@@..คำครู ผู้ชี้-นำ-อุปถัมภ์ สู่พระโพธิญาณ & เรื่องเล่าจากกัลยาณมิตร.@@

ผู้ที่เข้าใจศาสตร์แห่งการบำเพ็ญเพื่อ พระโพธิญาณแบบที่หลวงปู่ดู่
หลวงตาม้า ท่านสอน......จะไม่หลบลี้หนีจากหมู่ชน

จะเข้าไปสู่หมู่ชน แต่ไม่ไหลไปตามกระแสโลก ทุกการกระทบในอายตนะทั้งหก จะเป็นบวก เป็นกุศล เป็นบุญ สั่งสมเก็บไว้ทุกการกระทำ ทุกลมหายใจ ทุกขณะจิตที่จะเป็นได้ตามกำลัง



...แม้จะโดนโลกธรรมฝ่ายลบมากระทบ แต่กลับทำให้ท่านได้บุญบารมีเพิ่มและเป็นการชำระเศษชดใช้กรรมเก่าไปในตัว

 

สังฆทานเป็นประมุขของผู้หวังบุญ พระสงฆ์นั่นแลเป็นประมุขของผู้บูชาและพระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญของชาวโลก ไม่มีเนื้อนาบุญอื่นยิ่งกว่า
****************
[๖๔๔] ทานที่บุคคลถวายเจาะจงสงฆ์นั้น ชื่อว่าเป็นทานที่ถวายดีแล้ว บูชาสักการะอย่างดีแล้ว ทักษิณาที่ถวายสงฆ์นั้นมีผลมาก ทั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายผู้ทรงรู้แจ้งโลกก็ทรงสรรเสริญแล้ว

ข้อความบางตอนใน ทัททัลลวิมาน ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ
http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=26&siri=34
****************
เตสํ สุทินฺนํ สุหุตํ สุยิฏฺฐํ
เย สงฺฆมุทฺทิสฺส ททนฺติ ทานํ.
สา ทกฺขิณา สงฺฆคตา ปติฏฺฐิตา
มหปฺผลา โลกวิทูหิ วณฺณิตา.

ข้อความบางตอนใน ททฺทลฺลวิมานํhttp://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=26&item=34&items=1
****************
บทว่า เย สงฺฆมุทฺทิสฺส ททนฺติ ทานํ ความว่า สัตว์เหล่าใดถวายทานมุ่งต่ออริยสงฆ์ ในสมมติสงฆ์ แม้โดยที่สุดโคตรภูสงฆ์ เป็นอันว่าสัตว์เหล่านั้นถวายทานดีแล้ว แม้การบูชาด้วยการเคารพและต้อนรับก็เป็นการบูชาดีแล้ว แม้บูชาด้วยเครื่องบูชาใหญ่ก็เป็นการบูชาดีแล้วเหมือนกัน.

ถามว่า เพราะเหตุไร.
ตอบว่า เพราะทักขิณานั้นจัดเป็นสังฆทานมีผลมาก อันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญแล้ว.

อธิบายว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้แจ้งโลก ทรงสรรเสริญยกย่องชมเชยถึงทานที่มีผลมากโดยนัยมีอาทิว่า ดูก่อนอานนท์ เราไม่กล่าวว่า ปาฏิบุคลิกทานมีผลมากกว่า สังฆทานด้วยปริยายอะไรๆ เลย สังฆทานเป็นประมุขของผู้หวังบุญ พระสงฆ์นั่นแลเป็นประมุขของผู้บูชา และพระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญของชาวโลก ไม่มีเนื้อนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้.

ข้อความบางตอนในอรรถกถาทัททัลลวิมานhttp://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=34

 

หลวงปู่พิศดู กับ พระมหาอุปคุต

หลวงปู่พิศดู ท่านมีความเคารพศรัทธา ในองค์พระมหาอุปคุตมาก ผมเคยสอบถามและได้ฟังจากหลวงปู่ฯเอง ถึงความสัมพันธ์และเกี่ยวข้องกัน ระหว่างพระมหาอุปคุตกับองค์หลวงปู่ฯ หลวงปู่ฯเคยบอกว่า ชีวิตของท่านมักชอบอาศัยอยู่ตามโคนไม้ในป่า พออุปสมบทได้ไม่กี่พรรษา ก็ออกธุดงค์ตามท่านพ่อลี ผู้เป็นอาจารย์ไปยังสถานที่ต่างๆ เพื่อฝึกฝนขัดเกลากิเลส ต่อจากนั้นท่านก็ออกธุดงค์แต่เพียงลำพัง สมัยก่อนท่านมักจะจาริกไปตามป่าเขา ถ้ำ น้ำตกทะเล และเกาะแก่งต่างๆ แต่ส่วนมากมักจะอยู่บริเวณเขาสระบาป และแถบภาคตะวันออก การธุดงค์ของท่านนั้นมักจะไปเพียงผู้เดียว เพราะไม่อยากให้เป็นภาระใคร และไม่อยากให้ใครมาเป็นภาระในการปฏิบัติเจริญภาวนา แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง หลวงปู่ฯท่านไปธุดงค์ที่เกาะกูด จ.ตราด โดยมีเรือรับจ้างพาไปส่ง ในสมัยก่อนสถานที่แห่งนั้นยังสมบูรณ์ด้วยธรรมชาติ แทบไม่มีบ้านคนอาศัย มีเพียงบ้านของชาวประมงเพียงไม่กี่หลัง ที่พอจะอาศัยบิณฑบาตได้ ท่านบอกว่าเกาะกูดนี้ เป็นสถานที่สวยงามและเงียบสงบมาก สัปปายะเหมาะกับการปฏิบัติ วันหนึ่ง ในช่วงระหว่างที่ท่านทำความเพียรอยู่นั้น อารมณ์จิตกำลังหมุนเคลื่อนไปตามครรลอง อยู่ๆท่านก็ไ้ด้เห็นพระภิกษุรูปหนึ่ง ปรากฏตัวขึ้นใกล้ๆกับที่ท่านพัก พระรูปนี้มีลักษณะงดงาม รูปองค์ผอมบาง ผิวขาวสูงโปร่ง กำลังเข้ามาหา จิตหลวงปู่ฯตอนนั้น ทราบว่าพระมหาเถระองค์นี้ คงเป็นพระอริยะเจ้าชั้นสูง มาโปรดเป็นแน่ จึงนมัสการท่านพร้อมทั้งถามว่า หลวงพ่อคือใคร พระรูปนั้นจึงตอบว่า " เราคือพระมหาอุปคุต " ถึงตรงนี้แล้วก็คงจะคาดเดาไม่ยาก ว่าท่านมาเพื่ออะไร(เพราะองค์หลวงปู่ฯท่านไม่ได้บอกต่อ) ท่านบอกแต่เพียงว่า เราพบท่านพ่ออุปคุตครั้งแรกที่เกาะกูด จ.ตราด ท่านพ่ออุปคุตท่านอาศัยอยู่ที่สะดือทะเล และมีกุฏิเป็นปราสาทแก้ว ที่บังเกิดขึ้นด้วยอิทธิฤทธิ์บารมีธรรมของท่าน และปัจจุบันท่านพ่ออุปคุต ยังดำรงค์ขันธ์อยู่ ยังไม่เข้านิพพาน อยู่เพื่อดูแลรักษาพระศาสนา ให้พ้นภัยจากมารร้ายทั้งหลาย ให้ดำรงค์อยู่ครบ 5,000 ปี และได้ทราบจากพ่อแม่ครูอาจารย์ อีกหลายท่านว่า องค์หลวงปู่พิศดู ในอดีต เมื่อประมาณปลายพุทธศตวรรษที่ 2 หลังพุทธปรินิพพาน ณ นครปาตลีบุตราชธานี(ปัจจุบันคือเมืองปัตนะ ภาคใต้อินเดีย)ท่านเคยเกิดเป็นหลานของพระเจ้าอโศกมหาราช มหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ ภายหลังพระเจ้าอโศกมหาราช ได้มาเกิดเป็นท่านพ่อลี วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ หลวงปู่ฯได้มาเกิดและพบกับท่านพ่อลี ในชาติปัจจุบัน และได้ฝากตัวเป็นศิษย์ท่านพ่อลี หลังจากหลวงปู่ฯ ได้พบองค์พระมหาอุปคุต ที่เกาะกูดแล้ว ท่านก็ยังมาหาหลวงปู่ฯอยู่เรื่อยๆ หลวงปู่ฯ เคยกล่าวว่า

" เราสาย(ตรง)ท่านพ่ออุปคุต ท่านพ่ออุปคุตเนี่ย แค่เราคิดถึงท่าน ท่านก็มาหาแล้ว "

" ตั้งแต่พระพุทธเจ้าปรินิพพาน ยังไม่มีสาวกองค์ใด ที่มีฤทธิ์มาก เท่าท่านพ่ออุปคุตเลย ท่านพ่ออุปคุต ฤทธิ์ท่านมากจริงๆ มากทั้งฤทธิ์ ทั้งลาภ "

ภายหลังทุกปี ในวันเพ็ญ วันพุธ ขึ้น 15 ค่ำ หลวงปู่ฯ ท่านจะจัดพิธีตักบาตรพระมหาอุปคุตในเวลาเที่ยงคืน ถือได้ว่าเป็นวัดแรกในภาคตะวันออก เพื่อระลึกถึงและบูชาพระคุณขององค์พระมหาอุปคุต ในฐานะเป็นพ่อแม่ครูอาจารย์ใหญ่อีกองค์ของหลวงปู่ฯ และในวันนั้นท่านจะอัญเชิญบารมีขององค์พระมหาอุปคุต ให้มาช่วยแผ่บารมีเพื่อความเป็นสิริมงคลต่อผู้ที่มาร่วมพิธีทุกคน และในพิธีนี้ หากท่านใดได้มีโอกาสเข้าร่วม จะได้สัมผัสกับบรรยากาศของความศรัทธา และรู้สึกถึงพลังกระแสความเมตตา ของท่านพระมหาอุปคุตและหลวงปู่ฯ อย่างไม่มีวันลืม หลวงปู่ฯจะพูดทุกปีเลยว่า

" ท่านพ่ออุปคุต ท่านมาโปรดทุกครั้งเลย และของที่แจกให้ ท่านก็มาเสกให้เองด้วย "

***ขอขอบคุณ...ข้อมูลโดย...คุณสิรภพ สายพานิช***

 

พระอาจารย์เล่าว่า "พระที่วัดท่าขนุนท่านเอาเรื่องที่สนทนากันที่นี่ไปโพสต์ลงในเฟซบุ๊ค และมีคนเข้ามาด่า ในลักษณะที่ว่าพูดโอ้อวดเกินจริง เรื่องของการปฏิบัติธรรมต้องไม่เอาอะไรเลย

อย่างวันนี้มีโยมมาถามว่า ไปปฏิบัติกับสายพระป่าหลักสูตรสามวัน วันนี้ท่านโทรมาให้ไปปฏิบัติอีกหกวัน ควรจะไปหรือเปล่า ? เพราะชอบสายหลวงพ่อฤๅษีมากกว่า

อาตมาบอกไปว่า จริง ๆ แล้วการปฏิบัติไม่มีสายของใครหรอก ทั้งหมดมาจากพระพุทธเจ้า ครูบาอาจารย์ท่านหยิบเอาตรงไหนมาสอน คนชอบใจแล้วปฏิบัติตามนั้นเป็นจำนวนมาก เขาก็ถือว่าเป็นสายนั้นสายนี้

เขาบอกว่าไม่ชอบสายพระป่าตรงที่อะไรก็ให้ละหมด แต่ตัวเขาเองปฏิบัติแล้วมักจะรู้เห็นเสมอ อาตมาบอกเขาว่า ถึงเวลาก็ปฏิบัติตามรูปแบบของเรา ส่วนรูปแบบเขาจะเป็นอย่างไรก็ไม่ต้องไปค้านเขา

ส่วนใหญ่เขาเข้าใจว่าธรรมจะต้องบริสุทธิ์โดยส่วนเดียว อาตมาเคยยืนยันว่า ศาสนาพุทธไม่มีธรรมะบริสุทธิ์ เพราะว่าถูกปะปนมาตั้งแต่แรกแล้ว ส่วนหนึ่งมาจากคำสอนของศาสนาอื่นที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพิจารณาว่าถูกต้อง ปฏิบัติตามแล้วจะเกิดผล ส่วนที่สองเป็นธรรมะที่ดัดแปลงของศาสนาอื่นให้เป็นหลักธรรมที่ถูกต้อง เพื่อที่จะได้ปฏิบัติตามแล้วเห็นผล

ส่วนสุดท้ายเป็นสิ่งที่พระองค์ท่านตรัสรู้ ซึ่งถือว่าเป็นสุดยอดของธรรม แต่ธรรมชาติของนักปฏิบัติ แผนภูมิจะเป็นลักษณะสามเหลี่ยมด้านเท่าเหมือนรูปพีระมิด ส่วนที่เป็นธรรมะบริสุทธิ์คือส่วนยอด ระดับปานกลางก็มากขึ้นหน่อย ส่วนระดับล่างสุดที่เป็นฐาน ก็จะมีจำนวนมากต่อมากด้วยกัน"

"ลักษณะที่เหมือนกับบัวสามเหล่า ส่วนหนึ่งกระทบแสงแดดก็บานเลย อีกส่วนหนึ่งอยู่กลางน้ำ รอเวลาที่จะขึ้นมาบานต่อไป ส่วนที่เหลือจมอยู่ใต้โคลน จะตกเป็นอาหารของเต่าและปลาเมื่อไรก็ไม่รู้ แต่พอพระองค์ตรัสถึงบุคคลสี่เหล่า เราก็เอาไปเปรียบเป็นบัวสี่เหล่า ความจริงท่านมีบัวพ้นน้ำ บัวกลางน้ำ และบัวใต้น้ำ

เขาลืมธรรมชาติของคนไป ว่าในแต่ละระดับความต้องการไม่เหมือนกัน จะไปบังคับคนให้กินอาหารรสเดียวไม่ได้ เราจะไปบอกว่าหลักสูตรการศึกษาปริญญาเอกสูงสุด ดีที่สุด ให้เรียนปริญญาเอกไปเลย เด็กยังไม่ได้เริ่มเขียน ก.ไก่เลย แล้วจะไปเรียนอย่างไร ?

จึงเป็นเรื่องที่น่าหนักใจว่า ส่วนใหญ่แล้วมักจะหยิบไปเฉพาะมุมใดมุมหนึ่งหรือส่วนใดส่วนหนึ่งในคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามา แล้วก็ไปยึดมั่นว่าตรงนั้นดีที่สุด

สมัยก่อนพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงจึงได้บอกพวกอาตมาว่า "พวกแกควรจะศึกษากรรมฐาน ๔๐ ให้ครบ พอไปเจอคนอื่นปฏิบัติในลักษณะอื่น ๆ จะได้รู้ว่าอยู่ตรงส่วนไหนของกรรมฐาน ๔๐ แล้วจะได้ไม่ต้องแสดงความโง่ด้วยการไปค้านเขา..!"

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
(หลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน)

เก็บตกบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนสิงหาคม ๒๕๕๔

 

ไม่ร่วมนึกคิดปรุงแต่ง กิเลสก็ทำอันตรายไม่ได้

ถาม : เราคิดว่าควบคุมกิเลสได้แล้ว พอเราเผลอกิเลสก็โผล่เข้ามา ?
ตอบ : เป็นเรื่องปกติ จำไว้ว่าทุกคนมีราคะ โลภะ โมหะ โทสะ เป็นปกติอยู่แล้ว เพราะมันเป็นสมบัติของร่างกายนี้ แต่ถึงจะเป็นสมบัติของร่างกายนี้ก็จริง ถ้าเราไม่ให้ความร่วมมือนึกคิดปรุงแต่ง มันก็ทำอันตรายเราไม่ได้

จะอันตรายตอนเราไปปรุง ตอนที่เราไปใส่นั่นใส่นี่ให้ก๋วยเตี๋ยวอร่อย พออร่อยก็อยากกิน

ถาม : อย่างนี้เราควร ?
ตอบ : ต้องเร็ว เร็วนั้นมีสองวิธีด้วยกัน วิธีแรก ก็คือ วิ่งกลับไปสู่องค์ฌานเลย รัก โลภ โกรธ หลงจะถอย เพราะสู้องค์ฌานไม่ได้ วิธีที่สอง สติ สมาธิ และปัญญาจะต้องแหลมคมและว่องไวมาก ทันทีที่กระทบ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ต้องตัดได้เดี๋ยวนั้นเลย อย่ารับเข้ามา

ถาม : ตัดแปลว่าฆ่าหรือว่า ?
ตอบ : ไม่ใช่ ตัดแปลว่าไม่ไปยุ่งด้วย ไม่ไปคิดต่อ หล่อแค่ไหนก็เรื่องของเอ็ง อย่าไปคิดต่อว่า หล่อดีนะ เป็นแฟนเราก็ดี ควงกันไปเที่ยวก็เท่ มาที่นี่ก็ดูดีจังเลย ถ้าอย่างนั้นก็จะไปเรื่อย

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนพฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๓ ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

ที่มา www.watthakhanun.com

 

หลวงปู่ดู่ อยู่กับเรา


เพื่อเป็นการรักษาสิทธิ์และสงวนความเป็นส่วนตัวของท่านเจ้าของเรื่อง ซึ่งยังต้องทำมาหาเลี้ยงชีพอยู่ในสังคม อีกทั้งความเลื่อมใสศรัทธาและความรู้ความเข้าใจในองค์หลวงปู่โดยทั่วไปยังไม่มากพอดังนั้น ท่านเจ้าของเรื่องส่วนใหญ่จึงขอให้ปกปิดชื่อเสียง เพื่อไม่ให้ถูกตราหน้าว่าโง่งมงาย เพ้อเจ้อ เหลวไหล อันจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจ หน้าที่การงานและความรักความศรัทธามากค่าของตน
" หากจะเกิดบุญกุศลใด ๆ ก็ขอน้อมถวายเป็นเครื่องแทนคุณต่อหลวงปู่ เท่านี้...ก็สุขใจแล้ว "
สาธุ...ความเจริญรุ่งเรืองใด ความสำเร็จใด ความสุขสงบใด ขอจงบังเกิดแก่ท่าน.
...........................
เขาเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ..เกือบบ่ายสองโมงแล้ว เพิ่งวันอังคารต้นสัปดาห์แท้ ๆ แต่กลับเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ
เพราะมีนัดตอนสี่โมงเย็น เขาจึงจำเป็นต้องฝืนขับรถฝ่าเปลวแดดข้ามไปอีกจังหวัดหนึ่งเพียงลำพัง แม้จะหมดกาแฟเย็นถ้วยใหญ่จากปั้มน้ำมันไปแล้วเมื่อครู่ ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย
เขาเกิดและเติบโตอยู่ในจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน รับช่วงธุรกิจต่อจากบิดา นับเป็นรุ่นที่สอง ตลอดยี่สิบกว่าปีหลังจากเรียนจบจากกรุงเทพฯ เขาทำงานหนักตั้งแต่เช้าจรดค่ำ บางครั้งหักโหมตรากตรำจนไม่มีเวลาพักผ่อน เพียงเพื่อผลักดันธุรกิจให้ขยายกว้างใหญ่ออกไป สมดังเจตนาที่บิดาเขาตั้งเป้าไว้
เมื่อเช้า เขาตื่นขึ้นมาเห็นตัวเองในกระจก...ความเครียด ความกดดัน ภาระอันหนักอึ้งที่แบกรับไว้ ทำให้คนในวัยสี่สิบต้น ๆ มีสภาพทรุดโทรม แก่เกินวัยได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ?!
เขายืนลูบคลำใบหน้าอันแสนอิดโรย พลางนึกไปถึงเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันที่มีเวลาให้กับครอบครัว มีความสุขกับการใช้ชีวิตในแบบของตน ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักชอบ แล้วเขาเล่า !...ความสุขที่แท้จริงของเขาอยู่ที่ไหน ? ความต้องการที่แท้จริงของเขาคืออะไร ? เขาพลาดอะไรไปหรือเปล่า !!
วันนี้เขาเป็นอะไรไป...ทำไมสิ้นไร้เรี่ยวแรง รู้สึกว่างโหวงวาบหวิวพิกล จนไม่อยากออกไปไหน หรือว่าจะเป็นลางร้าย...
แดดบ่ายภายนอกรถร้อนแรงจนต้องเอื้อมมือไปปรับระดับแอร์ ถนนสองเลนทอดตัวยาวไกล รถบรรทุกสินค้า รถพ่วงและรถยนต์ส่วนตัว วิ่งสวนตามกันมาเป็นระยะ ๆ ข้างทางเป็นไม้ยืนต้นขึ้นประปราย ถัดไปเป็นท้องนาหน้าแล้งบ้าง เป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่าบ้าง มันเป็นภาพชินตาเสียจนทำให้เขาหมดความสนใจ
เพื่อให้ทันเวลานัด เขาเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วขึ้นอีก แต่แล้ว ! เขากลับรีบถอนคันเร่งอย่างรวดเร็ว แตะเบรคฉับพลัน !
พร้อม ๆ กับเสียงยางรถระเบิดอยู่ข้างหน้า...ห่างออกไปร้อยกว่าเมตร จู่ ๆ ก็มีภิกษุชรารูปหนึ่งเดินขึ้นมาจากข้างทาง มาหยุดยืนขวางหน้ารถเสียอย่างนั้น !
เขาเบรคตัวโก่ง หักซ้ายเข้าไหล่ทางจนเกือบตกถนน...ยังไม่ทันหายตกใจ ทันใดนั้นเอง ! รถพ่วงที่วิ่งตามท้ายกันมาคันหนึ่ง ก็หักหัวรถข้ามเลน โผล่ออกจากขบวนอย่างกระทันหัน พุ่งตรงดิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว คนขับคงพยายามบังคับรถอย่างเต็มกำลังเพื่อไม่ให้ซัดส่ายไปมาเหมือนงูเลื้อย...
เสียงเหมือนฟ้าถล่ม แรงกดของอากาศที่ผ่านเลยไป ทำให้รถกระเทือนทั้งคัน !
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นพร้อมกันอย่างรวดเร็วเกินกว่าจะคิดหาทางออกได้ทัน เขาทำได้แต่เพียงฟุบหน้าลง หลับตา สองมือกำพวงมาลัยแน่น ปล่อยให้โชคชะตานำพาไป
เพราะเขาหมดสิ้นเรี่ยวแรงทั้งกายและใจลงแล้วจริง ๆ !
สถานการณ์ภายนอกจะเป็นอย่างไรเขาไม่สนใจอีกแล้ว ยังคงฟุบหน้าอยู่กับพวงมาลัยรถ คิดถึงความตายที่เพิ่งผ่านพ้นไปหยก ๆ หากไม่เห็นพระ หากเขาไม่เบรค เขาคงประสานงากับรถพ่วงเต็มแรง ร่างเละแหลกเหลวไปทั้งคนและรถ...ตายเหมือนสุนัขข้างถนน !
เขาพลันเกิดความรู้สึกว่างเปล่า ไร้คุณค่า ไร้สาระกับการทุ่มเทกายใจลงไปในธุรกิจทั้งหมดเหมือนคนบ้าคลั่ง โดยละเลยปัญหาของครอบครัว มองข้ามความสุขของทุกคน เอางานเอาเงินเป็นเป้าหมายยิ่งกว่าความสุขของตนและคนรอบข้าง...
เขาอยากร้องไห้ ความกดดันทั้งปวงขึ้นถึงขีดสุดแล้ว !
และ...ในโมงยามที่มืดมิดนั้น เขาพลันหวนระลึกไปถึงภาพวัยเยาว์ทั้งหลายในอดีต...อดีตที่แสนอิสระ สนุกและมีความสุข ดังเช่น...
ตรุษจีนปีนั้น บิดาของเขาพาครอบครัวไปท่องเที่ยวตามจังหวัดต่าง ๆ เขามีความสุขอยู่กับการกิน เล่น เที่ยวกับครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ก่อนเดินทางกลับคราวหนึ่ง บิดาได้พาครอบครัวไปกราบหลวงปู่องค์หนึ่งที่อยุธยา ท่าทางและน้ำเสียงของท่านดูน่ากลัวตามความรู้สึกอันไม่ประสีประสาของเขา แต่ท่านใจดีกับเขา โดยยื่นส้มลูกหนึ่งให้กับมือ พร้อมกับพูดว่า
" แกอย่าทิ้งข้านะ "
เขาพลันสะดุ้ง ! รีบลืมตา มองฝ่าเปลวแดดตรงไปข้างหน้าซึ่งมีแต่ความว่างเปล่า ในบัดดล ! เขาจำได้แล้ว ว่าพระที่ออกมายืนขวางหน้ารถเขานั้นเป็นใคร !
" หลวงปู่..."
เขาฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถอีกครั้ง แล้วร้องไห้ !...
หลวงปู่ไม่ได้ทอดทิ้งเรา...เราต่างหากที่ทอดทิ้งหลวงปู่
หลวงปู่สามารถปรากฏองค์ได้รวดเร็วในชั่วพริบตา ทั้งทางตาเนื้อ ตาในและตาปัญญา เมื่อหลวงปู่ลงมือ ความล้มเหลวย่อมไม่ปรากฏทั้งโปรดและปราบ นำพารอดพ้นจากเภทภัย หายนะ วิบัติ สูญเสีย สิ้นหวัง ทั้งภายนอกตัวและภายในตน
ท่านเคยเล่าว่า มีบางคนเอาปืนจ่อขมับตัวเอง เพียงชั่วเสี้ยววินาทีก่อนที่เขาจะตัดสินใจลั่นไก ท่านได้ไปปรากฏในความคิดของเขาอย่างไม่รู้ตัว สุดท้าย เขาวางปืนลง หันกลับมาเริ่มต้นสู้ชีวิตกันใหม่อีกครั้ง !
หลายคนอาจคิดว่า ประสบการณ์และความเมตตาต่าง ๆ ที่ได้รับจากหลวงปู่ จำเป็นต้องจำเพาะเจาะจงลงไปที่ศิษย์สมัยทันหลวงปู่เท่านั้น ในบรรดาผู้ที่รักเคารพ เลื่อมใสศรัทธาหรือน้อมกายใจถวายตัวเป็นศิษย์ต่อหลวงปู่ในรุ่นปัจจุบัน จะไม่สามารถ ไม่มีโอกาส ไม่มีหวัง ไม่มีวันได้รับมหาเมตตา มหากรุณาเช่นเขาเหล่านั้นบ้างได้เลยหรือไร
จากประสบการณ์และจากการสอบถามหลวงปู่ ท่านว่า " แกก็รู้จักข้า ว่าไม่จำเป็น !"
แล้วอะไรที่จำเป็น ?
ถ้าได้รู้จักหลวงปู่อย่างถ่องแท้ ถึงพระมหาเมตตา พระมหากรุณาอันยิ่งใหญ่ไพศาลของท่านแล้ว ก็ยากเหลือเกินที่จะหาคำตอบให้ได้
แม้ไม่คิดถึง หลวงปู่ก็ไม่ทอดทิ้ง
เพราะหลวงปู่คือชีวิต ชีวิตคือหลวงปู่
แล้ว...มีหัวใจไหมล่ะ !



๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙

 

ถ้าหาคนมีศีลเสมอกันหรือสูงกว่า
เดินไปด้วยกันไม่ได้
พระพุทธองค์ทรงให้เลือก
เดินไปคนเดียว
.
ถ้าคบคนพาล คนโกง
หลงกามคุณ ถ้าสติเราไม่พอ
อีกไม่นาน เราก็จะซึมซับสิ่งเหล่านั้น
ได้โดยไม่รู้ตัว
.
ถ้าไม่มีคนที่มีศีลธรรมรอบตัวเลย
จงเลือกเดินคนเดียวและมีสติเป็นเพื่อน
....

 

*** คาถาเงินล้าน กับ คาถามหาจักรพรรดิ ***

ถาม : คาถาเงินล้านของหลวงพ่อวัดท่าซุง กับคาถามหาจักรพรรดิของหลวงปู่ดู่ มีอานุภาพต่างกันไหมคะ ?

ตอบ : อยู่ที่ความมั่นใจ ถ้าเรามั่นใจว่าคาถาอะไรก็ได้ ตั้งใจจะให้รวยก็รวยเอง เพราะสำเร็จด้วยใจ เพียงแต่ว่าถ้าเราได้คาถาที่ตรง เป็นคาถาที่พระหรือว่าพรหมเทวดาท่านให้ เวลาเราภาวนาคาถานั้นท่านก็ส่งกำลังมาช่วย ก็ได้ง่ายขึ้น ได้มากขึ้น

ฉะนั้น..จะกี่หลวงพ่อก็ว่าไปเลย ทำให้ขึ้นสักบท ที่เหลือก็เหมือนกัน กำลังใจเท่ากัน เขาบอกว่า “ศิษย์มีครูเปรียบเหมือนงูมีพิษ" เพราะฉะนั้น..ศิษย์สารพัดครูก็จะกลายเป็นงูสารพัดพิษ..!

------------------------------
พระครูวิลาศกาญจนธรรม (หลวงพ่อเล็ก สุธมฺมปญฺโญ)

 

โมทนาบุญ หลากหลายบุญกุศลที่เกิดขึ้นที่ถ้ำ วันนี้ ภริยาผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ คุณแม่ไก่ เป็นลูกศิษย์หลวงตามานาน นำเหล่ากาชาดจังหวัดเชียงใหม่ มาร่วมทำบุญ ณ วัดถ้ำเมืองนะ ร่วมสวดมนต์ ถวาย สิ่งของ ปัจจัย แก่ทางวัด ขอโมทนาบุญนี้โดยทั่วกันนะคะ

 

นิพพาน ความสมดุลอันสูงสุด


ร่างกายและจิตใจคนเรา
มีลักษณะเป็นก้อนทุกข์ ไม่เสถียร
ทนอยู่กับที่นานๆไม่ได้
ห้ามก็ไม่ฟัง บังคับบัญชาก็ไม่ได้
เราจึงต้องเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงกายใจอยู่เสมอ
เพื่อให้เกิดสมดุล สามารถดำรงชีวิตต่อไปได้
ตามหลักกลศาสตร์
วัตถุจะเคลื่อนไหวได้ เพราะมีแรงมากระทำ
เราถูกกระทำด้วยแรงกดดันบีบเค้น
จากภายนอกและภายในร่างกายตลอดเวลา
มีทั้งรู้สึกตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง
แรงภายนอกนั้น มาจาก รูป รส กลิ่น เสียง และ กายสัมผัส
ส่วนแรงภายใน มาจาก ความรู้สึกนึกคิด และ อารมณ์
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเจริญสติ ทำความรู้สึกตัวให้มาก
จึงทรงรับรู้ แรงกระทำเหล่านี้ได้
ทรงลดแรงกระทำจากภายนอก ด้วยการสำรวมระวังกายวาจา คือ ศีล
ทรงลดแรงกระทำภายใน ด้วยการกำจัดนิวรณ์
ทำให้จิตสมดุล คือ สมาธิ
และทรงทำให้ แรงกระทำทั้งหมด
แม้ชนิดที่แผ่วเบา และ มีความสุข หมดสิ้นไป ด้วยญานปัญญา
จนเกิด สมดุลสูงสุด เรียกว่า นิรวาณ
นิร แปลว่า ไม่มี , วาณ แปลว่า การเคลื่อนไหว
คือสงบนิ่ง เหมือนตาชั่งที่สมดุล ไม่เอนเอียง
มีความมั่นคง ไม่หวั่นไหว ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่แปรผัน

 

การพุทธาภิเษกของสายหลวงพ่อวัดท่าซุง +++

ถาม : การพุทธาภิเษกต้องเข้าฌานเต็มกำลังไหมครับ ?

ตอบ : ส่วนใหญ่แล้วถ้าเป็นสายหลวงพ่อวัดท่าซุง #ต้องแล้วแต่พระท่านบอก#อันดับแรกเลย คือ ส่งใจไปกราบพระข้างบน กราบครูบาอาจารย์ ขอบารมีท่านช่วยสงเคราะห์ #แล้วท่านบอกให้ทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้น ท่านบอกให้ตั้งสมาธิแบบไหน ให้ใช้คาถาบทไหน หรือให้นึกถึงภาพพระลักษณะอย่างไหน #ต้องทำตามอย่างเดียวก็เลยกลายเป็นว่า พวกเรานี่พอถึงเวลาแล้วท่านก็จะบอกว่าพอหรือยัง ตำราอื่นเขาปลุกพระ #ตำราของวัดท่าซุงต้องรอพระปลุก #ถึงเวลาพระท่านจะปลุกเองว่าพอแล้ว

เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนตุลาคม ๒๕๕๗

------------------------------

พระอาจารย์กล่าวถึงงานพุทธาภิเษกที่วัดเนินสุทธาวาสว่า "ปกติแล้วงานพุทธาภิเษกแบบนั้น #ถ้ามีเวลาก็จะแอบดูว่าท่านอื่น ๆ ทำอย่างไร จึงพบว่าเกินร้อยละ ๙๐ #ใช้กำลังตนเองทั้งนั้น ก็เลยแปลกใจว่าวิธีการขอบารมีพระสงเคราะห์ไม่ใช่เรื่องปกปิดอะไร ต้องบอกว่าเป็นที่รู้กันทั่วไป #แล้วทำไมท่านไม่ทำกัน ?

อาจจะเป็นเพราะความเคยชินก็ได้ #ถึงเวลาก็ใช้กำลังตัวเอง #แต่ว่าหลายท่านกำลังใช้ได้จริง ๆ #กำลังใจพุ่งเป็นเข็มเลย พอดีนั่งคู่กับหลวงปู่ฟู วัดบางสมัคร แล้วก็มีหลวงพ่อนิยม วัดถลุงทองขนาบข้างอีกข้างหนึ่ง #หลวงปู่ฟูท่านเข้าไปก่อนสัก ๑๐ นาที ส่วนอาตมาเขานิมนต์ตามเข้าไปเพราะว่าที่นั่งไม่พอ เขานิมนต์พระ ๔๙ องค์ แต่ว่าที่นั่งมีไม่ถึง ก็ต้องผลัดกันเข้าผลัดกันออก

ไปถึงขอบารมีพระท่านเสร็จสรรพเรียบร้อยก็เข้าสมาธิยาวไปเลย #รอจนพระท่านบอกว่าเสร็จแล้ว ลืมตาขึ้นมาทำน้ำมนต์ #หลวงปู่ฟูท่านก็ลืมตามาทำน้ำมนต์ ทำเสร็จเรียบร้อยท่านก็หันมาบอก "พอแล้ว..เต็มแล้ว..ไปกันเถอะ" #หลวงปู่ก็เป็นยอดฝีมือ แสดงว่าท่านก็ดูอยู่ว่าพระท่านบอกอย่างไร #พอถึงเวลาพระท่านบอกเต็มแล้วก็ลืมตามาทำน้ำมนต์ ทำน้ำมนต์เสร็จก็ต่างคนต่างพรม พรมเสร็จก็ชวนกันออกมา #ปล่อยท่านอื่นเขานั่งกันต่อไป"

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.(หลวงพ่อเล็ก สุธัมมปัญโญ)
เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนมีนาคม ๒๕๕๕

 

สวดมนต์ให้ลูกประสบความสำเร็จต้องทำแบบไหน , ผีรังแกคนได้มั้ย , มนต์ดำรังแกคนได้มั้ย

⚫ศิษย์ : ในกรณีที่เป็นๆพ่อ หรือเป็นแม่ค่ะ สวดจักรพรรดิและอธิษฐานให้ลูกสำเร็จนี้ พอจะมีโอกาสมั้ยคะ

⚫หลวงตา : แน่นอนฮะ เวลาสวดก็
#ไม่ใช่สวดให้ลูก นะฮะ สวดให้ภพภูมิญาติเรานี่แหละ หรือไม่ก็ภพภูมิ

ที่ลูกเราอยู่นั่นแหละ ที่มหาวิทยาลัยมั่ง ที่ทำงานมั่งอะไรเนี่ย #อัดไปที่ภูมิ น่ะ บอกเค้า #ดูแลลูกเราหน่อย

เอาบุญไปดูแลลูกเรา
#เราสวดทุกครั้งมาเอาบุญที่เรา สวดทุกครั้งเราก็น้อมไปใน ไม่รู้อ่ะ

สิ่งที่เกี่ยวข้องเกี่ยวพันกะเราอ่ะ แฟนเรา ลูกเรา ญาติเราอะไรพวกเนี้ย มันกำหนดได้เวลาสวดไปเรื่อยๆเนี่ย
กำหนดไป#สิ่งที่เกี่ยวข้องกะลูกเรา

⚫ศิษย์ : สิ่งที่เกี่ยวข้องกับลูกเรา

⚫หลวงตา : สถานที่เกี่ยวข้องกะลูกเราอ่ะนั่นน่ะ#ภพภูมิแถวนั้นน่ะวิญญาณแถวนั้นน่ะ
เข้าใจมั้ย วิญญาณแถวนั้นน่ะ

⚫ศิษย์ : ผีรังแกคนได้มั้ยคะ มนต์ดำรังแกคนได้มั้ย

⚫หลวงตา : ได้ๆอยู่ฮะ สวดมนต์สวดจักรพรรดินี่แหละ เวลาเราสวดจิตเราก็เป็นจักรพรรดิแล้ว

ใครจะมาทำอันตรายเราได้ฮะ จักรพรรดิคือ #พุทธะนะ จักรพรรดิน่ะ พุทธเจ้าองค์ปัจจุบันน่ะ

ท่านไม่บวช ท่านเป็นจักรพรรดินะ
บอกก่อน(หัวเราะ)สมบัติท่านจะขึ้นภายใน ๗ วันแล้ว เราสวดทุกวันเนี่ย

#จิตเราก็ทรงเครื่อง เราทรงเครื่องแล้ว อะไรจะทำอันตรายเรา ไม่มีนะฮะ คนที่ทำอันตรายเรา เกี่ยวกับพวก

นี้นะฮะ อยู่ไม่ได้นะฮะ อยู่ไม่ได้นะฮะ #มันสะท้อนกลับ นะฮะ

หลวงตาม้า วิริยธโร : ถามตอบปัญหาธรรม
เผยแพร่เมื่อ 20 กันยายน 2015
ผู้ถอด : บัว อุบลวรรณ