นกหาฟ้า (บ่าววี) โดยท่านอ๋อง

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.3361369/[/MUSIC]
<iframe src="https://www.opendrive.com/listen/MF82ODI2MjMyMF9xOEFkSQ" height="25" width="297" style="border:0" scrolling="no" frameborder="0" allowtransparency="true"></iframe>

ณ.ห้องสัมนา ใจกลางกรุงเทพ
บรรยากาศผู้เข้าอบรมดูเป็นกันเอง อบอุ่นเอามากๆ
แม้จะเจอกับแอร์ที่เย็นเฉียบ ในยามที่กรุงเทพ
ต้องกลับมาหนาวอีกครั้งแบบนี้

รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ของผู้เข้าอบรม
มันช่างทำให้ผมลืมทุกข์ลืมโศก ไปได้ชั่วขณะ
ได้ทั้งความรู้และความสุข สนุกสนาน

พลันสายตาก็หันไปเจอกับสายตาคู่หนึ่ง
ที่กำลังยิ้มกับวิทยากร แต่สงสายตามาสบกับผม
ว๊าววว... (three times).....
นึกถึงเพลงของเสก โลโซ ทันที

"เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอน 14 ตอนที่ฉันมีแฟนคนแรก
ลึกๆข้างในมันหวั่นมันไหวแปลกๆ เธอรู้ไหมฉันเหมือน 14 อีกครั้ง"

สาวร่างเล็กหน้าตาคมคาย แต่งตัวรัดกุม
ดวงตาเป็นประกาย เพลานี้ใจผมเริ่มจะวอกแวกซะแล้ว
โฟกัสสายตาผมเพิ่มมาอีก 1 โฟกัส นอกเหนือจากวิทยากร

ผมพยายามจะวางฟอร์มไม่หันไปทางเธอบ่อยๆ
แต่ทุกครั้งที่หันไป ก็จะเจอะแววตาของเธอ ที่มองผมพร้อมกับรอยยิ้มอันเก๋ไก๋

เสก โลโซ ได้เดินจากผมไป พร้อมกับที่ ครูสุรพล สมบัติเจริญ เข้ามานั่งข้างๆผม
" มอง.....เธอสาวเธอสวยฉันจึงได้มอง หากเธอไม่สวยฉันจะไม่มอง
หากเธอไม่แจ่มฉันจะไม่จ้อง ฉันจะไม่มองให้หัวใจเต้ลลลลนนน...."

อยากให้พักทานอาหารเที่ยงไวไวจังเลย จะได้หาเรื่องเข้าไปทักทายเธอสักหน่อย
ใจหนุ่มน้อย(เหลือน้อย)อย่างเรามันรัวเป็นกลองชุดวง เป้ไฮร็อคเลย

"เอ้าพักทานอาหารเที่ยงกันก่อนนะครับ เดี๋ยวเจอกันช่วงบ่าย"
เป็นประโยคสุดท้ายที่วิทยากรพูด เย้..... ผมนี่.ดีใจออกนอกหน้านิดนึง

ทกคนรอบตัวผมลุกกันพลึบ เดินออกนอกห้องกันอย่างช้าๆ
ผมก็ฟอร์มเก็บเอกสารบนโต๊ะช้าๆ กะว่าจะให้เธอเดินออกก่อนแล้วจะตามเธอไป
แต่พอหันไป เธอหายไปแล้ว ผมรีบเดินแหวกฝูงชนไปห้องอาหารทันที

พอไปถึงโรงอาหาร อุต๊ะ! ภาพที่เห็น ...เธอกำลังจูงเด็กน้อยไปเข้าแถวเพื่อตักอาหารบุปเฟ่
ครูสุรพล ไม่ได้ลงมาด้วยกับผม แต่สายัณห์ สัญญา เดินมาตบไหล่ผมเบาๆ
" อกหักเพียงครั้ง ยังไม่ตาย"

เฮ้อ.....ชีวิตท่านอ๋องเนาะ เหมือนน้ำผึ้งผสมมะนาว ที่บีบเค้นมะนาวแรงไปหน่อย
เอาความขมของเปลือกละลายลงไปในน้ำผึ้งด้วย ........





[AUDIOPLUS=http://palungjit.org/https://palungjit.org/attachments/%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%9F%E0%B9%89%E0%B8%B2-mp3.3361369/][/AUDIOPLUS]

 

ท่านอ๋องเป็นนกบินหาฟ้า ถ้าไปไม่ถึงท้องฟ้าก็ไม่เป็นไรครับ
ลงมาแล้วเดินไปหาน้องฟ้านะครับ อิอิ

 

ขอบคุณครับคุณเทพ
ที่ยังอุตส่าห์ ช่วยชี้แนะให้ผม
แต่คุณเทพ ถามเธอหรือยังว่า โอไหม

 

เห็นตัวหนังสือข้อความยาวๆ นึกว่าเนื้อเพลง
ที่แท้ก็เป็นการรำพึงรำพันของท่านอ๋องนี่เอง
ชอบมากครับเพลงนี้ ร้องได้มันส์ดีประทับใจมากๆ

 

ผมรำพึงรำพันเหรอครับ อืมมม...ใช่เหรอ
ผมว่าผมหนักกว่ารำพึงรำพันอีกนะ
ผม "เพ้อ"

สไตล์บ่าววีก็จะร้องแบบนี้ละครับ
ดูมันดุดันดี แต่เสียงผมไม่ค่อยถึงเท่าไรเลย คุณวิกกี้
ขอบคุณมากๆครับ

 

เพลงนี้ชอบจ้า
เพราะมากจ้าพี่อ๋อง

ใบบุญมีฟ้าแล้วแต่
นกไม่ยอมบินมาที่ม่านฟ้า
ของใบบุญเลยจ้า อิอิ

​

 

ไม่มีหรอกใบบุญ เพราะพี่เอาปืนลูกซองส่องตกหมดน่ะ รู้ยัง?
ขอบคุณใบบุญมากจ้ะ

 

อรัมภบทยาวมาก..555+
ดีค่ะพี่อ๋อง อ่านไปฟังเพลงไป เพลินดี

 

ช่วงหลังๆเนี่ย หาพล๊อตเรื่องมาโม้ไม่ค่อยได้
ก็นานๆทีแล้วกันครับ ที่แอบโม้เรื่องราวประกอบเพลง
ขอบคุณหนูตาครับ

 

อ่านสนุกจนนึกว่าเรื่องจริง ^^
วันนี้เข้ามาอ่านอรัมภบทหลายเพลงเพลิดเพลินเลยค่ะ

 

​