ถ้าเราดูถูกคนที่สภาวะธรรมสูง จะเป็นอย่างไร

เป็นคำถามที่ผมคิดว่าหลายท่านคงตอบได้ผมยังเป็นผู้ไม่รู้ เลยอยากถามว่า 1.อย่างเราไปว่าพระที่มีศิลครบ 227 แต่ยัง)ฏิบัติไม่ได้จะเป็นอย่างไร 2.พระโสดาบันหละ 3.พระสกิทาคามี 4.พระอนาคามี 5. พระอรหันต์ 6.พระพุธทเจ้า เช่นยกตนเปรียบท่าน การกระทำเหล่านี้ผลกรรมจะเป็นอย่างไร ยังมีอีกข้อพระโพธิสัตย์

 

ที่ถามเพราะเห็นบางท่าน บางท่านนะ ในเวปฯทำกันพร้อมกันนั้นยังเห็นคำสอนเป็นเรื่งขำขัน ขอบคุณทุกความคิดเห็น (ผมยังเป็นผู้ไม่รู้หรือผู้น้อยจึงมักมีคำถาม)

 

เหมือนๆ กับว่า

เอามือชกไปที่อกคนธรรมดา
มือเราก็เจ็บเหมือนกัน กับคนที่โดนชก

เอามือชกคนที่ใส่เสื้อเกราะธรรมดา
มือเรามันก็เจ็บแต่คนที่โดนชกไม่เจ็บเท่าเรา

เอามือชกคน ที่ใส่เสื้อเกราะชั้นดี มีเครื่องป้องกันดี
มือเราก็เจ็บคนที่โดนชกไม่เจ็บแถมเราอาจมีช้ำในตามมา

เอามือชกคนที่ใส่เสื้อเกี่ชั้นเยี่ยมแบบขุนพล
มือเราก็เจ็บ คนที่โดนชกไม่มีแววเจ็บซักนิด
มือเราก็ช้ำด้วยแรกกระแทกของตัวเองมากกว่า
อาการช้ำในย่อมมีมากกว่าเดิม

เอามือชกคนที่ใส่เสื้อเกราะ ดุจพระราชา
มือเราคงจะพรุน ระหว่างที่ไปชกพอดี
และอาจต้องตัดมือทิ้งเพราะการพรุนตามมา
แต่ผู้ที่ใส่เสื้อเกราะดุจพระราชาหากระทบกระเทือนไม่

ฉันใดก็ฉันนั้น
ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม
ธรรมนั้นคือ
ศีล
หิริ โอตัปปะ
พรหมวิหาร 4
สติ​

 

...........ก็ยังถือว่าเป็นผู้ประมาทโดยแน่แท้...ไม่ใคร่ครวญมีสติระลึก ก่อนแสดงออกทาง กาย วาจา ใจ....ผมเองก็มี ทุกคนอาจจะเคยมี....การมีสติว่าเราประมาทไปแล้วนั้น จะทำให้เราพิจารณาเพื่อความเจริญในการภาวนา ยิ่งขึ้นไป(รู้เห็นละ กิเลส ตัณหาใน ภายใน)....นั้นเพื่ออะไร เพื่อ ตัวเองพ้นทุกข์ได้..และ เพื่อเป็นการไม่ทำลายพระศาสนาโดยไม่ทางตรงก็ทางอ้อมในเวลาต่อมา.....สติ จึงสำคัญ

 

...แวะเข้ามาดู....

<IMG src='http://ohlala.tarad.com/img-lib/spd_20090819204146_b.jpg' width=150>


กระจกสะท้อนแสง​

 

ถ้าเป็นผู้ปฏิบัติ การปฏิบัติจะไม่พัฒนาและก็สาละวันเตี้ยลง...

สังเกตได้จากจิตปรามาสจะมากขึ้นเรื่อยๆนะ....

 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดด่าบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย กล่าวโทษพระอริยะ ภิกษุนั้นจะไม่พึงถึงความฉิบหาย ๑๐ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อนี้มิใช่ฐานะ มิใช่โอกาส (ฉิบหายอย่างใดอย่างหนึ่งแน่)

ความฉิบหาย ๑๐ อย่างเป็นไฉน คือ
ภิกษุนั้นไม่บรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ ๑
เสื่อมจากธรรมที่บรรลุแล้ว ๑
สัทธรรมของภิกษุนั้นย่อมไม่ผ่องแผ้ว ๑
เป็นผู้เข้าใจว่าตนได้บรรลุในสัทธรรมทั้งหลาย ๑
เป็นผู้ไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์ ๑
ต้องอาบัติเศร้าหมองอย่างใดอย่างหนึ่ง ๑
ย่อมถูกโรคอย่างหนัก ๑
ถึงความเป็นบ้า มีจิตฟุ้งซ่าน ๑
เป็นผู้หลงใหลกระทำกาละ ๑ (ตายอย่างไม่มีสติ , ตายอย่างว้าวุ้นสับสน)
เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ๑...

---------------------------------

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

กรรมในการปรามาสหรือล่วงเกินพระอริยะเจ้า

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๖

อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต

พยสนสูตร

[๘๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดด่าบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลายกล่าวโทษพระอริยะ ภิกษุนั้นจะไม่พึงถึงความฉิบหาย ๑๐ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อนี้มิใช่ฐานะ มิใช่โอกาส

ความฉิบหาย ๑๐ อย่างเป็นไฉน คือ

ภิกษุนั้นไม่บรรลุธรรมที่ยังไม่บรรลุ ๑

เสื่อมจากธรรมที่บรรลุแล้ว ๑

สัทธรรมของภิกษุนั้นย่อมไม่ผ่องแผ้ว ๑

เป็นผู้เข้าใจว่าตนได้บรรลุในสัทธรรมทั้งหลาย ๑

เป็นผู้ไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์ ๑

ต้องอาบัติเศร้าหมองอย่างใดอย่างหนึ่ง ๑

ย่อมถูกโรคอย่างหนัก ๑

ถึงความเป็นบ้า มีจิตฟุ้งซ่าน ๑

เป็นผู้หลงใหลกระทำกาละ ๑

เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ๑

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดด่าบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย กล่าวโทษพระอริยะ ภิกษุนั้นจะไม่พึงถึงความฉิบหาย ๑๐ อย่างนี้ อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้อนี้มิใช่ฐานะ มิใช่โอกาส ฯ

จบสูตรที่ ๘

คัดลอกจาก ขงเบ้งเทพแห่งกลยุทธ์ ลานธรรมจักร
แสดงกระทู้ - กรรมในการปรามาสหรือล่วงเกินพระอริยะเจ้า &bull; ลานธรรมจักร

 

เป็น กรรม ส่วนฝ่าย อกุศลกรรม

ความหนักเบา ตาม สภาวะ ธรรม ของของ อริยเจ้า ที่ไปล่วงเกิน

 

อนุโมทนาสาธุ

 

อย่าว่าแต่ดูถูกคนที่สภาวะธรรมสูงเลยครับ แม้แต่ดูถูกปุถุชนคนธรรมดาก็ผิดครับ

 

ประการแรก จขกท คุณต้องรู้จักพระ จริงๆก่อนในพุทธศาสนา ไม่ใช่พวกถือศิล227 แต่ปาก..แถมมีผ้าเหลืองมาห่ม.. เดินบิณฑบาต เท่านั้น
พระสงฆ์ ตามหลักศาสนาพุทธ ที่คุณสวดอยู่ทุกวันนั้น เขาดูวัตรปฏิบัติ วินัยสงฆ์ การประพฤติที่เป็นพรหมจรรย์ จริงรึไม่

 

อดได้มรรคผล ถ้าบุคลที่ปรามาสพระรัตนตรัย ส่วนที่ไปด่าคนอื่น จิตของเค้าย่อมเป็นทุกข์ไปด้วยโทสะโดนไฟความโกรธเผาจิตใจ

 

ไม่ทราบ ครับ เพราะผม ยังเลวอยู่มาก จึงไม่อยาก เอามือ ไปชก ใคร เพราะชกไป
ก็เจ็บมือเองเปล่า ๆ ด่าเขาไป เรา็ก็กลายเป็น คนบ้าเสียสติเปล่า ๆ อิจฉาริษยา
นินทาว่าร้ายเขาไป เราก็กลายเป็นคนวิกลจริต ฟุ้งซ่าน เปล่า ๆ อกุศล ใด ๆ ทั้งหลาย
ในใจเราที่บังเกิด ล้วนแต่พาเรา สู่ทางเสื่อม ทั้งทางโลก และทาง ธรรม เปล่า ๆ

 

ขอบคุณทุกความรู้ที่มอบให้ นอกจากขอขมาพระรัตนตรัยแล้วท่านทั้งหลายคิดว่าจะมีทางอื่นอีกมั้ยครับที่จะทำให้หมดกรรมกับเรื่องนี้ ผู้พลาดไปแล้วกลับใจใคร่ขอคำชี้แนะ

 

เพื่อผมจะได้มีโอกาสบรรลุธรรม เพราะตอนนี้ผมเบื่อการเวียนว่ายตายเกิดมาก

 

หากขอขมาแล้วแต่ก็ยังทำผิดซ้ำซากขอขมาไปก็ไม่เกิดประโยชน์ครับ ดังนั้นผมคิดว่าตั้งอาศัยจริงใจในการขัดเกลาตน สำนึกผิดขอขมาด้วยใจจริง

 

คุณคิดมากเกิ๊นนนน..ในโลกนี้ มีใครไม่เคยทำผิดพลาด แม้พวกที่เคยได้ฌาน ญาน ก็ยังต้องมาเกิดชดใช้กรรม ในโลกมนุษย์มากมาย..จะรีบไปไหน เทวทัต ก็ยังบรรลุอรหันต์ ทำปัจจุบันให้ตรงดีกว่า ให้เหมาะแก่ฐานะบุคคล ของเราตามทิศ6 ได้ก็ประเสริฐมากแล้ว ที่เหลือก็ยอมรับกรรมไปซี่ ให้เขาวิ่งตามเราเอง หนีให้ทันก็แล้วกันครับ อย่าไปคิดมากครับ:'(

 

หากเราไปดูถูกผู้มีสภาวะธรรมสูงกว่าเรา เราก็จะเห็นผิดเป็นถูก อยู่เรื่อยไป
เพราะกรรม อกุศล มันนำหน้า

 

ไม่เป็นไร แค่ทำให้จิตใจเราเศร้าหมองขึ้นแค่นั้นสำหรับการดูถูกคน ไม่ว่าจะมีสภาวะธรรมหรือไม่มี แต่ถ้าเราสั่งสอนคนที่มีสภาวะธรรมที่สูงกว่า ให้ปฏิบัติให้เหมาะสม หรือว่ากล่าวตักเตือนให้ทำในสิ่งที่ควร ก็เป็นการดี ไม่เป็นไร