ลำนำเพลงรักของนักกลอน

น้องราคะเรียวซายน่าจะเลือกข้อง ๓ และข้อ ๔ ค่ะ..
อนุโมทนา.

 

สัตตบุษย์ปทุมมาลย์ บานสพรั่ง
แลฟากฝั่งจงกลณี สีสดใส
ทั้งบัวผันบัวเผื่อน ดูเกลื่อนไป
สะดุดใจบัวมรกต แสนงดงาม

 

สัตตบุษย์ปทุมมาลย์ บานสพรั่ง
แลฟากฝั่งจงกลณี สีสดใส
ทั้งบัวผันบัวเผื่อน ดูเกลื่อนไป
สะดุดใจบัวมรกต แสนงดงาม

 

ไม่แน่นะ ถ้าเป็นชาวอีสานแถบชนบท พี่ว่าเค้าคงเลือกข้อ ๑ เพราะเค้าเลือกตามวิถีชีวิตของเขา

เขียดน้อย นำมาต้ม แล้วตำเป็นน้ำพริก อีสานเรียกป่นเขียด เฉพาะที่สกลนครเรียกแจ่ว

งู นำมาเผาด้วยไฟจากเตาถ่าน ขูดเอาเกล็ดออก ต้มใส่ตะไคร้ ใบมะกรูด เกลือป่น แล้วปรุงรสด้วย พริกผง มะนาว น้ำปลา ต้นหอมสดหั่น ผักชีหอมหั่น และผักแพรวหั่น ให้มีรสเค็ม เปรี้ยว เผ็ด ให้กลมกล่อม ก็ได้อาหารสำหรับครอบครัว ๑ มื้อ ยังเหลือกระดูกงูให้เจ้าหมาน้อย ที่นั่งมองน้ำลายหยดแหมะๆ อีกด้วย.

 

๕๕๕๕
โอ
นี่ผิดเป็นครูติง ไม่ได้ละ

เพราะหลังจาก
พิราบรำพัน ตามข้อ ๓ จบ น้องจะต่อ ข้อ ๔ ตรงเด๊ะเลย

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=6PQD3_prbMw]บัวตูมบัวบาน- พร ภิรมย์ - YouTube[/ame]

 

กลอนไพเราะมากค่ะคุณเจน
เดี๋ยวติงไปเลือกตั้งแล้ว จะกลับมาตอบนะคะ
(นี่...หากไม่มีข้อมูลใดๆ คงคิดว่าคุณเจน จบอักษรฯมาค่ะ)

 

เพลงเก่ามากค่ะ ๕๕๕ เวอร์ชั่นนี้ ไม่ทราบเคยฟังหรือเปล่า....​

 

ใจจริง อยากเชียร์น้องให้ตอบข้อ ๒ ค่ะ
สั่งสมบุญบารมีแบบปรมัต

 

ว่าตามจริง
ถ้าขึ้นสำรับมา น้องคงกินละค่ะ

แต่หากต้องพิจารณาฆ่าเอง คงไม่ได้เท่านั้นเอง
ตอนเด็กๆ มดแดงตกน้ำ เค้าช่วยชีวิตมดด้วยนะ ๑ ตัว
แต่รู้สึกว่าเผามดไปเป็นรังเลย น่าจะเป็นหมื่นตัว
พอนั่งสมาธิ รู้สึกจะคันยิบๆๆ ทั่วตัว อยู่พักนึง

 

ขอบคุณมากนะคะน้องปลา

 

พี่ติงก็คล้ายๆน้อง
เวลาเห็นมดหรือแมลงเล็กๆตกน้ำก็จะช่วย
เห็นมดขาขาดไปข้าง ก็สงสาร
ไปซื้อกุ้งฝอยมาจากตลาด ก็หาที่ตายแล้ว
กลับมาบ้านก็มาดูอีก ว่ามีตัวที่ยังไม่ตายบ้างไหม
ถ้ามีก็เอาไปปล่อย
ในขณะเดียวกัน ก็เคยทำมดตายไม่ทราบว่ากี่หมื่นตัว...

 

ขอบพระคุณ ที่ชอบ บัวมรกต

สีเขียวสด เบ่งบาน กลางธารใส

ถ้าหากชอบ ขอเชิญท่าน คว้าเด็ดไป

เบ่งบานใน ใจบุรุษ หยุดบ่วงเวร

 

พระอภัยมณีเกี้ยวนางละเวง

๏ ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร .............ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน

แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร......................ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา

แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ...............พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา

แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา.....................เชยผกาโกสุมประทุมทอง

เจ้าเป็นถ้ำอำไพขอให้พี่.......................เป็นราชสีห์สิงสู่เป็นคู่สอง

จะติดตามทรามสงวนนวลละออง.........เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป

เป็นสัจจังหวังจิตสนิทสนอม...............งามละม่อมมิ่งขวัญอย่าหวั่นไหว

จงโอนอ่อนผ่อนตามความอาลัย............ให้ชื่นใจเสียรู้แล้วเถิดแก้วตา

 

แม้นว่าเด็ดดอกบัวมา ปลาคงเศร้า
ได้ร่มเงาใบบัวบัง ยังอาศัย
ปลาคงม้วยมรณา ถ้าบัววาย
ยอมปวดใจเพื่อปลาอยู่ คู่กับบัว

 

เด็ดมาไว้ในใจท่านคงได้

ชอบดอกไหนขอเชิญคว้า

ไม้ประดับมีมากมายเหมือนแก้วตา

เปรียบดังว่าท่านมีหลายใจ

 

อ้าว..อิอิอิอิ

 

สวัสดีค่ะคุณครูติง วันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ อยากจะเอากลอนมาฝากบ้าง ห้วก็ทึบคิดไม่ค่อยออกเลยค่ะอิอิอิ คุณครูสบายดีนะคะ...

 

ดอกไม้เบ่งบานในใจบ้างรึเปล่าคะ ^^

 

เสียสายฟ้าฟาดผ่ากึกก้องกำปนาท คืนนี้
สั่นสะท้านสะเทือนภพจรด ธรณีหวาด หวั่นผวา
เหตุอันใดสวรรค์เคืองพิโรธโกรธ โกนจนา
เหมือนจักฆ่าเข่นคนบาป ปราบจอรรี

ฝนฟ้าตกบกพร้องผิด หน้า ไฉนนั้น
ฤาดูผัน อาจผิดเพี้ยน เปลี่ยน คิมหันต์
มรสุมลมพายุเข้า โรมรัน
นิมิตรนั้นอาจเกิดโทษ ต่อ คนกรรม

อันคนบุญหนุนช่วย ส่งเสริมสุข
ปราบเข็นยุค พยุงต้าน ภัยสงสาร
สรรพสัตว์ได้พบเห็น เย็นสำราญ
ด้วยผลงามบารมีท่าน ค้ำคูณคน