พอใจกับไม่พอใจ โน่นถูกกับนี่ผิด เหมือนตรงไหน ต่างตรงไหน

ความกลัว.
ดับแล้ว.เกิดขึ้นไหม่ได้อีก.
มันดับไม่จริง.
ความกลัวเกิดขึ้นแลัว.
ไม่ดับ..นั่นประสาทหลอนแล้ว.
ความกลัวดับแล้ว.
ไม่เกิดขึ้นอีกต่างหาก.
ถึงเรียกว่าดับจริง.
คือดับแล้วไม่เกิดขึ้นอีก.
ปีติยินดีก็เช่นกัน.
แค่ดู แค่รู้ ไม่ต้องไปดับ สิ่งที่รู้.
หมาแมว.มันก็ดู.
หมาแมว.มันก็รู้.
หมาแมวมันดับกิเลสไม่ได้.
เพราะมันมีปัญญาไม่เหมือนคน.
คนที่เห็นกิเลส.รู้จักกิเลสแล้ว.ไม่ดับ.
ก็ไม่ต่างอะไรกับ.
ปัญญาหมา.ปัญญาแมว.
ไม่ระงับดับกิเลส.ก็ไม่ไช่ศาสนาพุทธ.
พระพุทธเจ้าสอนไห้ระงันดับกิเลส.
ไม่ระงับดับกิเลส.
เป็นคำสอนศาสนาอื่น....

 

เห็นภาพ เห็นสิ่งต่างๆ เลื่อนแล้วผ่านไป เลื่อนแล้วผ่านไป

 

ก็ไม่ต่างอะไรกับลิงขี่รถ.
ลิงเห็นภาพ เห็นสิ่งต่างๆ.
แล้วก็ผ่านไป.
รถเลื่อนแล้ว.ก็ผ่านไป.
ลิงเห็นสิ่งต่างๆเห็นภาพต่างๆ.
แล้วก็ผ่านไป.
สักแต่ว่า.เลื่อนไปเหมือนรถ.
สักแต่ว่า.เห็นภาพ.เห็นสิ่งต่างๆ.
เหมือนลิง.
สักแต่ว่า.เลื่อนแล้วผ่านไป.
เหมือน..ลิง..ขี่รถ..
เห็นเฉยๆ.เห็นแบบลิง..

 

ลิงมันไม่ได้ยึดสิ่งที่เห็นใช่มั๊ยคร๊าบบ

 

เลื่อนไปแล้ว ดับไปแล้ว จับยึดไว้ไม่ได้ ถือเก็บก็ไม่ได้อีก

 

ลิงมันไม่รู้จักยึด.
เลยไม่รู้จักปล่อยวาง.
หากลิงรู้จักยึด.ตัวตน.
ลิงรู้จักปล่อยวาง.ตัวตน.
ลิงก็เป็พระอระหันต์แล้ว.

 

เอ! ครับ แล้วลิงมันมีปัญญารู้มั๊ยครับ ว่าสิ่งต่างๆที่เลื่อนผ่านหน้า เค้าเรียกอะไร

 

อยากรู้.
ก็ไปเกิดเป็นลิงนะ..

 

เฮ้อ โสน้ำหน้าตัวเอง

 

เลิกยึดตัวตน(ขันธ์5)เป็นของตนเสียได้
ก็จะไม่มีใครไปยึดอะไร และไปปล่อย
วางอะไร
นั่นคือมีความเข้าใจในสภาพธรรม
อย่างถูกต้อง ถูกตรงเป็นสัมมาทิฏฐิ
ไม่ต้องไปทำอย่างอื่นๆ ให้ออกห่าง
จากพระอริยสัจจ์
มากขึ้นมากขึ้นฮับ

 

ไม่มีใครไปยึดอะไร.
และปล่อยวางอะไร.
ก็ไม่ต่างอะไร.
กับความเชื่อ.ที่ว่า..
...ตายแล้วศูนย์...

 

พระอริยสัจจ์มีสุตตาแต่ไม่มีเรื่องตาย
แล้วสูญฮับ

 

ยังมีตัวมีตน บุคคลสัตว์ เราเขา
จึงมีการยึด
นั่นเป็นมิจฉาทิฏฐิของชาวพุทธค่อนโลก

 

ไม่มีใครยึด.
ไม่มีใครปล่อยวาง.
ก็ว่างเปล่า.สูญเปล่า.
ไม่มีอะไรเลย.
สูญเปล่าว่างเปล่า.
จะสนทนากันยังไง.
จะคุยกันรู้เรื่องไหม.
ไม่มีเรา.ไม่มีเขา.
ไม่มีเธอ.ไม่มีฉัน.
ไม่มีตัวเอง.ไม่มีคนอื่น.
ก็ไม่ต่างอะไรกับ.ใส้เดือน.
ใส้เดือนมันไม่รู้เรื่องอะไร.
มันอยู่ใต้ดิน.มันมืด.
หากเป็นผู้ทีปัญญาเห็นจริงแท้.
จะรู้ว่า.มีผู้ยึด.มีผู้ปล่อยวาง.
ไม่มีผู้ยึด.ไม่มีผู้ปล่อยวาง.
จะหลุดพ้นได้อย่างไร.
ไม่มีผู้ยึด ไม่มีผู้ปล่อยวาง.
ก็ไม่ต่างอะไรกับ..ใส้เดือน

 

ไม่รู้จักการยึด.
จะปล่อยวางได้อย่างไร.

 

ความกลัวนั้นแหละเป็นเชื้อหรือเป็นเหตุเป็นฐานอันเรียกว่าวิตก..จิตที่จดจ่ออยู่กับความกลัวนั้นแหละเรียกว่าวิจารณ์..

ถ้ามันดับจริงท่านต้องเห็นปิติ_สุขแล้วล่ะ...ท่านคงวนซ้ำๆอยู่กับตรงนี้มากกว่านะเราว่า...เปรียบได้กับสมาธิขั้นขณิกะสมาธินี่แหละ

 

ทุกคนก็ยึดมาก่อนทั้งนั้น.
พระพุทธเจ้าก็หลงยึดเหมือนกัน.
คนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองก็เคยยึดมาก่อน.
แล้วมาบอกคนอื่นว่า.ไม่ยึด.
ก็เลยไม่รู้ว่า.การยึดเป็นอย่างไร.
การปล่อยวางเป็นอย่างไร.

 

การจับอากาศเป็นอารมณ์ถ้าเข้าถูกทางจะเป็นการเข้าฌานขั้นอากาสานัญจายตนะฌาน

ถ้าเข้าผิดจะหลงสัญญาหรือมายาจิตกลายเป็นหลงนิมิต..เพราะตัวสัญญาหรือมายาจิตมันจะสร้างสิ่งที่เราอยากเห็น...อีกอย่างท่านก็เอาความรู้จากตำราเข้าไปตอนปฏิบัติด้วยคือหมายความว่าท่านเรียงสิ่งที่อยากเห็นเป็นขั้นเป็นตอนเหมือนในตำรา

หรืออีกอย่างคือเมื่อจิตท่านเริ่มสงบแปบๆแล้วรีบเข้ามาถามคนในเวปเร็วเกินไปไม่ปฏิบัติไปให้มากๆก่อน..แต่กลับเข้ามาถามเร็วเกินไป

สิ่งที่เราพูดเราบอกท่านวันนี้ไม่รู้ว่าท่านเล่าปังเคยบอกท่านมาก่อนแล้วหรือเปล่านะ

 

หลงติดอยู่กับ..การไม่ยึด.
ก็หลุดพ้นไม่ได้.
เพราะติดอยู่กับการ.ไม่ยึด.