วันนี้ขออนุญาตนำเพลงโลกนี้คือละคร ของคุณสุเทพ วงศ์กำแหง ขับร้อง คำร้อง/ทำนองครูไพบูลย์ บุตรขัน มาร้องในเวอร์ชั่น sam_sbcc เพลงนี้มีนักร้องอีกหลายท่านที่นำมาร้อง ขอเชิญรับฟังครับ
เพลง...โลกนี้คือละคร
คำร้อง/ทำนอง ไพบูลย์ บุตรขัน
สุเทพ วงศ์กำแหงขับร้อง
โลกนี้นี่ดูยิ่งดูยอกย้อน
เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ
บทบาทลีลาแตกต่างกันไป
ถึงสูงเพียงใดต่างจบลงไปเหมือนกัน
เกิดมาต้องตายร่างกายผุพัง
ผู้คนเขาชังคิดยิ่งระวังไหวหวั่น
ต่างเกิดกันมาร่วมโลกเดียวกัน
ถือผิวชังพรรณบ้างเหยียดหยามกันเหลือเกิน
โลกนี้คือละคร
บทบาทบางตอนชีวิตยอกย้อนยับเยิน
ชีวิตบางคนรุ่งเรืองจำเริญ
แสนเพลิน...เหมือนเดินอยู่บนหนทางวิมาน
โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
ปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน เปิดผ่านเป็นความเศร้าใจ...
[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.3319091/[/MUSIC]
[AUDIOPLUS=]
เพลง โลกนี้คือละคร สุเทพ วงศ์กำแหง
ในห้อง 'เพลงไทยสากล' ตั้งกระทู้โดย sam_sbcc, 22 กรกฎาคม 2009.
-
ไฟล์ที่แนบมา:
-
-
ไพเราะมากครับ เพลงนี้คุ้นเคยมากเลยร้องมาตั้งแต่ประถมแล้ว อิ อิ.....
-
ตามมาฟัง....เพราะได้ใจครับ...
เพลงนี้มีการนำมาร้องหลายครั้งครับ...
ที่คุ้นๆน่าจะเป็นศิลปินหญิง ไม่แน่ใจว่า เป็นคุณ นันทิดา หรือคุณศรัญญ่า -
เสียงร้องก็เพราะ..เสียงพูดก็เพราะ..เพราะทั้งเสียงร้องเสียงพูดเลยค่ะอิอิ..
;aa46;aa46;aa46;aa46;aa46 -
เห็นล่วยล้านเปอร์เซ็นต์คร๊าบบบบบบบบ.
-
-
ดนตรีเป็นแนวใหม่ แต่เสียงยังคงเป็นคุณสุเทพ วงศ์กำแหงอยู่ ร้องได้ไพเราะครับ
พอร้องด้วยดนตรีใหม่ ความเศร้าลดน้อยลง ทำให้ไพเราะกำลังดีครับ -
-
-
-
-
ถือผิวชังพรรณบ้างเหยียดหยามกันเหลือเกิน
พื้นฐานมนุษย์ ธรรมดา ก็คือทั่วๆไป
เหมือนกันหมด รูปร่างกาย และความคิด
พวกเกิดก่อน ความคิด เดินไปก่อน
คิดอยากทำ คิดอยากได้ คิดนู่นนี่
เกิดก่อนใคร ได้เปรียบกว่า มีเวลา
สร้างนิยาย สร้างจักรวงศ์ สร้างนิทาน
ดำเนินชีวิต แบบจ้าวใหญ่ นายโตโต
ข่มขู่คน ข่มขวัญกัน ไว้ล่วงหน้า
เป็นการได้โอกาส และเอาเปรียบผู้มาทีหลัง
ซึ่งไม่รู้เรื่องรู้ราวมาก่อน
-
เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ.............
บทบาทลีลาแตกต่างกันไป....................
ถึงสูงเพียงใดต่างจบลงไปเหมือนกัน.................
-
โลกนี้นี่ดูยิ่งดูเศร้าใจ
ชั่วชีวิตวัย หมุนเปลี่ยนผันไปเหมือนม่าน
ปิดฉากเรืองรองผุดผ่องตระการ
ครั้นแล้วไม่นาน เปิดผ่านเป็นความเศร้าใจ...