรม และแนวคำสอนของหลวงพ่อเทียน แล้วเห็นทัสนะแบบหลวงพ่อเทียน ซึ่งเป็นลักษณะของพวกเซ็น

 

คุณนิวรณ์ ตัวรุ้ผมมั่นคง ผมจะไประลึกผิดเช่นคุณได้อย่างไรหละครับ
ไปหยิบความที่ผมกล่าวมาก็ได้ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่า จะอยุ่ในกระทู้ กระบวนการบรรลุมรรคผล

 

ขอตัวไปทานอาหารก่อนครับ แล้วจะกลับมาแสดงธรรมใหม่

 

เป็นอันว่า จะยืนยัน สิ่งที่ตนคิดเอาเองในเรื่องนี้ ว่าถูกต้อง

และปฏิเสธ ข้อมูล ข้อเท็จจริง ที่ปรากฏอยู่ทั้งหมด

แบบนี้ ก็ทำไปเถอะครับ

จริงๆผมไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนอะไรกับการแสดงธรรมของคุณ

เพราะคนที่แสดงธรรมแบบคุณมีอีกตั้งหลายคน

เชิญตามสบายนะครับ

 

ไม่มีใครปฏิเสธอะไรหรอก มีแต่ คุณปฏิเสธที่จะพิจารณาธรรม

ผมจะบอกคำสอนหลวงปู่ดูลย์ให้

ข้อนี้ถูกต้อง แต่อย่าเอาคำสอนนี้อย่างเดียว มาสอนเป็นแนวตนเอง ดูอันต่อมา

นี่แหละที่ท่านให้พิจารณา

ทั้งหมด คุณ ไม่รุ้จักธรรม เลยคุณนิวรณ์ รวมถึงอาจารย์คุณด้วย

คุณแยกธรรมไม่ออก เลยสับสนกับ คำสอนของหลวงปุ่ดูลย์ ว่า จะต้องดูเฉยๆ ซึ่งนั่นแหละ เพราะคนทำอะไรไม่เป็น
จำสิ่งที่ผมพูดเอาไว้ เพราะคนทำอะไรไม่เป็น จึงต้องดูเฉยๆ เพื่อไม่ให้ใจมันร้อนไปกว่าเดิม เพราะกลัว และไม่รู้จักระงับกิเลส

ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า 2 ปีที่ผ่านมา คุณนิวรณ์ ความรุ้ทางธรรมคุณเป็น 0 ผมบอกให้เพราะหวังดี
แต่กิเลสในใจคุณมันรับไม่ได้เอง

 

ผมเคยพูดไว้แล้วใช่ไหม ว่า จะไปเพิ่มเงื่อนไขขึ้นอีกทำไม
ในเมื่อ ใครจะพิจารณาก็ทำไป การไปบอกว่า อย่าไปพิจารณา อย่าไปทำอะไรเพิ่มเติมนั่นแหละ คือการเพิ่มเงื่อนไข เพิ่มอวิชชา
ก็ลักษณะเดียวกัน กับคำสอนนี้
คำสอนที่คุณเอามาสอนคนทั่วไป และ ที่พระอาจารย์ของคุณเอามาสอนคนทั่วไปนั่นแหละ มันเพิ่มอวิชชา
และ บังคนอื่นด้วย

แล้วแบบนี้จะบอกว่า ลูกศิษย์ หลวงปุ่ดูลย์ มันเข้าท่าไหมนั่น เอาหละครับ ผมขี้เกียจจะเถียงคุณไปมากกว่านี้ เพราะคุณจะเสียสติไปเสียก่อน ขอตัวครับ

 

----------------------------------------------------------------------
ล้ำหน้านะครับพี่ขันธ์ ไม่ใช่วิสัยนักปฏิบัติ สนทนากันสองคนไม่พาดพิงถึงบุคคลที่ 3 ได้เป็นดีที่สุด ถึงแม้บุคคลที่ 3 นั้นจะอยู่ในประเด็นก็ตาม แต่ถ้ามันคันในอกจริง ๆ ก็ควรใช้ภาษาที่นิ่มนวลกว่านี้ผมว่าจะเหมาะสมกว่านะครับ ปรุงแต่งมาหลายอสงไขยแล้ว จะปรุงภาษาที่มันพออ่านได้และไม่แตกประเด็นออกไปไม่น่าเกินความสามารถนะครับ