ร า ค า ก ร ร ม

หากคุณเคยมองลึกลงไปในด้วงตาของสุนัขคุณจะพบว่ามีเรื่องราวมากมายซ่อนอยู่ในนั้น
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสัตว์เดรัจฉาน แต่ถ้าคุณสังเกตดวงตาของมัน
คุณจะรู้ว่า สุนัขเป็นสัตว์ที่สื่อสารทางสายตาได้ดีทีเดียว

บ้านฉันตั้งอยู่กลางทุ่ง ฉันจึงนอนท่ามกลางอ้อมกอดของต้นข้าวแทบทุกคืน
บรรยากาศแบบนี้ใคร ๆ อาจมองว่าแสนโรแมนติก แต่ในความเป็นจริงบ้านฉันทั้งเงียบทั้งเหงา
ในช่วงเวลาแบบนี้ เจ้าข้าวตอก สุนัขเพื่อนยากเป็นผู้ช่วยคลายเหงาให้ฉันได้ดีทีเดียว
มันมักจะมานอนหมอบอยู่ใกล้ ๆ พลางส่งสายตาที่ (ดูเหมือน) เต็มไปด้วย
ความเห็นอกเห็นใจมาที่ฉัน และแน่นอนว่า วันนั้นทั้งวันมันจะไม่ทิ้งฉันไปไหน
ในวันที่ฉันยุ่งกับงานจนลืมคลุกข้าวให้ แววตาของมัน
ก็จะระคนไปด้วยการตัดพ้อ คล้ายจะต่อว่าว่า "ลืมกันได้อย่างไร"

คนที่เลี้ยงสุนัขหลายคนอาจนิยมพูดคุยกับสุนัขเพื่อคลายเหงา
แต่ฉันชอบสื่อสารกับเจ้าเพื่อนยากของฉันผ่านทางสายตามากกว่า
ไม่เว้นแม้ในยามที่มันเจ็บปวดจนสุดชีวิต

ข้าวตอกเป็นสุนัขที่น่ารักก็จริง แต่มันมีนิสัยเสียตรงที่
ชอบหนีเที่ยวไปวิ่งเล่นในทุ่งนา โดยไม่สนใจว่าพืชใบเขียว
ที่มันเหยียบย้ำคือต้นข้าวที่ชาวนาแสนหวง
"ถ้ามันกวนก็ตีมันได้นะลุง แค่นี้มันก็วิ่งแน่บกลับบ้านแล้ว"
ฉันบอกเจ้าของนาข้าวที่ทำท่าเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยากจะจัดการเจ้าข้าวตอกเสียเต็มแก่
ฉันได้ยินชาวบ้านพูดกันว่า แม้แต่สุนัขที่เลี้ยงมากับมือ เขายังขายให้กับรถรับซื้อสุนัข
จากสกลนครอย่างไม่อาลัยอาวรณ์ ท่าทางคราวเคราะห์จะมาถึงเจ้าข้าวตอกของฉันแน่แล้ว
ฉันลงทุนล่ามข้าวตอกไว้ที่บ้าน แต่มันก็ร้องเสียงหลงจนฉันสงสาร
ฉันปล่อยมันพร้อมกับเดินไปหาชาวนาคนนั้น
"คิดว่าเห็นแก่ฉันเถอะ ข้าวลุงเสียหายไปเท่าไร มาเกี่ยวคืนในนาฉันก็ได้ แต่อย่าฆ่า อย่าวางยามันนะลุง"

แต่คำตอบของลุงกลับทำให้ฉันเสียวสันหลัง
"หมาตัวเดียวลุงไม่เอาไว้หรอกนะ มากกว่านี้ก็จัดการมาแล้ว"

เช้าวันนั้นข้าวตอกวิ่งออกจากบ้านไปแต่เช้า แต่คราวนี้ไม่ต้องเสียเวลาร้องเรียก
เพราะมันวิ่งกลับบ้านเอง..พร้อมกับน้ำลายที่ไหลฟูมปาก
ฉันมือไม้สั่น รีบตอกไข่ขาวใส่ปากมันเพื่อล้างพิษ แต่ก็ช้าเกินไป
ข้าวตอกชักกระตุกอยู่ราวสิบนาทีก็ล้มลงในวินาทีที่สิ้นใจ
ดวงตาของมันยังเบิ่งโพลง แววตาเหลือกลานคู่นั้น
บ่งบอกถึงความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส
ถ้าความเจ็บมีน้ำหนัก วันนั้นเจ้าข้าวตอกคงถูกกดทับด้วยน้ำหนักมหาศาล
ใครทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น หลับให้สบายเถอะนะข้าวตอก
ดวงตาของข้าวตอกยังไม่ปิดลง
ฉันเห็นแววตาคู่นั้นแล้วได้นึกผวา รีบไปหาดอกไม้ธูปเทียนมาวางไว้ใกล้ ๆ
ร่างอ้วนพีซึ่งบัดนี้ไม่มีลมหายใจแล้ว
"ชาติหน้ามาเกิดเป็นคนนะข้าวตอก"
ฉันบอกกับมันอย่างนั้นในวินาทีที่เอื้อมมือไปปิดดวงตาของข้าวตอก
ก่อนจะนำร่างที่อ่อนปวกเปียกของมันลงหลุม และกลบอย่างเบามือ
พยายามร้องไห้ออกมาให้เบาที่สุด ทั้ง ๆ ที่ภายในใจอยากสะอื้นดัง ๆ

ฉันปลูกมะลิต้นเล็ก ๆ ไว้ที่ปากหลุมเป็นอนุสรณ์สุนัขที่ฉันทั้งรักทั้งผูกพัน
เวลาผ่านไปสามปีแล้ว แต่มะลิต้นนั้นก็ยังไม่เคยออกดอก..

กระทั่งเช้าวันหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังตื่นเต้นกับมะลิดอกแรกที่แตกออกมาเหมือนข้าวตอกไม่มีผิด
เด็กหนุ่มในชุดดำก็เดินเข้ามาที่บ้าน ลูกชายของลุงคนนั้นเอง
ลุงที่เคย "จัดการ" เจ้าข้าวตอกของฉันอย่างไร้ความปรานี
"คุณช่วยไปอโหสิกรรมให้พ่อผมหน่อยเถอะครับ"

ฉันงงไปหมด "อโหสิกรรม" อะไรกันหรือ
"พ่อแกป่วยเป็นโรคพาร์กินสันมาร่วมสามปีแล้ว
ตอนพ่อป่วยตัวแกสั่นเหมือนหมาคุณตอนถูกยาเบื่อไม่มีผิด
แกบ่นว่าทรมานเหลือเกิน และเอาแต่คร่ำครวญว่าทำกรรมอะไรไว้หนอ
ถึงได้ทุกข์ทรมานอย่างนี้ อยากจะตายเสียให้พ้นเวรพ้นกรรม"

บ่ายวันนั้น..ฉันเดินขึ้นไปบนเมรุพร้อมกับชาวบ้านคนอื่น ๆ
ต่างกันก็แต่ในขณะที่วางดอกไม้จันทน์ลงบนเชิงตะกอน
ฉันกล่าวอโหสิกรรมในใจ ขณะที่บรรจงวางมะลิดอกเล็ก ๆ หนึ่งดอกลงพร้อม ๆ กัน

ขอขอบคุณข้อมูลจากหนังสือซีเคร็ต

ลานธรรมจักร • แสดงกระทู้ - ราคากรรม

 

น่าสงสารหมาครับ....

 

ทุกชีวิตย่อมมีคุณค่าเสมอค่ะ....
เมตตาเขา..ใจเราเย็น...
ขอบคุณคุณเจง....อนุโมทนาค่ะ

 

ที่นำมาให้อ่านในเรื่องกฏแห่งกรรม
กฏแห่งกรรมมีจริงทำอย่างไรได้อย่างนั้น

กรรมที่ทำกับหมา ด้วยการวางยาเบื่อ
จึงทำให้เป็นโรคพากินสัน

 

ข้าพเจ้าขออโหสิกรรม สัตว์ทั้งหลายที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินไป ...

 

อนุโมทนาสาธุครับ
ก่อนจะทำอะไรใครคิดให้คิดถึงใจเขาใจเราครับ

 

ขออนุญาตนะครับ ไหนๆก็เรื่องสุนัขแล้ว อยากเล่าบ้าง คือ
มีสุนัขตัวเล็กๆตัวหนึ่งนอนนิ่งหายใจรวยริน อึเลอะหางเลอะก้นเหม็นตลบและแมลงวันตอมจมูก ตาและปากเต็มไปหมด
ผมเห็นว่ายังไม่ตาย จึงได้รีบยกขึ้นรถแล้วขับหาคลีนิคทันที ด้วยความที่สงสารและตื่นเต้น(มั้ง)เพราะกลัวจะไม่ทันเนื่องจากท่าทางเหมือนจะไม่รอด
จึงทำให้นึกไม่ออกว่าคลีนิครักษาสัตว์อยู่ไหนบ้าง ทั้งที่ระแวกนั้นก็คุ้นเคยดี

กว่าจะถึงมือหมอได้ก็ย้อนไปย้อนมา จนเสียเวลาเกือบชั่วโมง
"พี่คะ อาการหนักมากเลย จะไหวเหรอ" คุณหมอพูดไปพร้อมกับแสดงสีหน้าและแววตาที่ดูสิ้นหวัง
"ลองดูนะครับ เต็มที่เลยครับ ได้แค่ไหนก็แค่นั้น"ผมบอกกับคุณหมอแบบนั้นเพราะในใจยังเชื่อว่าต้องไหวเพราะสุนัขมีความอดทนสูง ตราบที่ยังหายใจอยู่ ยังไงก็กลับมาได้แน่ๆ

จากนั้นผมก็ปล่อยให้คุณหมอจัดการแล้วกลับบ้านไปก่อน...วันรุ่งขึ้นผมก็ไปเยี่ยม ก็เห็นสุนัขตัวนั้นลืมตามอง แต่ก็ไม่ขยับตัวและยังไม่ค่อยตอบสนองเท่าไหร่

คุณหมอได้แจ้งอาการว่า มีไข้สูงและเหมือนถูกทำร้ายจนปากด้านบนฉีกขาดแหว่งออกไปถึงใต้จมูก มองเห็นฟันบนทั้งแถบตลอด
ดั้งจมูกหัก เวลาหายใจออกดั้งจมูกจะพองขนาดประมาณเกือบเท่าลูกปิงปอง เวลาหายใจเข้าดั้งจึงจะยุบลง น่าสงสารมาก

หลังจากนอนรักษาอยู่5วัน อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆแต่เวลายืนยังมีอาการขาสั่นเหมือนคนหมดแรงอยู่บ้าง แต่คุณหมอก็บอกให้นำกลับมาดูแลที่บ้านได้แล้ว จึงนำมาที่บ้านและดูแลจนหายดี ปัจจุบันนี้แข็งแรง บ้าพลังและฉลาดมาก แถมซ่าเสียด้วย

หน้าที่ที่ทำตอบแทนเจ้าของบ้าน(โดยไม่ได้มอบหมาย)คือ

งานหลัก
-ไล่นกพิราบ(เคยจับนกพิราบมากัดเล่นซะขนกระจายมาแล้ว)
-กระโจนไล่มอเตอร์ไซค์ รปภ ของหมู่บ้าน
-ไล่รถเก็บขยะตอนรุ่งสาง
-แอบงับข้อเท้าผู้มาเยือนบ้าง(ถ้าเผลอ)

งานอดิเรก
-วิ่งไล่กวดจิ้งจกตามแนวรั้วบ้าน และชอบกระโดดงับน้ำที่พุ่งจากหัวฉีดเวลารดน้ำต้นไม้

ชอบออกกำลังกายโดยการวิ่งรอบบ้านและไล่งับลูกบอลยาง(แบบเล่นไม่เลิก) แก้เหงาได้เยอะแถมฮาอีกด้วยครับ

ไม่รู้ว่าคนที่ทำร้ายสุนัขตัวนี้ ได้รับกรรมไปหรือยัง แต่ถ้าเป็นไปได้ ผมก็อยากขอให้สุนัขจงได้อโหสิกรรมให้ผู้ที่ทำร้ายเขาไปเถอะ อย่าจองเวรกันต่อไปอีกเลย

ภาพนี้ออกจากคลีนิคใหม่ๆจ้า

 

อนุโมทนาครับ

พระเครื่อง | เครื่องรางของขลัง | ข่าวพระเครื่อง | บทความพระเครื่อง | ฝากรูป | ราคาพระเครื่อง<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

http://palungjit.org/threads/ฝึกอภัยทานด้วยการเขียนบนทราย.144426/

 

พอได้อ่านเรื่องนี้น้ำตาจะไหลค่ะ น่าสงสารมากค่ะ เคยเจอแบบนี้เหมือนกันค่ะแต่เป็นแมว 3ตัวเลี้ยงไว้ จะซนมาก ชอบไปขโมยปลาเค้าเลี้ยงในอ่าง วันนึงวิ่งมาน้ำลายฟูมปากทีละตัว เรานำไข่ขาวกรอกเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ทัน เหลือตัวเดียว ตอนนี้ไม่อยู่แล้วค่ะ เราเลยไปถามหลังบ้านเขาก็ตอบหน้าตาเฉย ว่าวางยาเองโดยเอาปลาที่ตายแล้วมาใส่ยาเบื่อหนูไว้ในขัน เราโกรธมากแต่ไม่รู้จะทำยังไงก็ต้องปล่อยให้เป็นเวรกรรม แล้วก็นำศพไปฝังค่ะ 2ปีก่อนสุนัขก็มาตายเป็นโรคลำไส้ เป็นเพราะเรานำเขาไปหาหมอช้าวันที่ชีโร่ชื่อ สุนัขค่ะจะตายหมอก็ให้ไปดูชีโร่ที่คลีนิค ชีโร่ก็ลืมตามองเราเหมือนจะบอกว่าไปก่อนนะแล้วก็หลับตาลง เราก็กลับอีกไม่นานหมอก็โทรบอกเขาไปแล้วค่ะ เราก็เสียใจก็ไปทำบุญนั่งสมาธิไปให้ไม่รู้เขาได้รับหรือเปล่าเลยสัญญาว่าจะไม่เลี้ยงสุนัขอีกตลอดชีวิต อีกไม่นานสุนัขที่ให้แม่ไปตั้งแต่6ปีก็มาโดนรถชนตายไป และเราก็กลับบ้านแพอดีแมวที่บ้านเข้าไปอยู่ในรถข้างบ้านแล้วข้างบ้านก็ขับรถออกไปโดยที่ไม่รู้จนถึงหน้าปากซอย รถดับเปิดมาแทบช็อคแขนขาด1ข้างอีกข้างแตก เป็นโชคอะไรของเรากลับถึงบ้านพอดีเลย รีบพาไปโรงพยาบาลสัตว์ หมอบอกอาการหนักต้องตัดแขนทิ้งแต่เขาจะต้องอยู่ทรมานมีอย่างเดียวเดินยาให้เขาไปอย่างสงบ

 

โดยให้เจ้าของเป็นคนฉีดยาเข้าสายน้ำเกลือ เราก็คุยกับพ่อและน้องสาวก็บอกว่าให้เขาไปเถอะจะได้ไม่ทรมานน้องร้องไห้แต่เราร้องในใจค่ะ บอกไม่ถูกแต่ขอไม่ป็นคนเดินยา ให้บุรุษพยาบาลเดินยาให้น้องสาวเป็นคนเข้าไปดู แต่เราไม่เข้าไป เราไม่รู้จะบาปหรือเปล่า แต่ที่รู้เจตนาคือไม่อยากให้เขาทรมานค่ะ ขอบคุณกระทู้นี้อย่างสูงนะค่ะ ร่วมอนุโมทนาค่ะ สัตว์ทุกตัวก็มีหัวใจเพียงแต่เขาไม่สามารถเลือกเกิดได้ค่ะ อย่าทำร้ายกันเลยค่ะ

 

"แล้วคนที่เลี้ยงสุนัข ปล่อยให้สุนัขของตนเองไปทำความเดือดร้อนให้ชาวบ้านคนอื่นจนเป็นทุกข์ เพราะนาข้าวเสียหาย บาปหรือไม่?"

แต่ลองคิดต้นเหตุ มาจากเจ้าของเลี้ยงไม่ดี ทำให้มันถูกฆ่าหรือป่าว?

 

ทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง
หมาแมวมีหัวใจ รู้ร้อน รู้หนาว รู้เจ็บ รู้ปวด
เราเคยเลี้ยงหมาชื่อโซดา ช่วงนั้น เราไม่มีเวลาดูแลมันเลย
มีคนมาขอ เราก็ให้ไป หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ เราฝันเห็นโซดา
ซมซานโซเซ มอมแมมมากๆ มาหา เราก็เรียก แล้วกอดแน่น
บอก แม่จะไม่ทิ้งหนูไปอีกแล้ว แต่ในฝันรับรู้ได้ว่า มันคงตาย
ไปแล้วแน่ๆ พอตื่น เราถามเด็กที่เราให้ไปว่า โซดาเป็นไง เขา
ก็เงียบ เราก็ถามว่า โซดาเป็นไง ตายแล้วใช่มั๊ย เขาก็ยอมเล่า
ว่า ตั้งแต่ไปบ้านเขา มันก็ซึมแล้วจะหนีกลับมา แล้ววันหนึ่งมัน
ก็หนีข้ามถนนและโดนรถชนตาย ......
เราตั้งใจตั้งแต่นั้นมาว่า เราจะไม่เลี้ยงหมาอีก แต่แล้ว เห็นหมา
ข้างถนน ก็อดเอาอาหารไปเลี้ยง ทุกวันนี้ต้องเลี้ยงไว้สองตัว
แสนฉลาดและกตัญญู แมวอีกหนึ่งตัว กำลังคิดว่า วันหนึ่ง ถ้า
พวกมันจากไป เราจะทำใจได้แค่ไหน ก็ต้องเอาธรรมเป็นข้อคิด
ว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ....ไม่มีอะไรเป็นนิจจัง

 

"แล้วคนที่เลี้ยงสุนัข ปล่อยให้สุนัขของตนเองไปทำความเดือดร้อนให้ชาวบ้านคนอื่นจนเป็นทุกข์ เพราะนาข้าวเสียหาย บาปหรือไม่?"

แต่ลองคิดต้นเหตุ มาจากเจ้าของเลี้ยงไม่ดี ทำให้มันถูกฆ่าหรือป่าว?<!-- google_ad_section_end -->

วิสัชนา....
เจ้าของเขาก็ยอมให้ตัดข้าวไปเท่าที่เสียหายแล้วนี่ ทำไมไม่รู้จักคำว่า ให้อภัยกัน
นิสัยของคนที่ไม่ใช่มนุษย์นะ ส่วนใหญ่จะคิดว่า หมาแมว (กรู) ทั้งฆ่าทั้งตีมานัก
ต่อนักแล้ว จะอะไรกับอีกสักตัว
อ่านกระทู้นี้แล้ว.....ใจอ่อนยวบเลย รู้แต่ว่า ควรอโหสิกรรม อยากบอกข้าวตอก
ว่า อโหสิกรรมให้เขา แต่....เห้อ.......

 

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นไปตามผลแห่งกรรม การที่ท่านมีจิตเมตตาแก่สัตว์นั้นก็ถือว่าเป็นสิ่งประเสริฐยิ่งนักครับ...

ผมคนนึงที่เป็นคนเลี้ยงหมา และรักหมามาก มันจะเข้ามาหาแล้วมองผมจนกว่าจะกอดฟัดมัน มันถึงจะไปเล่นต่อ เป็นแบบนี้เรื่อยๆครับ...

 

ข้าวตอกคงอโหสิกรรมให้ลุงคนนั้นแล้วแหละ ดอกมะลิถึงได้บาน.....

 

อนุโมทนาสาธุกับทุกท่านที่มีใจรักสัตว์ค่ะ
เราเป็นคนหนึ่งที่รักสัตว์มาก ๆ
เค้าก็มีหัวใจเหมือนเรา

 

ถ้าหมาไปโดนยาเบื่อมา ส่วนมากจะวิ่งกลับบ้านหาเจ้าของก่อนนะ แก้ได้โดยตอกไข่ใส่ปากมันน่ะถูกแล้ว แล้วกรุณาใช้น้ำซาวข้าวกรอกปากมันตามด้วย มันแก้กันได้ แลนเน็ตพิษร้อนต้องเจอของเย็นๆ(ที่บ้านโดนมาแก้อย่างนี้หมา7-8ตัวตายไปตัวนึงเนื่องด้วยวิ่งไปไหนไม่รู้ไม่ได้วิ่งกลับบ้านหาไม่เจอ)

 

บ้านของกระติ๊บเลี้ยงหมาหลายตัว มักจะโดนยาเบื่อ บ่อยมากเหตุน่าจะมาจากขโมยด้วยส่วนหนึ่ง มันจะเข้ามาขโมยของในบ้าน เลยจัดการเบื่อหมาซะ บางครั้งแม่ก็ช่วยชีวิตไว้ทัน แต่ก็หลายครั้งที่ไม่ทัน เพราะมันเบื่อตอนกลางดึกที่ทุกคนนอนกันหมดแล้ว

วิธีช่วยชีวิตของแม่ แม่จะเอาน้ำมันถอนโบสถ์ให้กิน แล้วอาราธนา พระรัตนตรัยช่วย

 

เราเองก็เลี้ยงสุนัขไว้ เป็น10 ตอนนี้เหลืออยู่ 7 ตัว แมวอีก 3 เวลามันตายที่ก็เศร้า
ส่วนมากที่ตายจะโดนรถทับเป็นส่วนมาก เคยอ่านหนังสือของโหรวารินทร์ ท่านเคยเล่าว่า "ท่านเลี้ยงสุนัขไว้ตัวหนึ่งชื่อเจ้าปุ้ยวันหนี่ง โดนรถชนตายเสียชีวิต อ.
ท่านก็เสียใจเพราะว่าเจ้าปุ้ยนี่แสนรู้และฉลาด อ.ก็เลยไปทำสังฆทาน มีพุทธรูป 1องค์ไปทำสังฆทานให้เจ้าปุ้ยด้วย ตั้งใจไปทำที่วัดกับเจ้าอาวาสพอดีไปถึงแล้วเจ้า.
อาวาสไม่อยู่ก็เลยทำกับรองเจ้าอาวาสแทน พอออกจากวัดอ.ก็เห็นเป็นวิญญานเด็กผู้ชายไม่ใส่เสื้อยืนยิ้มให้อ. อ.ก็เลยรู้เลยว่านี่คือเจ้าปุ้ยที่ตายแล้วอนิสงฆ์ที่อ.ทำบุญอุทิศไปให้เลยได้กลายเป็นคน แต่ที่อ.แปลกใจคือทำไมเจ้าปุ้ยถึงมีแต่กางเกงไม่ใส่เสื้อ อ.จึงถามจิตไปยังครูบาอ.ของอ.ว่าเพราะเหตุใดที่ทำสังฆทานให้เจ้าปุ้ยแล้วเจ้าปุ้ยได้กางทำไมไม่ได้เสื้อ ครูบาของอ.วารินทร์ บอกว่าเหตุที่เจ้าปุ้ยได้แต่กางเกงไม่ได้เสื้อ เพราะ อ.วารินทร์ไปทำสังฆทานกับรองเจ้าอาวาส หากทำกับเจ้าอาวาสแล้วไซร์ เจ้าปุ้ยก็จะได้รับครบ พระบางรูปประมาณว่าอะไรไม่ถึงขั้นนี่แหละจำไม่ได้แล้ว ก็เลยทำให้เจ้าปุ้ยได้อนิสงฆ์ไม่ครบค่ะ"
หากใครอยากให้สัตว์เลี้ยงของเราที่เสียชีวิตแล้วได้ไปภพภูมิที่ดีกว่าเก่า เวลาเขาตายก็ทำบุญทำสังฆทานไปให้เขา เขาก็จะไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้นค่ะ